گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

مین‌گذاری در سنگلاخ

مین‌گذاری در شیارها و مسیرهای سنگلاخ و در نتیجه ایجاد دشواری برای تردد دشمن در کوهستان، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده است: «تخریب در کردستان تجربه‌ خاصی بود؛ یکی از آن تجربه‌ها، تجربه‌ زمین بود. خودی و دشمن دیگر دریافته بودند که در زمین‌های سخت و سنگلاخ مین کار گذاشتن دشوار است؛ و مطمئن‌ترین محل‌ها برای عبور راه رفتن داخل شیار و پا روی سنگ‌ها گذاشتن بود؛ ولی یکی از بچه‌های سمج محل تردد دشمن را با دشواری به هم ریخت. او مسئولیت طاقت‌فرسای مین‌گذاری در شیار را به عهده گرفت و تضمین کرد که دیگر دشمن از آن محل عبور نکند، یا آن‌که آن‌قدر دلهره در دلش ایجاد شود که تا حد امکان از آن محل عبور نکند. وی برخلاف تجربه به‌دست آمده، زیر تمام سنگ‌هایی که به‌نوعی موقع عبور هر کسی ترجیح می‌داد روی آن قدم بگذارد و عبور کند، مین کار گذاشت. بعضی را قطع کششی و بعضی را تله انفجاری کرد و در آخر همان شد که قولش را داده بود. دشمن بعد از چند بار عبور از آن مسیر و دادن تلفات به ناچار به راه‌های صعب‌العبورتر روی آورد».

انتهای پیام/ 113