به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، یکی از رویدادهای بسیار مهم برای ورزش ایران، بازی‌های پاراآسیایی است؛ رویدادی که کاروان کشورمان در آخرین دوره برگزاری آن در سال 2023 به میزبانی شهر هانگژو عملکرد درخشانی داشت و توانست پس از چین و بالاتر از ژاپن و کره جنوبی در مقام دوم قرار بگیرد.

بخشی از اهمیت بازی‌های آسیایی مربوط به نتیجه‌گیری در این رویداد است، اما بخشی دیگر به رویداد بزرگتر یعنی پارالمپیک مربوط می‌شود. در واقع بازی‌های پاراآسیایی در مسیر پارالمپیک قرار دارد تا در نهایت کاروان ایران بتواند در آنجا به نتیجه مورد نظر دست پیدا کند.

نکته بسیار مهم در طول این مسیر، بحث انتخاب سرمربیان تیم‌های ملی در رشته‌های مختلف است تا آنها با اجرای یکی برنامه چهار ساله، کاروان ایران را ابتدا در پاراآسیایی و سپس در پارالمپیک به موفقیت برسانند.

پایان پارالمپیک بهترین فرصت برای ارزیابی عملکرد تیم‌های مختلفی و کادر فنی آنها و هرگونه تغییر احتمالی در این باره است. این همان کاری بود که پس از پارالمپیک پاریس رخ داد و جلسات متعددی پیرامون آن برگزار شد.

با این وجود نکته بسیار مهمی مغفول مانده که ادامه بی‌توجهی به آن می‌تواند لطمات جبران ناپذیری بر پیکر ورزش توان‌یابان وارد کند. قرارداد سرمربیان و اعضای کادر فنی رشته‌های اعزامی به پاریس تا پایان این بازی‌ها اعتبار داشت و در واقع روز آخر پارالمپیک 2024، روز پایان قرارداد این سرمربیان نیز بود.

در حال حاضر بسیاری از تیم‌های پارالمپیکی و مدال‌آور از جمله پارا تیراندازی با کمان، پارا تیراندازی، پاراوزنه‌برداری، والیبال نشسته و ... سرمربی ندارند. شاید از سوی مسئولان فدراسیون‌های جانبازان و توان‌یابان، نابینایان و کم‌بینایان و همچنین فدراسیون‌های همکار با کمیته ملی پارالمپیک که وظیفه انتخاب و معرفی سرمربی را دارند، این توجیه مطرح شود که فعلاً رویدادی برگزار نمی‌شود و لزومی هم برای انتخاب سرمربی آن هم در شرایطی که اردوی خاصی برگزار نمی‌شود، وجود ندارد.

در این باره باید با چند نکته مهم اشاره کرد. نکته اول این است که انتخاب هر چه سریعتر کادر فنی در تیم‌های مختلف، در صورت تغییر سرمربیان قبلی باعث ایجاد شناخت بهتر آنها از وضعیت تیم ملی می‌شود. در واقع هر چه کادر فنی دیرتر معرفی شود، شناختش از ملی‌پوشان و ورزشکاران نیز کمتر خواهد بود و ممکن است روی عملکرد تیم‌های مورد نظر در بازی‌های پاراآسیایی و احتمالاً پارالمپیک تاثیر منفی بگذارد.

نکته دیگر این است که برخی از سرمربیان فعال در پارالمپیک، علاقه‌مندانی در سایر کشورها دارند و ممکن است در همین روزهایی که مسئولان مربوطه دست-دست می‌کنند، عطای کار در ایران را به لقایش ببخشند و راهی کشور دیگری شوند که این موضوع با توجه به اینکه مربیان خیلی خوبی در برخی رشته‌ها نداریم، ممکن است مشکلات زیادی را به وجود بیاورد.

تکرار رتبه دومی در بازی‌های آسیایی با توجه به میزبانی ژاپنی‌ها کار بسیار سختی خواهد بود، اما به نظر می‌رسد که مسئولان ورزش توان‌یابان، چه در کمیته پارالمپیک و چه در فدراسیون‌های همکار، باید سریعتر در این باره تصمیم‌گیری کنند تا رتبه کاروان اعزامی از چیزی که پیش‌بینی می‌شود، پایین‌تر نباشد.

انتهای پیام/