سرویس ورزشی جوان آنلاین: والیبال ایران پس از فسخ قرارداد با کولاکوویچ و تعویق المپیک بر سر یک دوراهی مانده، همچنان با یک مربی خارجی ادامه دهد یا وقت اعتماد به مربی ایرانی فرارسیده است. چنین چالشی سبب شد دیروز فدراسیون والیبال با برگزاری یک جلسه هماندیشی با مربیان و کارشناسان والیبال به صورت رودررو نظرات آنها را هم جویا شود تا بتواند برای نیمکت والیبال بهترین تصمیم را بگیرد.
مربی دیکتاتور میخواهیم
ضعف مربیان بعد از ولاسکو در زمینه مدیریت که سبب رواج بازیکنسالاری در تیم ملی بزرگسالان شده است، سبب شده فاکتور مدیریت و اقتدار یک مربی از مهمترین شاخصههایی باشد که حاضران در نشست دیروز بر آن تأکید کردند. ابراهیم وادی، پیشکسوت و مربی والیبال نظرات جالب توجهی درباره مدیریت مربیان داشت، به خصوص که معتقد بود سرمربی جدید باید دیکتاتور باشد: «دیکتاتور بودن پارک کی وون و خولیو ولاسکو از شاخصهای برتر این مربیان بود و وقتی آنها رفتند، مربیانی آمدند که اقتدار این دو مربی را نداشتند و شرایطی به وجود آمده بود که از داخل زمین به مربیان دستور میدادند.»
البته رضا مؤمنیمقدم، مربی والیبال معتقد است که مربیان ایرانی برخلاف برخی نظرات نشان دادهاند که میتوانند بازیکنان بزرگ در تیم ملی بزرگسالان را مدیریت کنند: «بازیکنانی مانند سعید معروف، محمد موسوی و شهرام محمودی در لیگ ایران زیر نظر مربیان داخلی کار کردهاند و توانستهاند آنها را مدیریت کنند و مشکلی هم به وجود نیاید. مدیریت باشگاه به سرمربی اختیار داده بود و در تیم ملی بزرگسالان هم این اختیارات باید به مربی داخلی داده شود. معتقدم با یک مربی ایرانی هم میتوانیم بهتر از مربیان درجه ۲ یا ۳ جهان نتیجه بگیریم.»
نوبت اعتماد به مربی داخلی است
جو غالب بر نظرات مربیان و کارشناسان حاضر در نشست هماندیشی دیروز حمایت از یک مربی داخلی برای نیمکت تیم ملی بزرگسالان بود. مانند عظیم جزیده، ملیپوش سابق تیم ملی والیبال که معتقد است وقت آن رسیده که فدراسیون والیبال یک مربی داخلی را انتخاب کند و همه مربیان باید در صورت انتخاب از سرمربی داخلی حمایت کنند و پشت او باشند: «در صورت انتخاب یک مربی داخلی برای تیم ملی بزرگسالان، فدراسیون نباید نسبت به نوع حمایت به گزینههای داخلی و خارجی تبعیض قائل شود و همه مربیان داخلی باید پشت مربی ایرانی باشند و اگر محکم پای مربی ایرانی بایستیم، مربی داخلی میتواند کارهای بزرگی انجام دهد.»
سعید پورعروجی، مربی والیبال که هدایت تیم ملی بنگلادش را برعهده دارد هم از خارجیهایی گفت که به او میگویند وقتی شما اینقدر بازیکنان بزرگ دارید، چرا مربی از خارج میآورید: «استفاده از مربی ایرانی میتواند در این دوره اتفاق بیفتد. فدراسیون والیبال هم باید از مربی ایرانی به طور کامل حمایت کند و این مربی هم باید با دانش روز دنیا هماهنگ شود و عملکردی نداشته باشد که فدراسیون مورد هجمه قرار بگیرد.»
حسین حسینی، سرمربی سابق باشگاه پیکان هم از موافقان حضور مربی ایرانی به شرط حمایت کامل است: «همه قول بدهند که از مربی ایرانی حمایت کنند و این اینطور نباشد که روز بعد از انتخاب یک نفر شروع به انتقاد کند.»
خارجی بیاید بهتر است
البته انتخاب مربی خارجی هم طرفدارانی داشت. ناصر شهنازی، سرمربی تیم سایپا از موافقان مربی خارجی است. او میگوید نباید در مسیر انتخاب یک مربی درجه یک دغدغه بودجه داشت: «وقتی صحبت از سکوی جهانی و المپیک است نباید صحبت از هزینه شود، این کار با توجه به اینکه موفقیتهای والیبال سبب شادی مردم میشود یک نوع سرمایهگذاری است و مردم هم مخالفتی با آن ندارند.»
رضا مؤمنیمقدم، مربی تیم ملی جوانان هم معتقد است در صورت انتخاب مربی خارجی باید او فاکتورهای ویژهای داشته باشد: «اگر مشکل ارز و محدودیت بودجهای وجود ندارد، برای موفقیت به مربیای نیاز داریم که در بین سه تا چهار مربی اول جهان باشد. البته با توجه به فرصت کوتاه این مربی برای المپیک بعدی، بهترین مربی را هم بیاوریم نتیجه نمیگیریم و باید به یک مربی زمان بدهیم.»
دل داورزنی با مربی خارجی است
با وجود نظرات مربیان و کارشناسان والیبال که اکثراً به سمت مربی ایرانی چرخش داشت، صحبتهای رئیس فدراسیون والیبال در این نشست نشان داد که انتخاب اول فدراسیون یک مربی خارجی است، به خصوص که محمدرضا داورزنی برخی صحبتها درباره موانع حضور مربی خارجی را رد کرد. او که دیروز گفت برنامهریزی فدراسیون برای حضور در بین چهار تیم اول جهان است، از عدم مشکل برای هزینه و بودجه برای استخدام مربی خارجی خبر داد و در واکنش به اینکه مربیان داخلی هم میتوانند بازیکنان بزرگ را مدیریت کنند گفت عرصه باشگاهی و ملی فرق دارد. او باز هم تأکید کرد که افتخار میکند که با کادر ایرانی کار کند، اما باید واقعیتها را در نظر گرفت. داورزنی اینطور به صورت غیرمستقیم مقابل تأکید اکثریت بر انتخاب مربی داخلی موضع هم گرفت: «کشورها دیگر ملیتی به مربی نگاه نمیکنند. روسیه از فنلاند مربی میآورد، لهستان از بلژیک و امریکا از نیوزیلند، آن هم در شرایطی که این کشورها تیمهای مطرحی در والیبال دنیا هستند.»