به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، برنامه سینمایی هفت دیشب با اجرای بهروز افخمی و با حضور میهمانانی همچون هوشنگ گلمکانی، مسعود فراستی، فریدون حسن پور و مهران غفوریان روی آنتن شبکه سوم سیما رفت.
در ابتدای این برنامه بهروز افخمی با گرامیداشت یاد و خاطره "داوود رشیدی" با بیان تاثیرات وی در جریان بازیگری بعد از انقلاب سخن و فقدان حضور او در این عرصه را به اهالی هنر و خانواده رشیدی و برومند تسلیت گفت. در ادامه برنامه محمدرضا رضاپور و شاهین شجری کهن پیرامون نمادگرایی در نقد سینما به بحث و مناظره نشستند.
به بهانه اکران فیلم "ناردون" مهران غفوریان میهمان بعدی این برنامه بود. غفوریان در این بخش سخنانی جنجالی را مطرح کرد. وی با انتقاد از فیلم های کمدی مبتذل سال های قبل سینمایی ایران گفت: نسخه های اول این فیلم ها خوب فروخت و فیلم های بعد نظیر قسمت دو و سه همین فیلم ها تولید می شد که صرفاً برای سوداوری بود و هیچ بازخورد درستی در بخش فرهنگی نداشت.
وی ادامه داد: این فیلم ها، فیلم های کم خرج و کم دردسری بود که گاهی در 10 روز و یک هفته تولید می شد و همگی از یک تم مشابه خواستگاری یک دختر از پسر برخوردار بود. "ناردون" اولین فیلم جدی من از جنس کمدی موقعیت است که تاکنون روی پرده رفته است و بنا دارم دیگر در فیلم های کمدی سخیف بازی نکنم.
غفوریان در قبال ساخت کمدی های سخیف در سالهای گذشته افزود: اغلب فیلم های کمدی سخیف سال های قبل، فیلم هایی با فیلمنامه ضعیف و بی نمک بودند که طنز آن بر پایه نمک خود افراد بود. و بعضا بر پایه شوخی های دمه دستی و فحش های رکیک سوار بود. جالب آنکه کارگردان ها از ما کمدین ها انتظار داشتند که سناریو بنویسیم و شوخی به آن اضافه کنیم. حرکات موزون به نماد دائمی این فیلم ها تبدیل شده بود. و گاهی از نمونه موفق بازی من در یک فیلم می خواستند عینا آن را تکرار کنم و این خیلی برای من عجیب بود.
در این قسمت از برنامه غفوریان بخشی از خاطرات خود درباره حضورش در یکی از فیلم های سال های قبل را تعریف کرد و از تجربه تلخ آن تجربه چنین یاد کرد: من مقید به گوش کردن حرف های کارگردان سر صحنه هستم. اما در یکی از فیلم ها یک بار کارگردان از من خواست یک سکانس کامل را برقصم و من قلبا دوست نداشتم. اما خیلی خوب رقصیدم اما شب که به خانه بازگشتم از شدت ناراحتی گریه کردم... اگر فیلمنامه و قصه ایجاب می کرد که من آنجا برقصم اصلا ناراحت نمی شدم اما کارگردان صرفا برای پرکردن فیلم خود و جذابیت آن این خواسته را داشت و این نمونه بازی کارگری بود.
وی در پایان با انتقاد از ساخت فیلم هایی که در زمان بسیار کوتاه ساخته می شوند، خاطرنشان کرد: چند سال پیش در حین تولید یکی از کمدی های سخیف، کارگردانی هقت روزه تله فیلمی ساخت. باورتان نمی شود در این زمان کم هم می شود فیلم ساخت. بدین صورت که وقتی ما از ماشین پیاده می شدیم دکمه رکورد دوربین زده بود و وقتی من از کارگردان پرسیدم، گفت نگران نباش من ابتدایش را می برم.
در بخش پایانی هفت این هفته هوشنگ گلمکانی در دفاع از موضع مجله فیلم روبروی مسعود فراستی نشست. هفته گذشته فراستی به تندی بر مجله فیلم و تاثیرش بر سینما تاخته بود و گلمکانی برای احقاق حق به این برنامه آمده بود. در ابتدای این بحث گلمکانی با نقدی تند صحبت را شروع کرد و گفت: صبح امروز صفحه مجازی برنامه هفت تیتری زده که مناظره جنجالی گلمکانی و فراستی در هفت امشب. من تعجب کردم که چگونه هنوز به برنامه نیامده ام و مناظره ام جنجالی می شود.
وی ادامه داد: این نشان می دهد که هفت به دنبال جنجال است. با این اوضاعی که در جهان و اطراف ما هست، جنجال و حاشیه برای سینمای ما سم است. رسانه ای مثل تلویزیون بخاطر وسعت فراگیری اش باید همواره از جنجال و حاشیه دوری کند و نظیر نشریات زرد به این مسائل دستاویز نشود.
فراستی در دفاع از برنامه هفت گفت: نه من و نه بهروز به دنبال ساخت حاشیه نیستیم. تو روحیه به شدت معتدل و محافظه کار داری که از همین انتقادت به برنامه و مدیریت در نشریه «فیلم» داری مشخص است. من نه در این برنامه و نه در دوره های پیشین آن به دنبال حاشیه سازی نبوده ام. اما شاید پس از حرف هایم حاشیه ایجاد شده است.
گلمکانی با تشریح رویکرد مجله فیلم در سالیان گذشته افزود: ایراد من با این حرف های شما منافات ندارد. من از دهه شصت می گفتم ما زندگی طبیعی نداشتیم. مردم برای سرگرمی سینما می روند و آن زمان عده ای تلاش داشتند که بگویند سینما تنها برای تفکر است. من با تفکر در سینما مشکلی نداشته و ندارم اما این بحث با چیزی که می گویی متفاوت است. در سال های اخیر عده ای خواستند ما را به شجاعت طلبی دعوت کنند، اما من نمی خواهم وارد شوم، بله من محافظه کارم. شاخ و شونه نمی کشم. توی فراستی ممکن است بواسطه کلمه ای که جلوی دوربین می زنی، تنش و حاشیه زیادی برای سینما ایجاد می کنی که اگر هدفت همین حاشیه سازی است که موفق هم شده ای.
گلمکانی ادامه داد: من گاهی فکر می کنم تو از دیدن فیلم اصلا لذت نمی بری. همیشه همه فیلم ها از نگاه تو بد ، درنیامده اند و مقوا اند.
در پایان مسعود فراستی با یادآوری جمله ای از مهرجویی تصریح کرد: این جمله را مهرجویی هم درباره من گفت. این یعنی چی؟ یعنی من از تماشای اغلب فیلم ها لذت نمی برم. تو از یک فیلم لذت می بری مثل «اشک ها و لبخندها»، این از نظر من اصلا بد نیست! اما من لذت نمی برم. در عین حال فیلم هایی هم بوده است که من را به لذت برسانند. در مواقعی که فیلم من را به لذت نمی رساند، لذت نقد جایگزین آن می شود.
انتهای پیام/
در ابتدای این برنامه بهروز افخمی با گرامیداشت یاد و خاطره "داوود رشیدی" با بیان تاثیرات وی در جریان بازیگری بعد از انقلاب سخن و فقدان حضور او در این عرصه را به اهالی هنر و خانواده رشیدی و برومند تسلیت گفت. در ادامه برنامه محمدرضا رضاپور و شاهین شجری کهن پیرامون نمادگرایی در نقد سینما به بحث و مناظره نشستند.
به بهانه اکران فیلم "ناردون" مهران غفوریان میهمان بعدی این برنامه بود. غفوریان در این بخش سخنانی جنجالی را مطرح کرد. وی با انتقاد از فیلم های کمدی مبتذل سال های قبل سینمایی ایران گفت: نسخه های اول این فیلم ها خوب فروخت و فیلم های بعد نظیر قسمت دو و سه همین فیلم ها تولید می شد که صرفاً برای سوداوری بود و هیچ بازخورد درستی در بخش فرهنگی نداشت.
وی ادامه داد: این فیلم ها، فیلم های کم خرج و کم دردسری بود که گاهی در 10 روز و یک هفته تولید می شد و همگی از یک تم مشابه خواستگاری یک دختر از پسر برخوردار بود. "ناردون" اولین فیلم جدی من از جنس کمدی موقعیت است که تاکنون روی پرده رفته است و بنا دارم دیگر در فیلم های کمدی سخیف بازی نکنم.
غفوریان در قبال ساخت کمدی های سخیف در سالهای گذشته افزود: اغلب فیلم های کمدی سخیف سال های قبل، فیلم هایی با فیلمنامه ضعیف و بی نمک بودند که طنز آن بر پایه نمک خود افراد بود. و بعضا بر پایه شوخی های دمه دستی و فحش های رکیک سوار بود. جالب آنکه کارگردان ها از ما کمدین ها انتظار داشتند که سناریو بنویسیم و شوخی به آن اضافه کنیم. حرکات موزون به نماد دائمی این فیلم ها تبدیل شده بود. و گاهی از نمونه موفق بازی من در یک فیلم می خواستند عینا آن را تکرار کنم و این خیلی برای من عجیب بود.
در این قسمت از برنامه غفوریان بخشی از خاطرات خود درباره حضورش در یکی از فیلم های سال های قبل را تعریف کرد و از تجربه تلخ آن تجربه چنین یاد کرد: من مقید به گوش کردن حرف های کارگردان سر صحنه هستم. اما در یکی از فیلم ها یک بار کارگردان از من خواست یک سکانس کامل را برقصم و من قلبا دوست نداشتم. اما خیلی خوب رقصیدم اما شب که به خانه بازگشتم از شدت ناراحتی گریه کردم... اگر فیلمنامه و قصه ایجاب می کرد که من آنجا برقصم اصلا ناراحت نمی شدم اما کارگردان صرفا برای پرکردن فیلم خود و جذابیت آن این خواسته را داشت و این نمونه بازی کارگری بود.
وی در پایان با انتقاد از ساخت فیلم هایی که در زمان بسیار کوتاه ساخته می شوند، خاطرنشان کرد: چند سال پیش در حین تولید یکی از کمدی های سخیف، کارگردانی هقت روزه تله فیلمی ساخت. باورتان نمی شود در این زمان کم هم می شود فیلم ساخت. بدین صورت که وقتی ما از ماشین پیاده می شدیم دکمه رکورد دوربین زده بود و وقتی من از کارگردان پرسیدم، گفت نگران نباش من ابتدایش را می برم.
در بخش پایانی هفت این هفته هوشنگ گلمکانی در دفاع از موضع مجله فیلم روبروی مسعود فراستی نشست. هفته گذشته فراستی به تندی بر مجله فیلم و تاثیرش بر سینما تاخته بود و گلمکانی برای احقاق حق به این برنامه آمده بود. در ابتدای این بحث گلمکانی با نقدی تند صحبت را شروع کرد و گفت: صبح امروز صفحه مجازی برنامه هفت تیتری زده که مناظره جنجالی گلمکانی و فراستی در هفت امشب. من تعجب کردم که چگونه هنوز به برنامه نیامده ام و مناظره ام جنجالی می شود.
وی ادامه داد: این نشان می دهد که هفت به دنبال جنجال است. با این اوضاعی که در جهان و اطراف ما هست، جنجال و حاشیه برای سینمای ما سم است. رسانه ای مثل تلویزیون بخاطر وسعت فراگیری اش باید همواره از جنجال و حاشیه دوری کند و نظیر نشریات زرد به این مسائل دستاویز نشود.
فراستی در دفاع از برنامه هفت گفت: نه من و نه بهروز به دنبال ساخت حاشیه نیستیم. تو روحیه به شدت معتدل و محافظه کار داری که از همین انتقادت به برنامه و مدیریت در نشریه «فیلم» داری مشخص است. من نه در این برنامه و نه در دوره های پیشین آن به دنبال حاشیه سازی نبوده ام. اما شاید پس از حرف هایم حاشیه ایجاد شده است.
گلمکانی با تشریح رویکرد مجله فیلم در سالیان گذشته افزود: ایراد من با این حرف های شما منافات ندارد. من از دهه شصت می گفتم ما زندگی طبیعی نداشتیم. مردم برای سرگرمی سینما می روند و آن زمان عده ای تلاش داشتند که بگویند سینما تنها برای تفکر است. من با تفکر در سینما مشکلی نداشته و ندارم اما این بحث با چیزی که می گویی متفاوت است. در سال های اخیر عده ای خواستند ما را به شجاعت طلبی دعوت کنند، اما من نمی خواهم وارد شوم، بله من محافظه کارم. شاخ و شونه نمی کشم. توی فراستی ممکن است بواسطه کلمه ای که جلوی دوربین می زنی، تنش و حاشیه زیادی برای سینما ایجاد می کنی که اگر هدفت همین حاشیه سازی است که موفق هم شده ای.
گلمکانی ادامه داد: من گاهی فکر می کنم تو از دیدن فیلم اصلا لذت نمی بری. همیشه همه فیلم ها از نگاه تو بد ، درنیامده اند و مقوا اند.
در پایان مسعود فراستی با یادآوری جمله ای از مهرجویی تصریح کرد: این جمله را مهرجویی هم درباره من گفت. این یعنی چی؟ یعنی من از تماشای اغلب فیلم ها لذت نمی برم. تو از یک فیلم لذت می بری مثل «اشک ها و لبخندها»، این از نظر من اصلا بد نیست! اما من لذت نمی برم. در عین حال فیلم هایی هم بوده است که من را به لذت برسانند. در مواقعی که فیلم من را به لذت نمی رساند، لذت نقد جایگزین آن می شود.
انتهای پیام/