کیوان ساکت معتقد است تعزیه و موسیقی مذهبی راه نجات موسیقی ایرانی شد؛ زیرا فقط در ماه‌های محرم یا مراسم مذهبی اجازه می‌دادند موسیقی اجرا شود و این موضوع باعث شد موسیقی در طول تاریخ ثبت شود. ساکت در این باره گفت: در دوره‌هایی از تاریخ پر فراز و نشیب این کهن بوم و بر، شبیه خوانی‌ها و منقبت خوانی‌ها و تعزیه و موسیقی مذهبی، شاید یکی از مؤثر‌ترین شیوه‌های ماندگاری الحان موسیقی ایرانی شد؛ بویژه در ماه‌های محرم یا در سوگواری‌های مردمی که اغلب آنها ریشه در اعتقادات دینی آنها دارد؛ بیان تألم و دردها با موسیقی نه تنها تأثیر بیشتری بر مردم می‌گذاشت بلکه در عین حال به ماندگاری آن الحان نیز کمک کرده است. وی افزود: موسیقی در ایام سوگواری‌هایی مانند عاشورا نقش بسیار زیادی ایفا می‌کرد، به‌عنوان مثال در خراسان مراسم شبیه خوانی و در تهران با نام تعزیه گردانی اجرا می‌شود که در آن نقش موسیقی بسیار مهم و تأثیر‌گذار است.