آیا تا به حال فکر کردهاید چرا اینستاگرام پر شده از عکس سلبریتیها، اینفلوئنسرها و بچهپولدارها که در یک زمین کوچک شیشهای با راکتهای سوراخدار ژست میگیرند؟ چرا زمینهای تنیس خاکی دارند خالی میشوند و به جایشان قفسهای شیشهای آبیرنگ مثل قارچ سبز میشوند؟ بیایید پرده از راز پادل (Padel) برداریم؛ ورزشی که مثل ویروس در حال پخش شدن است.
۱. پادل دقیقاً چیست؟ (فرزند نامشروع تنیس و اسکواش!)
اگر تنیس و اسکواش با هم ازدواج میکردند، فرزندشان «پادل» میشد. این ورزش در یک زمین مستطیلی محصور (معمولاً ۱۰ در ۲۰ متر) بازی میشود که دورتادور آن را شیشه و فنس فلزی گرفته است.
زمین بازی: ۲۵٪ کوچکتر از زمین تنیس.
راکت: بدون زه، سفت و سوراخدار (از جنس کربن یا فایبرگلاس).
قانون طلایی: توپ میتواند بعد از برخورد به زمین، به دیوارهای شیشهای برخورد کند و بازی ادامه یابد (مثل اسکواش)، اما باید از روی تور رد شود (مثل تنیس).
۲. چرا پادل ناگهان در جهان منفجر شد؟ (فرمول ریاضی موفقیت)
موفقیت پادل تصادفی نیست. این ورزش یک فرمول روانشناختی و اقتصادی دقیق دارد:
Success=(Social Fun×Low Difficulty)Learning Curve \text{Success} = \frac{(\text{Social Fun} \times \text{Low Difficulty})}{\text{Learning Curve}} Success=Learning Curve(Social Fun×Low Difficulty)
الف) یادگیری فوقسریع (The Zero-Frustration Factor)
در تنیس، شما ممکن است ماهها تمرین کنید تا فقط بتوانید توپ را در زمین نگه دارید. سرویس زدن در تنیس کابوس مبتدیهاست. اما در پادل؟ شما در جلسه اول میتوانید رالیهای طولانی داشته باشید. راکت کوتاه است، کنترلش راحت است و دیوارها به شما کمک میکنند توپ را برگردانید. این یعنی «لذت فوری».
ب) جنبه اجتماعی شدید (Social Networking)
پادل تقریباً همیشه دو به دو (دوبل) بازی میشود. فاصله بازیکنان کم است، مکالمه راحت است و جو آن بسیار دوستانهتر از تنیس است که بازیکنان ۲۰ متر از هم فاصله دارند. در واقع، پادل بیشتر یک «دورهمی پرتحرک» است تا یک جنگ تمام عیار ورزشی.
ج) اقتصاد زمینداری
برای باشگاهداران، پادل یک معدن طلا است. در فضایی که یک زمین تنیس استاندارد میگیرد، میتوان ۳ زمین پادل ساخت. یعنی درآمد ۳ برابر از همان مساحت!
۳. وضعیت پادل در ایران: سونامی شیشهای
در ایران، داستان پادل کمی متفاوت و البته «ایرانیزه» شده است.
پاتوق جدید “بچهمعروفها”
اگر تا دیروز اسبسواری و تنیس نشانه پرستیژ بود، امروز راکت پادل حکم کارت عضویت در کلوپ خاص را دارد. باشگاههای پادل در شمال تهران، لواسان و مجموعههای ورزشی گرانقیمت (مثل مجموعه انقلاب)، تبدیل به کتواک مد ورزشی شدهاند.
هزینهها: هزینه اجاره زمین پادل در ایران بالاست و تجهیزات آن (راکت و کفش مخصوص) وارداتی و گران هستند. این موضوع باعث شده فعلاً برچسب «ورزش لاکچری» روی پیشانیاش بخورد.
ورود ستارگان فوتبال
محمدرضا گلزار (که سرپرست تیم ملی پادل شد)، فوتبالیستهای بازنشسته و هنرمندان، همگی به سمت این ورزش هجوم آوردهاند. وقتی سلبریتیها میآیند، دوربینها هم میآیند و وقتی دوربینها باشند، اسپانسرها صف میکشند.
۴. تحلیل فنی: آیا پادل فقط یک “مد” زودگذر است؟
بسیاری از منتقدان میگویند پادل مثل «اسپینر» یا «کلابهاوس» است؛ یک تب تند که زود عرق میکند. اما آمار چیز دیگری میگوید:
رشد جهانی: پادل سریعترین رشد را در بین ورزشهای جهان دارد. در اسپانیا، تعداد بازیکنان پادل از تنیس هم بیشتر شده است!
سرمایهگذاری: صندوقهای سرمایهگذاری بزرگ (مثل قطر اسپورت اینوستمنت) میلیونها دلار روی تورهای حرفهای پادل (Premier Padel) هزینه کردهاند.
المپیک: زمزمههای جدی برای ورود پادل به المپیک وجود دارد (احتمالاً ۲۰۳۲ بریزبن).
۵. نقاط تاریک و چالشها (آن روی سکه)
با تمام زرقوبرقها، پادل مشکلاتی هم دارد:
آسیبدیدگیهای پنهان: به دلیل چرخشهای ناگهانی و توقفهای سریع در فضای کوچک، آسیبهای زانو (ACL) و آرنج (Tennis/Padel Elbow) بسیار شایع است. خیلیها بدون گرم کردن و با تصور اینکه «بازی سادهای است»، خودشان را ناقص میکنند.
آلودگی صوتی: صدای برخورد توپ به راکت و دیوارهای شیشهای بلند است. در اروپا شکایت همسایگان باشگاههای پادل به دادگاهها یک معضل جدی شده است.
۶. نتیجهگیری: بازی کنیم یا تماشا کنیم؟
پادل آمده که بماند. این ورزش «قاتل تنیس» نیست، بلکه «منجی ورزشهای راکتی» برای عامه مردم است. تنیس همیشه جایگاه پادشاهی و فنی خود را حفظ خواهد کرد، اما پادل ورزش تودهها خواهد شد.
اگر دنبال ورزشی هستید که در آن هم عرق بریزید، هم بخندید و هم عکسهای جذابی برای استوریهایتان بگیرید، همین امروز راکت پادل را دست بگیرید. اما مراقب باشید؛ اعتیاد به صدای برخورد توپ با شیشه، درمان ندارد!
آیا شما هم وارد قفس شیشهای شدهاید؟ تجربیات خود را با ما در میان بگذارید.