همشهری آنلاین، فرخنده رفائی:واحد تحقیق و توسعه ویژه لاکهید مارتین (Skunk Works) موفق شد گامی بزرگ به سمت آینده جنگ‌های هوایی بردارد و برای نخستین بار در یک آزمایش تاریخی، یک F-22 نسل پنجم کنترل یک پهپاد رزمی را به‌طور مستقیم و با رابط کابین خودران در دست گرفت. این موفقیت نقطه عطفی در برنامه Collaborative Combat Aircraft و نسل بعدی برتری هوایی آمریکا محسوب می‌شود؛ جایی که جنگنده‌های سرنشین‌دار در نقش فرمانده، چند پهپاد هوشمند را در میدان هدایت می‌کنند.

به گزارش نیواطلس، در این آزمایش که ۱۹ نوامبر ۲۰۲۵ انجام شد برای اولین بار یک F-22 نسل پنجم توانست به‌وسیله رابط کنترلی جدید Pilot Vehicle Interface (PVI) به یک پهپاد رزمی پیشرفته متصل شود و آن را در قالب یک «یگان مشترک» هدایت کند. این نخستین بار است که چنین پیوندی در شرایط واقعی پرواز و با یک جنگنده عملیاتی نسل پنجم انجام می‌شود.

این دستاورد در دل پروژه بزرگ Collaborative Combat Aircraft (CCA) و خانواده سامانه‌های Next Generation Air Dominance (NGAD) قرار دارد. هدف این پروژه‌ها، ایجاد ساختاری است که هزینه و زمان توسعه جنگنده‌ها را کاهش دهد و در عین حال تاکتیک‌های ترکیبی انسان–ماشین را به مرحله عملی برساند.

تحلیلگران سال‌ها هشدار داده بودند که افزایش هزینه‌ها ممکن است به نقطه‌ای برسد که نیروی هوایی نتواند ناوگان گسترده‌ای را حفظ کند اما پهپادهای «همراه وفادار» این روند را معکوس می‌کنند.

پهپادهای همراه وفادار (Loyal Wingman) در صنعت هوافضا و نظامی به پهپادهایی گفته می‌شود که در کنار جنگنده‌های سرنشین‌دار پرواز می‌کنند و دستورات مأموریتی را اجرا و به خلبان کمک می‌کنند.

این پهپادهای دارای هوش مصنوعی تنها یک‌سوم هزینه یک جنگنده قیمت دارند و می‌توانند مأموریت‌هایی بپذیرند که برای جنگنده‌های گران‌قیمت یا خلبانان بسیار خطرناک است.

بیشتر بخوانید:

• خط و نشان بلواوریجین برای اسپیس ایکس | نسخه قدرتمندتر موشک نیوگلن ساخته می‌شود

نقطه کلیدی آزمایش اخیر، سبک فرماندهی خلبان ناظر یا خلبان «روی حلقه» بود. برخلاف سیستم «در حلقه» که نیاز به تأیید لحظه‌به‌لحظه دارد، در اینجا خلبان نقش ناظر و فرمانده را بر عهده داشت. پهپاد مسیر، مانور و نحوه اجرای دستور را خودکار انتخاب می‌کرد؛ اما خلبان می‌توانست هر لحظه وارد عمل شود و تصمیم را تغییر دهد. این مدل همان بستری است که در نسل آینده نبردهای هوایی، امکان کنترل همزمان چند پهپاد در کنار یک جنگنده را فراهم می‌کند.

این موفقیت نه فقط یک نمایش فناوری، بلکه اثبات عملی مفهوم «گروه‌های رزمی ترکیبی» است. از این پس، یک جنگنده نسل پنجم یا ششم می‌تواند همچون یک مرکز فرماندهی پرنده عمل کند؛ چند پهپاد را هدایت کند، مأموریت‌ها را تقسیم کند، و بدون افزایش خطر برای خلبان، قدرت رزمی بیشتری ارائه دهد.