به گزارش برنا از اصفهان، در جهانی که سرعت و اضطراب نبض زندگی را به دست گرفته‌اند، آدمی بیش از هر زمان دیگری از خویشتن دور شده است. ذهن‌ها خسته‌اند و تن‌ها فرسوده. در میان این هیاهو، یوگا چون نغمه‌ای آرام از دل تاریخ برمی‌خیزد تا به انسان یادآوری کند که آرامش نه در بیرون، که در درون ماست. یوگا فقط ورزش نیست؛ راهی است برای شناخت، برای سکوت، برای شنیدن صدای بدن و ذهن.
مهرداد صادقی، پژوهشگر و مدرس یوگا، در گفت و گو با خبرنگار برنا با اشاره به ریشه‌های تاریخی این سنت چند هزار ساله اظهار داشت: یوگا را نمی‌توان در یک جمله خلاصه کرد، زیرا این سنت در طول تاریخ معانی و کارکردهای گوناگونی داشته است. در ابتدا، حرکات یوگا از طبیعت الهام می‌گرفت؛ از کوه و دریا گرفته تا حیوانات و درختان. سپس به عنوان یک آیین تربیتی و معنوی در جوامع شرقی جایگاه یافت. در قرن بیستم، استادان برجسته یوگا کوشیدند این دانش باستانی را از حالت رازآلود بیرون آورده و در قالبی علمی و متناسب با زندگی مدرن به جهان معرفی کنند.
وی افزود: امروز یوگا نه‌تنها یک آیین فلسفی و معنوی، بلکه یک رشته علمی و ورزشی نیز به شمار می‌رود. هرکس بسته به نگاه خود می‌تواند از یکی از این وجوه بهره ببرد. من برای درک بهتر این موضوع با ده مربی و پژوهشگر برجسته یوگا مصاحبه کردم و دریافتیم که گرایش‌ها متفاوت‌اند، اما همگی در یک نکته اشتراک دارند: یوگا راهی برای شناخت و آگاهی از خود است.
صادقی در توضیح تأثیر یوگا بر سلامت جسم و روان گفت: یوگا دقیقاً در نقطه‌ای میان جسم و روان معنا پیدا می‌کند. این رشته به انسان می‌آموزد که از دوگانگی میان بدن و ذهن رها شود و به وحدت درونی برسد. کسی که یوگا تمرین می‌کند به‌تدریج نسبت به بدنش آگاهی بیشتری پیدا می‌کند، دست از تخریب آن برمی‌دارد و هیجاناتش را مدیریت می‌کند. این همان رهایی هیجانی است که در تجربه بسیاری از مربیان و شاگردان یوگا دیده می‌شود.
وی با اشاره به جنبه درمانی یوگا افزود: تحقیقات نشان داده‌اند یوگا در بهبود بیماری‌هایی چون دیابت، سرطان، اختلالات خواب، افسردگی، اضطراب و مشکلات اسکلتی–حرکتی مؤثر است. اما مهم‌تر از درمان جسم، بازسازی رابطه انسان با بدن و روان خویش است. یوگا به فرد می‌آموزد که در مواجهه با بیماری، از بدن خود بیگانه نباشد، بلکه با آن همکاری کند.
این مدرس یوگا افزود: گاهی می‌شنوم که افراد می‌گویند وقت یوگا ندارند. سؤال من این است: آیا آن‌ها از بان‌کی‌مون، اوپرا وینفری، یا مدیران بزرگ جهان پرمشغله‌ترند؟ ما زمان را در نشستن، نفس کشیدن و حتی غذا خوردن هدر می‌دهیم. یوگا به ما می‌آموزد چگونه لحظه را زندگی کنیم. مراقبه‌های منظم، ذهن را از آشوب بیرونی رها و انسان را به تجربه حضور واقعی در زندگی نزدیک می‌کند.
او با تأکید بر ضرورت آموزش صحیح تصریح کرد: یوگا در میان رشته‌های ورزشی کم‌خطرترین محسوب می‌شود، اما اگر بدون نظارت مربی مجرب انجام شود می‌تواند آسیب‌زا باشد. در انجام حرکات باید از عجله و رقابت با دیگران پرهیز کرد. هر بدن ظرفیت خاص خود را دارد.
در ادامه، صادقی درباره سن مناسب برای شروع یوگا گفت: یوگا برای همه سنین مفید است. کودکان از طریق تقلید از طبیعت، آگاهی و خلاقیت خود را پرورش می‌دهند و سالمندان با تمرینات پیوسته می‌توانند توان جسمی، تعادل و ارتباط خود با جهان را بازسازی کنند. تحقیقات نشان می‌دهد که یوگا در سالمندان مانع افت تعادل می‌شود و به آنان حس حضور در اجتماع می‌بخشد.
وی درباره جایگاه یوگا در ایران توضیح داد: یوگا برای نخستین بار حدود هزار سال پیش توسط ابوریحان بیرونی به ایران معرفی شد. البته امروز برخی به اشتباه خاستگاه یوگا را ایران می‌دانند. با این حال، اندیشه‌های یوگا در طول تاریخ بر ذهن ایرانی اثر گذاشته است. در جامعه امروز نیز عده‌ای یوگا را صرفاً به‌عنوان مد دنبال می‌کنند، اما در پژوهش من روشن شد که بسیاری از افراد، یوگا را به‌عنوان تجربه‌ای زیسته و نیاز روحی پذیرفته‌اند.
او افزود: ما برای فراگیر شدن یک پدیده، ناگزیر از عبور از مرحله مد هستیم. اما وقتی یوگا از سطح مد فراتر می‌رود و به تجربه انسانی و ارتباطی بدل می‌شود، می‌تواند نقش مهمی در ارتقای کیفیت زندگی ایفا کند.
در پایان، صادقی با نگاهی تحلیلی به آینده یوگا در کشور گفت: یوگا در ایران دوران گذار خود را پشت سر می‌گذارد. تا چند سال پیش آموزش این رشته ساختار مشخصی نداشت و گاه با عرفان‌های سطحی و خرافات همراه بود. اما اکنون به واسطه فعالیت‌های انجمن ورزش یوگای ایران، آموزش‌ها منظم‌تر و علمی‌تر شده است. هرچند هنوز خطر نگاه صرفاً ورزشی به یوگا وجود دارد، اما اگر بتوانیم میان بعد جسمی و فرهنگی این رشته تعادل برقرار کنیم، آینده یوگا در ایران درخشان خواهد بود.
انتهای پیام