به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در روز سه‌شنبه ۲۰ آبان‌ماه برابر با ۱۱ نوامبر، انتخابات پارلمانی عراق برگزار خواهد شد. به همین مناسبت، به معرفی لیست‌های انتخاباتی پرداخته می‌شود. در هشتمین قسمت، به ائتلاف «تقدم» می‌پردازیم.
طی ۱۱ قسمت گذشته، ۱۱ لیست شیعی حاضر در انتخابات معرفی شدند و از این بخش، نوبت به بررسی لیست‌های شاخص در بیت سنی می‌رسد.
لیست تقدم، منحصراً به «حزب تقدم» تعلق دارد. آن‌ها حاضر نشدند با هیچ حزب یا حتی چهره مستقل شناخته‌شده‌ای وارد ائتلاف شوند.
حزب تقدم به‌وضوح شخص‌محور است و همه ساختار آن بر محور تصمیم و اراده «محمد الحلبوسی» رئیس سابق پارلمان عراق شکل گرفته است.
الحلبوسی در سال ۲۰۱۸ با سابقه‌ای اندک در سیاست، به لطف توافقات داخلی در فراکسیون‌ها و با ابتکار برخی رهبران مقاومت به ریاست پارلمان رسید. اما پس از آن، به سرعت به یکی از تأثیرگذارترین بازیگران اهل سنت تبدیل شد؛ از حزب حل جدا شد و «تقدم» را بنا نهاد و خود را منتقد کلیه رهبران کلاسیک بیت سنی معرفی کرد.
او با استفاده از حمایت‌های داخلی و خارجی، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای را روانه‌ی استان الانبار کرد و همین امر سبب شد تا محبوبیت بزرگی در این استان به دست آورد.
بازسازی سریع الانبار پس از ویرانی‌های دوران داعش، به الگویی موفق بدل شد تا رأی الحلبوسی در انتخابات ۲۰۲۱ از مرز الانبار فراتر رود. شعار او در آن دوره چنین بود: «همان‌طور که الانبار را بازسازی کردیم، عراق را خواهیم ساخت.»
در عرصه سیاسی، الحلبوسی از همان ابتدا چهره‌ای جنجالی نشان داد؛ در سال ۲۰۱۹ از اعتراضات تشرین حمایت و در سال ۲۰۲۰ با خروج نظامیان آمریکایی مخالفت کرد، هرچند وظایف قانونی خود را نیز در اداره جلسات پارلمانی به‌درستی انجام داد.
در فاصله سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰، او تلاش کرد خود را از احزاب شیعی و جریان مقاومت فاصله دهد و هویت سیاسی مستقلی برای خویش بسازد.
پس از انتخابات ۲۰۲۱، نخستین سیاستمداری بود که با مقتدی الصدر برای تشکیل «ائتلاف سه‌گانه» به توافق رسید و با کمک ترکیه موفق شد خمیس خنجر را نیز به همکاری وادارد و «ائتلاف سیاده» شکل گرفت.
رفتارهای پس از انتخابات او، خشم گروه‌های مقاومت را برانگیخت و تلاش‌های زیادی برای مهار قدرت روبه رشد وی آغاز شد.
در انتخابات ۲۰۲۱، لیست تقدم با کسب ۴۱ کرسی جایگاه دوم را پس از جریان صدر به دست آورد و برای نخستین بار در دو دهه اخیر، یک لیست سنی به چنین موقعیتی رسید.
پس از استعفای جریان صدر، روند تضعیف الحلبوسی شدت گرفت؛ در نهایت در نوامبر ۲۰۲۳ با حکم دادگاه از ریاست و نمایندگی پارلمان کنار گذاشته شد.
با این حال، انتخابات شورای استانی به صحنه بازگشت قدرتمندانه او بدل شد؛ تقدم نه‌تنها شورای استان الانبار را در اختیار گرفت، بلکه در دیگر استان‌های سنی‌نشین نیز بخش زیادی از کرسی‌ها را تصاحب کرد. در نتیجه، بسیاری از استانداران و شوراها ناگزیر از تعامل با وی شدند.
موفقیت خیره‌کننده بعدی در «بغداد» رقم خورد؛ جایی که برای نخستین‌بار پس از سقوط صدام، یک لیست سنی توانست رقابتی نزدیک با فهرست‌های شیعی داشته باشد. تقدم در شمارش اولیه رتبه نخست را داشت و پس از بازشماری تنها با اختلاف ۴ هزار رأی عقب ماند.
این رخداد در پایتخت ـ جایی که بیش از ۸۰٪ جمعیت را شیعیان تشکیل می‌دهند ـ به مثابه زلزله‌ای سیاسی در میان جامعه اهل سنت تعبیر شد.
پس از آن، ادبیات الحلبوسی رنگی رادیکال‌تر گرفت؛ او آشکارا ایران را عامل برکناری خود از پارلمان معرفی کرد و در ماجرای تعلیق قانون عفو عمومی، دست به دعوت عمومی برای اعتصاب زد که چندین استان سنی‌نشین را برای چند روز تعطیل کرد.
سرانجام با صدور حکم تبرئه در پرونده قضایی، راه بازگشت وی هموار شد و حالا رئیس پیشین پارلمان با تمام توان در رقابت‌های انتخاباتی تازه حاضر شده است.
در عین حال، در نتیجه‌ی فشارهای سیاسی شخص نخست‌وزیر و برخی اقدامات چارچوب هماهنگی، شماری از چهره‌های نزدیک به الحلبوسی مانند «زیاد الجنابی» و «شعلان الکریم» از حزب تقدم کناره گرفتند.
همچنین گفته می‌شود محمد الحلبوسی رؤیای دستیابی به ریاست جمهوری عراق را در سر دارد؛ با این حال، هیچ حزب یا جریان عمده‌ای تاکنون با تغییر سنت واگذاری این منصب به کردها موافقت نشان نداده است.
منبع : کانال تحولات عراق
......
پایان پیام/