به گزارش جماران؛ جواد کاشی، استاد علوم سیاسی و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی نوشت:
زهران ممدانی سی و چهار ساله، خرمگس دمکراسی را به پرواز درآورد و خواب لیبرالیسم اقتصادی و ناسیونالیسم ترامپی را آشفته کرد. دمکراسی آرمان مقدس نیست یک فرم و ابزار صرف هم نیست. خرمگس مزاحمی است که پوست سخت هر هویت بسته سیاسی را می‌شکافد و بحران‌ها و فقدان‌هایش را پیش چشم می‌آورد.
ترامپ سرمست قدرت بود. تا توانست تاخت. بی‌اعتنا به طبقات فرودست، مهاجرین و آنچه در وجدان عمومی در خصوص مساله فلسطین می‌گذشت. دمکراسی در کلام زهران ممدانی همین فقدان‌ها را تبدیل به مساله کرد و در چشم راست‌های افراطی آمریکا فرو کرد.
زندگی سیاسی مدرن مرتب آبستن حادثه‌های تازه می‌شود. اگر دمکراسی در میان نباشد، حادثه‌های گوناگون گردهم جمع می‌شوند تا در یک لحظه آتشفشان و زلزله بر پا کنند. اجتماع سیاسی بی وجود دمکراسی، ترسناک است. حاکمان از مردم و مردم از حاکمان می‌ترسند. پشت پوست آرام جامعه، همیشه نطفه حادثه‌های بزرگ بارور می‌شود. اجتماع سیاسی به اردوگاه‌های گوناگون تفکیک می‌شود. هر کدام منتظر حادثه برای حذف دیگری هستند. دمکراسی اما جامعه را دست به گریبان زلزله‌های کم دامنه اما مدام می‌کند. چیزی پشت جامعه انبار نمی‌شود.
متفکران لیبرال آمریکایی دوباره بحث دیرین تنازع میان لیبرالیسم و دمکراسی را مرور خواهند کرد. سوسیال دمکراسی اعتبار خواهد یافت. ناسیونالیسم آمریکایی بیشتر به ضرورت یک ناسیونالیسم گشوده به دیگری خواهند اندیشید. و البته لیبرال‌ها و سوسیالیست‌ها و ناسیونالیست‌های آمریکایی به ارزش‌های بنیادین مدرنیته که پشتیبانی از نسل کشی در غزه را بر نمی‌تابد. سیاست داخلی و خارجی آمریکا هم لاجرم با تجدیدنظرهایی مواجه خواهد شد.
این همه معجزه دمکراسی است. دمکراسی معجزه مدنی است. با حربه دمکراسی می‌توان یک جامعه را از انتظار خطرناک معجزه‌های غیر مدنی رها کرد.