به گزارش خبرگزاری آنا؛ در پیامی به آیین افتتاحیه سی‌ونهمین جشنواره ملی قرآن و عترت دانشجویان کشور، آیت‌الله علیرضا اعرافی مدیر حوزه‌های علمیه سراسر کشور با تسلیت ایام فاطمیه و قدردانی از برگزارکنندگان این رویداد، قرآن کریم را کانون معرفت و حیات انسان دانست و تأکید کرد: هر ارتباطی که انسان با قرآن برقرار کند، او را تعالی می‌بخشد و به حیات طیبه رهنمون می‌سازد. متن پیام به رح زیر است:
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمدلله و الصلاه و السلام علی رسول‌الله و علی آله آل‌الله، سیما بقیه‌الله.
ایام فاطمیه را تسلیت و تعزیت عرض می‌کنم و خیرمقدم می‌گویم به همه شرکت‌کنندگان و حاضران در این محفل نورانی که به نام قرآن کریم برگزار شده است. از برگزارکنندگان جشنواره، به‌ویژه هشت نهاد دانشگاهی همکار و دانشگاه آزاد اسلامی ـ به‌خصوص عزیزانمان در اصفهان، این نگین درخشان ایران و آینه تمدن ایرانی ـ صمیمانه تقدیر و تشکر دارم.
گرامیداشت این جشنواره که در آن نام قرآن با دانشگاه و دانشجو گره خورده، اهمیت ویژه‌ای دارد؛ به‌ویژه آنکه امسال مصادف است با هزار و پانصدمین سال‌گشت میلاد پیامبر اعظم (ص)، پیام‌آور وحی الهی.
برای همه شرکت‌کنندگان، به‌ویژه برگزیدگان رتبه‌های برتر، آرزوی توفیق دارم. قرآن، جام جهان‌نما و آیینه تمام‌نمای اسما و صفات الهی است. خداوند در دو عرصه با همه نام‌ها و صفات خود جلوه کرده است: یکی در قرآن کریم و دیگری در وجود نازنین پیامبر اعظم (ص). این دو، مظهر همه اسما و صفات الهی‌اند؛ در عالم تکوین پیامبر، و در عالم تشریع قرآن.
قرآن مراتبی دارد: ظاهر آن در تلاوت و خواندن، باطن آن در معنا و تفسیر، و اعماق آن که به لایه‌های بی‌نهایت معرفتی منتهی می‌شود و تنها پیامبر (ص) و اولیای الهی بر آن احاطه دارند. از نگاه، خواندن و حفظ قرآن گرفته تا نگهداری آن در خانه، همه از منظر فقه و اخلاق اسلامی مورد تأکید است؛ و هرگونه ارتباط مثبت با قرآن، یا واجب است یا مستحب.
اتصال انسان با قرآن، او را از درون می‌سازد و به حیات طیبه می‌رساند. این کتاب آسمانی کانون فکر، معرفت و حیات انسانی است؛ کتابی که سرچشمه هدایت و شفای جان‌هاست و «تبیان کل شیء» نام گرفته است.
هر رویگردانی از قرآن یا مکروه است یا حرام، زیرا قرآن محور حیات و معرفت است. این کتاب الهی، حاوی همه معارف آسمانی و مظهر تمامی اسما و صفات خداوند است. ازاین‌رو انسان مأمور است آن را قطب حیات فکری، اخلاقی و معرفتی خود قرار دهد.
قرآن زمانی شفا و هدایت است که انسان خود را بشناسد و جانش را بر آن عرضه کند. همان‌گونه که اگر کسی از بیماری خود آگاه نباشد، حضور در داروخانه برایش سودی ندارد؛ بهره‌مندی از قرآن نیز بدون شناخت خویش ممکن نیست.
دو صحیفه در پیش روی انسان است: یکی صحیفه هستی و کلام خدا، و دیگری صحیفه جان انسان. زمانی که این دو به شناخت متقابل برسند، نور قرآن بر جان انسان می‌تابد، آسیب‌ها را درمان می‌کند و مسیر رشد و شکوفایی را می‌گشاید.
جشنواره‌هایی، چون این، هنگامی پربار خواهند بود که ما را به شناخت درونی خویش برسانند و راهی از درون انسان به سوی قله‌های قرآن بگشایند؛ همان‌گونه که اتصال با این کانون نور، جوهره انسان را احیا و هدایت می‌کند.
انتهای پیام/