به گزارش ایرنا، منطقه ییلاقی «ورزنه» که در ۶۰ کیلومتری جنوب بابل در بخش بندپی شرقی این شهرستان واقع شده در سالهای اخیر به صورت مستمر مورد تهاجم خرس های گرسنه قرار گرفت.

حمله خرس های گرسنه به خانه های مردم خسارت های زیادی به همراه داشت چرا که خرس های گرسنه با شکستن درب خانه های ییلاقی وارد خانه مردم شده و همزمان با جستجوی غذاها خسارت های زیادی را به بار می آورند.

کارشناسان محیط زیست بر این باورند که با توجه به حس بویایی خرس که بسیار قوی است بوی غذا آنها را به سمت خانه های ییلاقی در منطقه ورزنه بخش بندپی شرقی بابل می کشاند.

حس بویایی خرس تا اندازه ای قوی است که به خاطر یک عدد سیب در بالای یک درخت کل این درخت را به زیر می کشد تا به آن یک عدد سیب دست یابد.

کارشناسان با تاکید بر این که حضور انسانها در زیست گاه های حیات وحش علتی برای بروز چنین حوادثی است، بر این باورند در اصل این مناطق ییلاقی زیستگاه حیات وحش و خرس ها محسوب می شود که جای آنها اشغال شد.

از سوی دیگر مسیرهای تردد حیات وحش همانند خرس ها در طبیعت دست خوش تغییرات و حصار کشی شد که این امر زمینه ای برای چالش های بعدی است.

حضور خرس‌ها در مناطق پایین دست جنگل که در سال‌های گذشته آغاز شد در ماه های اخیر به نقطه اوج خود رسیده تا جایی که این گونه جانوری برای تهیه غذای کافی در جست وجوی زباله در مناطق کنار جاده ها و خانه های ییلاقی حضور می‌یابند.

هر چند خرس ها بینایی ضعیف تری نسبت به دیگر جانوران دارند اما بویایی آنها به مراتب قوی تر از حیوانات دیگر است و بوی زباله‌ها و استخوان‌ها آنها را به مناطق پایین دست می‌کشاند.

حضور پرتعداد گردشگران در دل جنگل‌ها که بدون هیچ محدودیتی در حال تردد هستند زمینه ای برای ریختن زباله در جنگل‌ها را فراهم می کند و خرس ها بوی زباله را حس کرده و به مرور به این زباله خوری عادت می کنند.

کارشناسان حیات وحش اعلام می کنند سفره خالی جنگل‌های هیرکانی برای خرس ها سبب شده که این حیوانات برای دست یابی به غذا در مناطق پایین دست حضور یابند.

زنده گیری خرس ها آغاز شد

رئیس حوزه قضایی بخش بندپی شرقی بابل در گفت گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: با توجه به خسارت های چند باره خرس ها به خانه های مردم در مناطق ییلاقی «ورزنه» زنده گیری خرس ها آغاز شد.

میثم اکبری گفت: با هماهنگی های با اداره محیط زیست انجام شد تله های زنده گیری خرس ها در راستای جلوگیری از افزایش خسارت های به خانه های مردم در منطقه «ورزنه» جانمایی شد.

اکبری با اشاره به این مطلب که اولین خرس با استفاده از تله های جانمایی شده زنده گیری شد، اظهار کرد: این رویه برای کاهش خسارت ها در بخش بندپی شرقی بابل تدوام خواهد داشت.

رئیس حوزه قضایی بخش بندپی شرقی بابل تصریح کرد: با توجه به این که حس بویایی خرس ها بسیار قوی است در تله ها، ماهی به همراه سیب و غذاهای دیگر قرار داده شد تا این خرس ها زنده گیری شوند و به مناطق بالادست منقل شوند.

شهرستان ۶۰۰ هزار نفری بابل دارای هفت شهر و شش بخش است که این شهرستان دارای ۶۰۰ روستا و آبادی می باشد که افزون بر نیمی از این روستاها در بخش بندپی شرقی بابل واقع شد این بخش افزون بر ۵۰ هزار نفر جمعیت دارد.

خرس قهوه ای را بشناسید

خرس قهوه ای یکی از گوشتخوارانی است که تلاش های حفاظتی و پژوهشی گسترده ای در در سرتاسر حوزه انتشار این گونه در اروپا، آسیا و آمریکای شمالی اروپا، آسیا و آمریکای شمالی به آن اختصاص یافته است. با این حال، این گونه در محدوده قفقاز و خاورمیانه به شدت کمتر از سایر بخش های محدوده پراکنش خود مورد بررسی قرار گرفته است.

همچنین به گزارش انجمن یوزپلنگ ایرانی، اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت IUCN در برنامه عمل حفاظت از خرس ها در سال ۱۹۹۹، به گفتن عبارت “جمعیت کوچک” درباره خرس های ایران بسنده کرده و حتی برخی وب سایت ها، خرس های خاورمیانه را تقریبا منقرض شده پنداشته اند.

از سال ۱۳۸۵ خرس قهوه ای به عنوان یکی از گونه های گوشتخواران بزرگ جثه ایران در برنامه های مطالعاتی انجمن یوزپلنگ ایرانی بوده و برنامه های متعددی برای حفظ آن در مناطق مختلف ایران، بخصوص منطقه حفاظت شده البرز مرکزی شمالی و استان لرستان به عنوان ۲ نماینده البرز و زاگرس درحال اجرا می باشد. تیم مستندسازی انجمن نیز طی سال های اخیر درحال تولید مستندی درباره زندگی این زیرگونه کمتر شناخته شده کشورمان می باشد.

نقشه های موجود در اتحادیه جهانی حفاظت نیز به صورت نادرستی بیان نموده که خرس ها در بخش های عظیمی از ایران منقرض شده اند، درحالیکه خرس های ایران هنوز در بخش های گسترده ای پراکنش تاریخی خود را همچنان حفظ کرده اند.

ازسوی دیگر، طی یک قرن اخیر، تنها حدودا ۱۰ مقاله علمی در مجامع علمی درباره خرس های قهوه ای خاورمیانه و قفقاز منتشر شده است که نشان از ضعف دانش موجود دارد. درعین حال، سه مقاله تابحال درباره خرس قهوه ای در ایران به چاپ رسیده است.

درخصوص جمعیت خرس قهوه ای در ایران نیز آمار قابل اتکایی وجود ندارد، بطوریکه کارشناسان قدیمی جمعیت خرس قهوه ای را ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ عدد برای کل کشور می دانند، هرچند که بعید است این آمار منطقی باشد.

نخستین پژوهش دانشگاهی خرس قهوه ای در سطح تحصیلات تکمیلی نیز در ایران مربوط به سال های اخیر می باشد که درسال ۱۳۸۶ صورت گرفت. با این حال، خرس قهوه ای موفق به جلب توجه محققان ایرانی در سال های اخیر شده و درحال حاضر، حدود پنج پایان نامه تحصیلات تکمیلی در این مورد توسط محققان جوان ایرانی درحال اجرا می باشد.

آمارهای محیطی زیستی ها و نتایج سرشماری‌ها نیز نشان از رشد و تنوع حیات‌وحش در مازندران دارد، ۳۵۰ گونه پرندگان، ۶۳ گونه پستانداران،۲۸ گونه مارسمی و نیمه سمی، ۱۷۰ گونه مارمولک و سوسمار و ۹ گونه دوزیستان تنها بخشی از حیات پرتنوع وحش در مازندران است و اگرچه شنیدن صدای پلنگ و ببر مازندران در زیستگاه‌های حیات‌وحش مازندران و شنیدن طنین آوای برخی گونه‌ها برای مردم استان به یک رؤیا تبدیل‌شده است اما هنوز هم می‌توان برخی از گونه‌های نادر را دید و صدایشان را شنید.

مرال از گونه‌های شاخص پستانداران جنگل‌های هیرکانی شمال است و یک‌سوم از پرندگان مهاجر، آبزی و کنار آبزی زمستان گذر به مازندران مهاجرت می‌کنند. علاوه بر این، جنگل‌های مازندران که روزگاری مآمن و زیستگاه پلنگ ایرانی و ببر مازندران بوده، اکنون ازاین‌گونه که سلطان جنگل‌های شمال به شمار می‌رفت، تهی شده است. بدون شک ایران، آخرین قلمرو زیست برای پلنگ ایرانی در غرب آسیا به شمار می‌رود ولی در چهار سال اخیر بیش از ۷۰ قلاده ازاین‌گونه منحصربه‌فرد در کشور از بین رفته‌اند.

پلنگ ایرانی بزرگ‌ترین گونه پلنگ جهان بوده که هنوز جمعیت کمی از آن در کشور زیست می‌کنند، پلنگ ایرانی بومی غرب آسیاست که متأسفانه در فهرست گونه‌های درخطر انقراض آی یو سیان قرارگرفته است.