به گزارش مفدا تهران، با اشاره به محدودیت فضاها و امکانات آموزشی افزود: «وقتی ظرفیت کلاس‌ها پاسخگوی حضور تمام دانشجویان نیست، ما عملاً نمی‌توانیم حضور و غیاب انجام دهیم، چون بسیاری از دانشجویان ناچارند روی زمین بنشینند. این وضعیت به افت جدی کیفیت آموزش منجر می‌شود.
در بخش‌های بالینی نیز شرایط سخت‌تر است؛ زیرا تعداد اساتید محدود است و نمی‌توان هم‌زمان گروه‌های بزرگ دانشجویی را در بخش‌های تخصصی مانند گوارش یا ارتوپدی آموزش داد. از طرفی، رعایت کرامت بیمار برای ما اصل است. نمی‌توان از یک بیمار انتظار داشت بارها معاینه شود تا نیاز آموزشی همه دانشجویان تأمین شود.»
دکتر علامه با بیان اینکه توسعه آموزش پزشکی نیازمند زیرساخت و منابع مالی پایدار است، تصریح کرد: «ایجاد کلاس‌ها و بیمارستان‌های آموزشی جدید هزینه‌بر است، اما هیچ نهاد یا دستگاهی حاضر به پرداخت این هزینه‌ها نیست. نتیجه آن، فشاری مضاعف بر دانشگاه‌ها و افت استانداردهای آموزشی است. برخی از منتقدان ما نیت خیر دارند و دغدغه کمبود پزشک در مناطق محروم را مطرح می‌کنند، اما راه‌حل آن افزایش ظرفیت در دانشگاه‌های بزرگ نیست. بلکه باید امکانات لازم برای استقرار پزشکان در مناطق کم‌برخوردار فراهم شود تا فارغ‌التحصیلان بتوانند در آن مناطق ماندگار شوند.»
او با رد اتهام «تضاد منافع» به استادان دانشگاه تأکید کرد: «من و همکارانم هیچ نفع شخصی از کاهش یا افزایش ظرفیت نداریم. دغدغه ما فقط حفظ کیفیت آموزش است. این تصمیمات باید مبتنی بر واقعیت‌های آموزشی و نیازهای نظام سلامت باشد نه فشارهای بیرونی.»
معاون آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در ادامه راه‌حل مسئله را «نگاه جامع» دانست و توضیح داد: «برای تأمین نیاز کشور به پزشک، باید هم به انگیزه مالی و هم به جایگاه معنوی پزشکان مناطق محروم توجه شود. صرف افزایش ظرفیت، بدون تأمین امکانات و حمایت‌های لازم، نه‌تنها مشکل را حل نمی‌کند بلکه بر بحران‌های آموزشی و خدمات درمانی می‌افزاید.»
وی در پایان به چالش‌های اعضای هیئت‌علمی نیز اشاره کرد و گفت: «یکی از مشکلات اساسی، تعرفه‌ها و حقوق‌های غیرواقعی اعضای هیئت علمی است. استادان با سال‌ها تجربه و تعهد، نقش اصلی را در آموزش و تربیت نسل جدید پزشکان دارند. وقتی دریافتی آن‌ها متناسب با مسئولیت و جایگاهشان نباشد، دلسردی و افت انگیزه اجتناب‌ناپذیر است و این مسئله بر کل سیستم آموزشی تأثیر منفی می‌گذارد. بنابراین باید نگاه سیاست‌گذاران به موضوع آموزش پزشکی، نگاهی کل‌نگر و واقع‌بینانه باشد؛ چرا که این حوزه زنجیره‌ای از عوامل به‌هم‌پیوسته است و هر تصمیم عجولانه‌ای می‌تواند این زنجیره را مختل کند.»
کدخبر: ۲۴۰۵۰۱