محمد جواد کبیر روز جمعه در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سلامت ایرنا درباره منابع پایدار بیمه‌های پایه سلامت و اجرای برنامه‌هایی مانند پزشکی خانواده و نظام ارجاع برای مدیریت هزینه‌ها، افزود: مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۲ تصویب کرد که یک درصد مالیات بر ارزش افزوده به حوزه سلامت تخصیص داده شود اما از این منبع هم به درستی استفاده نشد. در بسیاری از سال‌ها این منبع تامین شد اما چون سایر منابع وزارت بهداشت به موقع تامین نشده بود، برای سایر پرداختی‌ها از این محل استفاده شد.
بیمه‌ها بازوی نظام سلامت هستند
وی با تاکید بر اینکه خدمت پایدار در گرو منابع پایدار است، افزود: اگر بخواهیم جایگاه بیمه را در نظام سلامت کشور مشخص کنیم، موانعی پیش رو داریم؛ تا قبل از سال ۱۳۸۴ سازمان بیمه سلامت در زیرمجموعه وزارت بهداشت بود و حتی در سال‌های قبل از آن، سازمان تامین اجتماعی هم همین وضعیت را داشت. این سازمان‌ها از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به وزارت تعاون، کا و رفاه اجتماعی منتقل شدند و دوباره سازمان بیمه سلامت به وزارت بهداشت بازگشت.
به گفته عضو فرهنگستان علوم پزشکی، به نظر می‌رسد هنوز در نظام سلامت، جایگاه و نقشی برای بیمه‌های پایه در نظر گرفته نشده و دانش و آگاهی لازم درباره بیمه‌ها دچار نقص است و این طور فکر می‌شود که بیمه‌ها باید ابزار دست تولیت سلامت باشند، در حالی‌که بیمه‌ها باید بازوی نظام سلامت در نظر گرفته شوند.
بیمه‌ها باید به عنوان نهاد حمایتی درنظر گرفته شود و نباید به عنوان دستگاه خودپرداز به بیمه نگاه کنیم.
کبیر ادامه داد: بیمه به تنهایی نمی‌تواند نظام سلامت را اصلاح کند و باید از طریق وزارت بهداشت این کار را انجام دهد؛ باید درک درستی از جایگاه بیمه‌ها وجود داشته باشد همچنین منابع به درستی درنظر گرفته شود.
به بخش نظارتی بیمه‌های پایه سلامت توجه شود
مدیرعامل اسبق سازمان بیمه سلامت ایران گفت: باید به بخش نظارتی بیمه‌ها توجه کرد و نباید بیمه‌ها را ضعیف انگاشت. در سال‌های آینده بدنه کارشناسی بیمه‌های پایه سلامت ضعیف خواهد شد زیرا نیروهای جوان و کارآمد جذب نشده‌اند. بیمه‌ها باید به عنوان نهاد حمایتی درنظر گرفته شود و نباید به عنوان دستگاه خودپرداز به بیمه نگاه کنیم.