به گزارش خبرگزاری سلامت، دکتر مهرداد بهلولی، درسومین کنگره انجمن علمی جراحان عمومی ایران گفت: این همایش «نه‌فقط یک رویداد علمی، بلکه صحنه‌ای برای بازنمایی دغدغه‌ها، آرزوها و زندگی واقعی جراحان کشور» بود.
بهلولی از نگاه تازه این کنگره گفت؛ نگاهی که تلاش می‌کند چهره‌ای انسانی‌تر از جراحان به نمایش بگذارد، مهارت‌های عملی آنان را ارتقا دهد، و هم‌زمان از رنج‌های معیشتی و روانی نسل جوان جراحان سخن بگوید؛ مسائلی که اگر اصلاح نشود، به گفته او، «چرخه‌ی آموزش و درمان کشور را دچار اختلالی عمیق خواهد کرد.»
عضو هیأت مدیره انجمن و دبیر علمی کنگره، درباره اهداف این رویداد گفت: «کنگره امسال بیش از هر زمان دیگر بر دو محور هم‌زمان استوار بود؛ یکی ارتقای علمی و دیگری پیگیری دغدغه‌های صنفی. در کنار برنامه‌های علمی، پنل‌ها و سمپوزیوم‌هایی را طراحی کردیم که به مسائل قانونی و حرفه‌ای جراحان بپردازد، چون باور داریم بدون بهبود وضعیت معیشتی و شغلی، توسعه علمی هم دوام نخواهد داشت.»
وی درباره جزئیات این برنامه‌ها گفت: «در این کنگره، نزدیک به ۴۵ سخنرانی تخصصی، ۱۴ پنل علمی و ۹ کارگاه عملی برگزار شد. ما امسال سعی کردیم شکل سنتی کنگره‌ها را تغییر دهیم. در بیشتر رویدادهای علمی، افراد می‌آیند، سخنرانی می‌کنند و عده‌ای هم فقط گوش می‌دهند؛ اما ما به دنبال آن بودیم که هر شرکت‌کننده، تجربه‌ی عملی هم داشته باشد. به همین خاطر، کارگاه‌هایی طراحی کردیم که دست جراحان را وارد میدان تمرین واقعی کند. افرادی که در این کارگاه‌ها تدریس می‌کردند، جراحانی بودند که تبحر کامل در کار داشتند و شرکت‌کنندگان در فضایی تعاملی آموزش دیدند. این تجربه عملی، وجه تمایز ما با دوره‌های گذشته بود و قطعاً در سال‌های آینده آن را گسترش خواهیم داد.»
در حاشیه کنگره، نمایشگاه جانبی بزرگی نیز برگزار شد که به گفته دکتر بهلولی، «یکی از وسیع‌ترین نمایشگاه‌های چند سال اخیر در حوزه جراحی عمومی» بود.
وی گفت: «از شرکت‌هایی دعوت کردیم که برندهای بین‌المللی معتبر هستند و کیفیت محصولات‌شان تأیید شده است. حتی با وجود تقاضای زیاد، برخی شرکت‌هایی که تأییدیه لازم نداشتند را وارد نمایشگاه نکردیم، چون برای ما استاندارد و سلامت، اصل اول بود.»
️ از «جراحی در شاهنامه» تا «فوتبال جراحان»
اما شاید وجه فرهنگی و متفاوت این کنگره همان بخش‌هایی بود که فضای خشک علمی را به رنگی از زندگی آمیخت.
دبیر علمی کنگره با لبخند از بخش‌های جانبی آن گفت: «در یکی از سخنرانی‌ها درباره جراحی در شاهنامه صحبت شد؛ موضوعی که نگاه تاریخی و فرهنگی به علم پزشکی دارد. در کنار آن، ما یک تیم فوتبال از جراحان تشکیل دادیم. اولین مسابقه با تیم آقای وریا غفوری برگزار شد که خود او و امین منوچهری در ترکیب تیم جراحان بازی کردند! بازی بعدی ما هم با تیم هنرمندان است.»
وی هدف از این برنامه را چنین توضیح داد: «می‌خواستیم نشان دهیم جراحان انسان‌های یک‌بعدی نیستند. در جامعه معمولاً تصویر سخت و خشک از پزشک و جراح وجود دارد، در حالی که ما هم دغدغه‌ی هنر، ورزش و زندگی داریم. این تعاملات، بخشی از سلامت روان و هویت انسانی ماست.»
چالش بزرگ؛ معیشت جراحان جوان
با این حال، در پس این شور علمی و فرهنگی، دغدغه‌ای جدی وجود دارد که به گفته دکتر مهرداد بهلولی، «به یک بحران خاموش تبدیل شده است.
وی در این باره گفت: «مهم‌ترین چالش امروز جراحان عمومی، معیشت و دغدغه مالی است، به‌ویژه در میان جراحان جوان. متأسفانه تصور عمومی از درآمد بالای جراحان با واقعیت فاصله دارد. جراحی را داریم که نفر اول بورد تخصصی و فوق تخصصی بوده، سال‌ها درس خوانده و به‌تازگی هیأت علمی بیمارستانی در تهران شده است. حقوق پایه‌اش ۲۵ میلیون تومان است و چون تازه شروع کرده، هنوز کارانه نمی‌گیرد. حتی وقتی کارانه‌اش برقرار شود، کل دریافتی‌اش حدود ۶۵ میلیون تومان خواهد بود، در حالی که تنها اجاره خانه‌اش ۴۵ میلیون تومان است! این یعنی او حتی از پس هزینه‌های معمول زندگی هم برنمی‌آید. این شرایط تنها به بحران اقتصادی ختم نمی‌شود. وقتی پزشک دغدغه‌ی پرداخت اجاره خانه دارد، چطور می‌تواند با آرامش ذهنی به آموزش رزیدنت‌ها یا جراحی بیماران بپردازد؟ این وضعیت باعث خستگی، افسردگی و حتی تمایل به مهاجرت یا ترک حرفه می‌شود. در سال‌های اخیر مواردی از خودکشی در میان جامعه پزشکی دیده‌ایم که ریشه در همین فشارها دارد.»
بهلولی با لحنی انتقادی اما امیدوارانه گفت: «ما باید این چرخه‌ی معیوب را اصلاح کنیم. جوانی که سال‌ها درس می‌خواند تا جراح شود، نباید در آغاز مسیر کاری‌اش دغدغه‌ی نان و اجاره خانه داشته باشد. این مسئولیت دولت و نظام سلامت است که نظام پرداخت عادلانه‌تری برای پزشکان و جراحان جوان طراحی کند.»
او تأکید کرد: «وقتی یک جراح نمی‌تواند از زندگی‌اش لذت ببرد، چگونه می‌توان از او انتظار داشت با تمام تمرکز و دقت به جان بیماران بیندیشد؟ تأمین مالی عادلانه پزشکان، در واقع سرمایه‌گذاری برای سلامت جامعه است.»
بهلولی در پایان، سومین کنگره انجمن جراحان عمومی ایران را «کنگره‌ای از جنس زندگی» توصیف کرد: «ما تلاش کردیم علم را با زندگی پیوند بزنیم؛ از شاهنامه تا فوتبال، از کارگاه‌های مهارتی تا مجمع صنفی. همه‌ی این‌ها برای این است که نشان دهیم جراحان فقط با تیغ جراحی شناخته نمی‌شوند، بلکه با قلبی زنده، ذهنی فعال و روحی اجتماعی در کنار مردم ایستاده‌اند.»