ولادت حضرت زینب کبری (س)، دختر بزرگ امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، واقعه‌ای است که با نور ایمان و عظمت انسانیت همراه است. بانویی که در سخت‌ترین آزمون‌های تاریخ، از کربلا تا شام، ایستاد و پیام حق را با شجاعتی مثال‌زدنی به گوش جهانیان رساند. حضرت زینب، نماد استقامت در برابر ظلم و الگوی جاودانه‌ای برای تمام زنان و مردان آزاده جهان است.
این روز شریف در ایران، با عنوان روز پرستار شناخته می‌شود؛ زیرا ویژگی‌های شخصیتی حضرت زینب، کامل‌ترین مصداق برای یک پرستار فداکار است، مهربانی در اوج سختی، دل‌سوزی در میان درد، و ایمان در مواجهه با رنج.
پرستاران، همان فرشتگان زمینی‌اند که شب و روز در کنار بیماران می‌مانند، دردها را آرام می‌کنند و امید را زنده نگه می‌دارند. آن‌ها ادامه‌دهندگان راه زینب کبری‌اند؛ راه خدمت، ایثار و عشق به انسان.
روز پرستار تنها مناسبت تقویمی نیست؛ فرصتی است برای سپاس از تمام کسانی که بی‌هیاهو، اما با قلبی بزرگ، مراقب جان و آرامش مردم‌اند. در روزهایی که بحران‌ها و بیماری‌ها چهره زندگی را دگرگون کرده‌اند، پرستاران مانند تکیه‌گاهی محکم در کنار خانواده‌ها ایستاده‌اند.
فداکاری آنان، نشان می‌دهد که خدمتِ عاشقانه به انسان، مقدس‌ترین عبادت است.
حضرت زینب (س) با ایمان و دانایی خود، درس بزرگی به انسان‌ها داد: که در سختی‌ها باید ایستاد، امید را حفظ کرد و به حقیقت وفادار ماند. پرستاران نیز در عرصه سلامت، همین روح را زنده نگه می‌دارند. آنان هر روز، در سکوت بخش‌ها و درخشش چشمان بیماران، مأموریت مقدس خود را انجام می‌دهند.
در این روز، باید از همه پرستاران سپاس گفت؛ از آنان که در بیمارستان‌ها، خانه‌ها و مراکز درمانی، بی‌وقفه خدمت می‌کنند و با لبخندشان، امید را به بیماران بازمی‌گردانند. روز ولادت حضرت زینب کبری (س) و روز پرستار، یادآور این حقیقت است که مراقبت از جان انسان، خالص‌ترین جلوه از عشق و ایمان است.