حجت الاسلام و المسلمین احمد قاسمی از اساتید حوزه علمیه قم با اشاره به ناشناخته ماندن امامزاده ناصرالحق، حتی در میان بسیاری از حوزویان، اظهار داشت: این امامزاده واجب التعظیم، توفیق روایت حداقل پنج کلام امیرالمؤمنین علی(ع) در کتاب شریف نهج البلاغه را داشته است و باید دانست که چه عواملی موجب گردید تا به چنین افتخار بزرگی نائل آید.

محور اول: ویژگی های برجسته امامزاده ناصرالحق

وی افزود: یکی از محورهای بحث، ویژگی های برجسته این امامزاده واجب التعظیم است؛ که می توان به این موارد اشاره نمود:

۱. پاکدامنی و معنویت بالا

۲. ارادت ویژه و خاص به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام

۳. ولایت مداری بی چون و چرا و تبعیت محض از اهل بیت علیهم السلام

۴. زندگی به دور از تجملات دنیوی و دنیازدگی

۵. پایبندی به عبادت و تقوا در طول عمر مبارک

۶. کمک به مردم و نقش اجتماعی مثبت

محور دوم: امامزاده ناصرالحق، محبوب در دیار علویان

استاد حوزه علمیه ابراز کرد: خصوصیات برجسته امامزاده ناصرالحق، موجب گردید تا مردم خطه سرسبز شمال و مخصوصا مردم پایتخت علویان، ایشان را به عنوان امامزاده ای محبوب و خیراندیش بشناسند.

وی ادامه داد: امامزاده ناصرالحق (ناصر کبیر) جدّ چهارم مادری سید رضی، مؤلف نهج البلاغه و از مروّجین بزرگ تشیّع در شمال ایران قلمداد می ‌شود. آن بزرگمرد، در احیای معارف قرآن و اهل بیت کوشید و حکومت علوی مبتنی بر تعلیمات نهج البلاغه و صحیفه سجادیه در طبرستان و گیلان آن روز را تشکیل داد که خود، مقاله ها و کتاب ها می طلبد.

محور سوم: امامزاده ناصرالحق، از راویان ثقه

حجت الاسلام والمسلمین احمد قاسمی خاطرنشان کرد: امامزاده ناصرالحق یکی از راویان ثقه و مورد اعتماد اهل بیت عصمت و طهارت بوده که بیش از ۵۵۰ روایت را به ایشان نسبت داده اند؛ که از جمله آنها خطبه ۵۰ نهج البلاغه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع) است.

وی تأکید کرد: شیخ محمودی در کتاب نهج السعادة آورده است: «- ۶۵ - ومن خطبة له علیه السلام خطبها بعد استخلافه بستة أیام قال السید أبو طالب: أخبرنا محمد بن زید الحسنی قال: أخبرنا الناصر للحق الحسن بن علی، قال: حدثنا أخی الحسین بن علی عن محمد بن الولید، عن ابن أبی عمیر (ظ) عن هشام، عن إسماعیل الجعفی قال: قال لی أبو جعفر محمد بن علی علیهما السلام: خطب أمیر المؤمنین علی علیه السلام بعد أن استخلف لستة أیام، فحمد الله وأثنی علیه وأفاض فی الصلاة علی رسول الله صلی الله علیه وآله ثم قال: أیها الناس إن مبدء وقوع الفتن أهواء تتبع وأحکام تبتدع یخالف فیها کتاب الله، یتولی فیها رجال رجالا، فلو ان الحق خلص لم یکن اختلاف، ولو أن الباطل خلص لم یخف علی ذی حجی [ظ] ولکن یؤخذ من هذا ضغث ومن هذا ضغث فیمزجان [و] هنالک استحوذ الشیطان علی أولیائه دون الذین سبقت لهم من الله الحسنی الیوم عمل ولا ثواب، ولا عمل کأداء مفاتیح الهدی [کذا]. بنا نفی الله ربق الذل عن أعناقکم وبنا یفتح ویختم لا بکم. والله أیها الناس لقد أدرکت أقواما کانوا یبیتون لله سجدا [و] قیاما کأن صریر النار فی آذانهم، وإذا ذکروا الله مادوا کما تمید الشجرة یوم الریح العاصف. أیها الناس إن الله حد حدودا فلا تعتدوها. وفرض فروضا فلا تنقصوها وأمسک عن أشیاء لم یمسک علیها نسیانا بل رحمة من الله لکم فاقبلوها ولا تکلفوها، حلال بین [وحرام بین] وشبهات بین ذلک، فمن ترک ما اشتبه علیه فهو لما استبان له أترک. والمعاصی حمی الله فمن رتع حولها یوشک أن یقع فیها» (نهج السعادة - الشیخ المحمودی (۱/ ۱۹۳)

استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم بیان کرد: سید ابوطالب آملی در کتاب تیسیر المطالب خطبه پنجاهم (۵۰) نهج البلاغه را چنین آورده است: «وَبِهِ قَالَ: أَخْبَرَنَا أبو عَبْدِ الله مُحَمَّدُ بن زَیْد الْحُسَیْنِی رحمه الله تعالی، قَالَ: أَخْبَرَنَا النَّاصِرُ لِلْحَقِّ الْحَسَنُ بن عَلِیٍّ رَضِیَ الله تَعَالَی عَنْهُ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَخِی الْحُسَیْنُ بن عَلِیٍّ، عَنْ مُحَمَّدِ بن الوَلِیدِ، عَنْ مُحَمَّدِ ابْنِ أبی عُمَیْرٍ، عَنْ هِشَامٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ الْجَعْفِی، قَالَ: قَالَ لِی أبو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بن عَلِیّ (عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ) : خَطَبَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٌّ علیه السلام النَّاسَ بَعْدَ أَنِ اسْتَخْلَفَ بِسِتَّةِ أَیَّامٍ،

فَحَمِدَ الله وَأَثْنَی عَلَیْهِ وَأَفَاضَ فِی الصَّلاةِ عَلَی رَسُولِ الله صلی الله علیه وآله وسلم، ثُمَّ قَالَ: أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا مَبْدَأُ وُقُوعِ الفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ وَأَحْکَامٌ تُبْتَدَعُ، یُخَالَفُ فِیهَا کِتَابُ الله تَعَالَی یَتَوَلَّی فِیهِ رِجَالاٌ فَلَوْ أَنَّ الْحَقَّ خَلُصَ لَمْ یَکُنِ اخْتِلافٌ وَلَوْ أَنَّ البَاطِلَ خَلُصَ لَمْ یَخَفْ عَلَی ذِی حِجَی، وَلَکِنْ یُؤْخَذُ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ وَمِنْ هَذَا ضِغْثٌ فَیُمْزَجَانِ فَیَمْتَزِجَانِ هُنَالِکَ، اسْتَحْوَذَ الشَّیْطَانُ عَلَی أَوْلِیَائِهِ دُونَ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ الله الْحُسْنَی، الیَوْمَ عَمَلٌ وَلاَ ثَوَابٌ، وَغَدًا ثَوَابٌ وَلاَ عَمَلٌ، کُونُوا مَفَاتَیْح الهُدَی؛ بِنَا نَفَی الله رَبَقَ الذُّلِّ عَنْ أَعْنَاقِکُمْ، وَبِنَا یَفْتَحُ وَیَخْتِمُ لا بِکُمْ.

وَاللهِ أَیُّهَا النَّاسُ لَقَدْ أَدْرَکْتُ أَقْوَاماً کَانُوا یَبِیتُونَ سُجَّداً لِلَّهِ وَقِیَاماً کَانَ صَرِیرُ النَّارِ فِی آذَانِهِمْ، إِذَا ذَکَرُوا الله مَادُوا کَمَا تَمِیدُ الشَّجَرَةُ فِی یَوْمِ الرِّیحِ العَاصِفِ.

أَیُّهَا النَّاسُ إنَّ الله حَدَّ حُدُوداً فَلا تَعْتَدُوهَا، وَفَرَضَ فُرُوضاً فَلا تَنْقُصُوهَا، وَأَمْسَکَ عَنْ أَشْیَاءَ لَمْ یُمْسَکْ عَنْهَا نِسْیَاناً بِلْ رَحْمَةً مِنَ الله لَکُمْ فَاقْبَلُوهَا وَلاَ تَکْلَّفُوهَا، حَلالٌ بَیِّنٌ وَحَرَامٌ بَیِّنٌ وَشُبُهَاتٌ بَیْنَ ذَلِکَ، فَمَنْ تَرَکَ مَا اشْتَبَهَ عَلَیْهِ فَهُوَ لِمَا اسْتَبَانَ لَهُ أَتْرَکَ، وَالْمَعَاصِی حِمَی الله فَمَنْ رَتَعَ حَوْلَهَا یُوشِکُ أَنْ یُوَاقِعَهَا.» (تیسیر المطالب: ۳۲۹)

حجت الاسلام و المسلمین قاسمی تأکید کرد: روایت این خطبه و برخی دیگر از کلمات حضرت امیر (ع) در نهج البلاغه، حکایت از نقش مؤثر و اساسی امامزاده ناصرالحق در نشر و ترویج مفاهیم نهج البلاغه بوده است.

وی تصریح کرد: آیت الله العظمی جوادی آملی در مورد ایشان فرموده اند که خاندان ناصر کبیر حق حیات فرهنگی و علمی بر ملت ایران دارند؛ چون اهل بیت عصمت و طهارت (ع) را به مردم معرفی کرده اند.

استاد حوزه علمیه قم گفت: آیت الله العظمی جوادی آملی در دی ماه سال ۱۳۹۲ در پیامی برای همایش بزرگداشت امامزاده ناصر کبیر فرمودند:

«حسن‌ بن ‌علی معروف به ناصر کبیر، از بزرگواران دودمان طه و یس و از نوادگان زین ‌العابدین علی ‌بن ‌الحسین (ع) است. ناصر کبیر وقتی به طبرستان آمد، مهمترین کار او احیای معارف قرآن و عترت بود؛ اگر حکومتی داشت، اگر قدرتی داشت و اگر مدیریت و تدبیری داشت، در خدمت معارف قرآن و عترت بود. سعی بلیغ این بزرگوار این بود که معارف کلیدی قرآن را به خوبی تفسیر کند، ره آورد عقلی و علمی اهل بیت (علیهم السلام) را خوب تبیین کند و انسان را به مقام والای خلافت الهی برساند؛ چون هدف انسان همان «قُرب الی الله» است، جریان خلافت و مانند آن، وسیله این «قُرب الی الله» یا لازمه این «قرب الی الله» است. وجود مبارک حسن ‌بن ‌علی معروف به ناصر کبیر که هم مفسّر بود، هم متکلّم بود، هم فقیه نامور بود و هم ادیب بود و هم بسیاری از مسائل اسلامی را از نظر گذرانده بود، همّت اساسی ‌اش این بود که جریان توحید و امامت و عدل را بیش از هر چیزی شکوفا کند تا نه سخن از الحاد باشد نه سخن از شرک باشد نه سخن از شرک_ پنداری برخی از کوته ‌نظران باشد و مانند آن.»

محور چهارم: امامزاده ناصرالحق و تبحّر در علوم مختلف

حجت الاسلام و المسلمین قاسمی خاطرنشان کرد: ابعاد تسلط ایشان بر فقه، کلام، تفسیر و شعر، یکی دیگر از محورها است که درباره امامزاده ناصرالحق باید مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد.

وی افزود: انسانی که همواره قرب الی الله را محور کار خویش قرار داده و مرتبط با نهج البلاغه بوده، قطعا خود از فرهنگ بالای دینی برخوردار بوده و در تثبیت این فرهنگ ناب علوی و فاطمی از هیچ کوششی فروگذار ننموده است.

حجت الاسلام و المسلمین قاسمی تأکید کرد: همه ما مدیون زحمات فراوان این امامزاده عظیم الشأن هستیم و البته بر مردم شمال کشور است که دو بال علم و عمل امامزاده ناصرالحق (ع) را بیشتر بشناسند و او را نصب‌العین قرار دهند.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: بازشناسی شخصیت برجسته امامزاده ناصرالحق و ویژگی‌ های ایشان و عملکردش در نشر معارف دین و امامت و ولایت، طریق وصول اطمینان بخش ما به خطبه های گرانسنگ نهج البلاغه را بیشتر می نماید و باید گفت «انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا».