به گزارش میدل‌ایست‌آی، سازمان ملل به‌تازگی گزارشی منتشر کرد که به صراحت این واقعیت را که رژیم صهیونیستی در فلسطین مرتکب نسل‌کشی می‌شود، مستند می‌کند؛ این گزارش ماه گذشته به این نتیجه رسید: مقام‌های اسرائیلی و نیرو‌های امنیتی آن مرتکب نسل‌کشی علیه فلسطینی‌ها در نوار غزه شده‌اند و همچنان به ارتکاب آن ادامه می‌دهند.
سازمان ملل اولین و آخرین نهادی نیست که تلاش می‌کند تا مستعمره‌نشین‌های قاتل را به خاطر جنایت‌هایشان علیه بشریت پاسخگو کند؛ هر مقام صهیونیست در طول این نسل‌کشی باید در قبال اعمال خود پاسخگو باشد و تا حد کامل طبق قوانین بین‌المللی مجازات شود.
باید مجمعی تشکیل شود تا مقام‌های صهیونیست را به خاطر اعمال مرگ‌بارشان پاسخگو کند.
مایک هاکبی، سفیر آمریکا در سازمان ملل، مارکو روبیو، وزیر خارجه، سیاستمداران آمریکایی، انگلیسی، آلمانی، فرانسوی و دیگر سیاستمداران غربی که سیل بی‌وقفه سلاح به اراضی اشغالی می‌فرستند تا به نسل‌کشی آن کمک کنند، نیز باید پاسخگو باشند.
نسل‌کشی فلسطینی‌ها که به‌طور گسترده مستند شده است، امروز در مرکز جهان قرار دارد؛ هیچ تلاشی نباید در سیاست، فرهنگ، ورزش، فیلم، رسانه یا هر رشته دیگری برای نشان دادن اینکه چگونه وحشی‌گری‌های بی‌وقفه رژیم صهیونیستی در غزه و بقیه فلسطین، که برداشت جهانیان و به‌طور اساسی جهانی بینی همگان را تغییر می‌دهد، نادیده گرفته شود.
هر زمینه‌ای که کلمه «جهان» در آن وجود دارد شامل ادبیات جهان، فلسفه جهان، سینمای جهان، موسیقی جهان نباید اجازه دهد که بدون پرداختن به نقطه صفر غزه، ادعایی بر هوش انتقادی جهانیان داشته باشد.
برجسته کردن جنایت‌ها؛ یک ضرورت جدی
همه باید برای مقابله با دروغ‌پردازی‌های رسانه‌های شرکتی، به هدایت نیویورک‌تایمز و بی‌بی‌سی جمع شوند؛ چرا که آن‌ها برای عادی‌سازی و استتار حقیقت نسل‌کشی فلسطینی‌ها تلاش می‌کنند؛ به محض اینکه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا و بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، پایان جنگ را اعلام کردند، این رسانه‌ها به سرعت موضوع را تغییر دادند و وضعیت بحرانی غزه را زیر اخبار دیگر دفن کردند.
نگاهی به صفحه‌های اول رسانه‌های شرکتی در سراسر آمریکا و اروپا نشان می‌دهد که چگونه آن‌ها در حال حاضر کشتارگاه غزه را رها می‌کنند، زیرا صهیونیسم نسل‌کش به امری عادی تبدیل شده است؛ این در حالی است که بشریت باید دقیقا برعکس عمل کند.
مشکل فقط مربوط به رسانه‌های شرکتی و دولتی نیست؛ با شروع از دولت آمریکا و گسترش به رژیم‌های حاکم در سراسر اروپا، کانادا و استرالیا، کل اکوسیستم هژمونی ستیزه‌جویانه‌ای که خود را «غرب» می‌نامد، در حال توانمندسازی ماشین قتل رژیم صهیونیستی برای ارتکاب این عمل عظیم نسل‌کشی در معرض دید جهانیان است.
همه باید برای دفاع از فلسطین و غزه برخیزند؛ به‌عنوان مثال: ۳ رویداد سینمایی مهم در ونیز، تورنتو و هالیوود به‌تازگی توجه ویژه‌ای به این جنایت‌ها نشان داده‌اند.
- بیشتر بخوانید:
- پس‌لرزه‌های نسل‌کشی در غزه؛ تغییر چهره هنر غربی درباره فلسطین
- جشنواره فیلم ونیز؛ سکوت برگزارکنندگان در قبال جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه
در مرکز این انسانیت، هنر، فرهنگ، ادبیات، سینما و شعر فلسطین و روح مبارزی که همه آن‌ها را آگاه می‌کند، قرار دارد.
در طول جشنواره فیلم ونیز، یکی از مهم‌ترین رویداد‌های اروپایی در سینمای جهان، تیتر‌ها به این نکته اشاره کردند: «صدای هند رجب» با طولانی‌ترین تشویق ایستاده ۲۲ دقیقه‌ای خود در میان اشک‌ها و شعار‌های «فلسطین آزاد» ونیز را مبهوت کرد.
در تورنتو، آن ماری جاسر، فیلمساز فلسطینی، فیلم «فلسطین ۳۶» را برای نخستین بار به نمایش گذاشت که به بررسی سال سرنوشت‌ساز ۱۹۳۶ می‌پردازد، زمانی که صهیونیست‌ها برای فرار از اروپایی‌ها به سرزمینی پناه بردند که بلافاصله ساکنان بومی آن را با زور اسلحه از آنجا بیرون راندند.
در همان زمان، بازیگران برتر هالیوود ازجمله اما استون، خواکین فینیکس، رونی مارا، نیکولا کو اوگلان و اندرو گارفیلد، در کنار دیگران آشکارا متعهد شدند که با موسسه‌های فیلم‌سازی صهیونیست که در نسل‌کشی و آپارتاید علیه فلسطینی‌ها دست دارند، همکاری نکنند.
این‌ها رویداد‌های فوق‌العاده مهمی در سینمای جهان هستند که یکی از وخیم‌ترین اعمال فساد اخلاقی در دوران مدرن را برجسته می‌کنند: هدف قرار دادن فلسطینی‌ها برای نابودی در اردوگاه کار اجباری غزه توسط رژیم صهیونیستی، همانطور که در واقع در بقیه سرزمین مادری‌شان نیز همینطور است.
جهان ساکت نخواهد ایستاد و تماشا نخواهد کرد؛ رژیم صهیونیستی به نمایندگی از کل ماشین مرگ، ویرانی و فتح غرب، در این عمل وحشیانه دست داشته است؛ رژیم صهیونیستی نوک پیکان مسموم غرب است که جهان را هدف قرار می‌دهد؛ فلسطینی‌ها امروز نماینده جهان و رژیم صهیونیستی نماینده غرب هستند.
حرکت در مسیر بازگرداندن بشریت
کشتار مداوم فلسطینی‌ها که بیش از ۲ سال است که هر روز و هر روز علاوه بر قرن گذشته رنج آن‌ها به دست صهیونیست‌های قاتل ادامه دارد، باید در کانون وجدان جهانی باقی بماند.
محققان سینمای جهان مدت‌هاست که برای تعریف حوزه خود بین، به قول خودشان، «آنچه در مورد سینمای جهان ناشناخته و هنوز ناشناخته است» تلاش می‌کنند؛ نکته همیشه این بوده است که سینمای جهان را از مرکزیت خارج کنند و هالیوود را تنها یکی از بسیاری از سینما‌های ممکن و بدیهی دیگر قرار دهند.
امروزه، در این دوران وحشت جهانی، این مفهوم چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ همانطور که محققان کلیدی به‌طور قانع‌کننده‌ای استدلال کرده‌اند، سینمای جهان «گواهی بر توزیع نابرابر قدرت اقتصادی و فرهنگی است؛ سینمای جهان به سینمای کشور‌های پیرامونی، تولیدات سینمایی کشور‌های «در حال توسعه» یا جهان سوم یا غیر هالیوودی اشاره دارد.
آن‌ها به درستی تصریح می‌کنند: این شامل همه چیز‌هایی که در کشور‌های پیرامونی تولید می‌شوند نمی‌شود، بلکه فقط آن بخشی را در بر می‌گیرد که خود را در معرض نگاه (به‌طور گسترده) محققان غربی قرار می‌دهد.
این نگاه باید معکوس شود؛ فیلمسازان فلسطینی، عرب، ایرانی، هندی، آفریقایی و آمریکای لاتین اکنون این نگاه را انجام می‌دهند.
ونیز، برلین، کن، تورنتو و هالیوود همگی مکان‌های خوبی برای افزایش آگاهی در مورد فلسطین هستند، اما آن‌ها جایی نیستند که حقیقت واقعی و سینمایی که به آن متعهد است، در آن رخ می‌دهد؛ مرکز واقعی سینمای جهان امروز، بیسان عوده در غزه است، زن جوان فلسطینی با گوشی تلفن جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه مردمش را مستند می‌کند.
عوده در مجموعه‌ای از ویدیو‌هایی که با عنوان کلی «بیسان از غزه است و من هنوز زنده‌ام» ضبط و منتشر کرد، به تنهایی ایده سینمای جهان را متحول کرد و آن را در غزه به نمایش گذاشت؛ وی به خاطر ویدیوهایش توجه و تحسین زیادی را به خود جلب کرده است، ازجمله جایزه پیبادی ۲۰۲۴، جایزه ادوارد آر مورو و جایزه امی.
چنین جوایزی به عوده اعتبار نمی‌بخشد؛ کار وی به کسانی که جوایز را اهدا می‌کنند، اعتبار می‌بخشد.
به موجب روایت‌های شاهدان عینی که ده‌ها خبرنگار فلسطینی جان خود را برای آن فدا کرده‌اند، نسلی کامل از فیلمسازان فلسطینی مانند عوده، سینمای جهان را به دوران جدیدی رسانده‌اند و آن را از اروپا و آمریکا دور کرده و به سمت ویرانه‌های غزه، جایی که عصر دیجیتال جدید، تصور ما از جهان را تغییر داده است، سوق داده‌اند.
رژیم‌های حاکم در اراضی اشغالی و آمریا، نقشه را باخته‌اند؛ آن‌ها چیزی برای ارائه به جهان ندارند، زیرا بر مرگ‌بارترین ماشین کشتار روی زمین ریاست می‌کنند؛ آن‌ها متوهم هستند؛ این نسل‌کشی آن‌ها را به زیر خواهد کشید.
جهان اکنون رو در روی موجودی به نام رژیم صهیونیستی و غرب ایستاده است؛ مبارزه با آن، انسانیت پیروز را احیا می‌کند؛ در مرکز این انسانیت، هنر، فرهنگ، ادبیات، سینما و شعر فلسطین و روح سرکشی که همه آن‌ها را آگاه می‌کند، قرار دارد.
انتهای پیام/