گروه بین‌الملل: روزنامه فایننشال تایمز انگلیس در مطلبی عنوان کرد که رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، با اعزام بزرگترین ناوگان دریایی و هوایی آمریکا به دریای کارائیب در 3 دهه اخیر، فشارها بر ونزوئلا را به شدت افزایش داده است. این ماموریت به طور رسمی «عملیات مبارزه با قاچاق مواد مخدر» توصیف شده است اما به گفته مخالفان و تحلیلگران، هدف عمیق تری را دنبال می کند: سرنگونی حکومت رئیس جمهور نیکلاس مادورو. این روزنامه به نقل از یک شخصیت برجسته مخالف ونزوئلایی که از مذاکرات با واشنگتن مطلع است، نوشت: «استراتژی ترامپ بر اعزام نیروهای زمینی مبتنی نیست، بلکه بر نشان دادن برتری نظامی قاطع برای دستیابی به اهداف سیاسی است.» وی افزود که پیام واضح است: «مادورو یا باید داوطلبانه از قدرت کنار برود یا با زور .» این روزنامه - در گزارشی به قلم مایکل استوت از ریو دو ژانیرو، جیمز پولتی از واشنگتن و جو دانیلز از بوگوتا - افزود که دولت آمریکا همانطور که آنا کیلی، سخنگوی کاخ سفید، گفت این اتهامات را رد می کند و تاکید می کند که هدف «جلوگیری از جریان مواد مخدر و ارائه مسئولان آن به عدالت است». با این حال، اظهارات دیگری از وزارت امور خارجه آمریکا مادورو را «فراری از عدالت آمریکا و تضعیف کننده امنیت منطقه»توصیف کرد.
پاسخ کاراکاس
در کاراکاس، رئیس جمهور ونزوئلا با یک چالش علنی پاسخ داد و دستور انجام مانورهای نظامی را صادر کرد و در سراسر کشور گشت و گذار کرد و نسبت به «حمله قریب الوقوع آمریکا» هشدار داد. این روزنامه توضیح می دهد، با این حال، گزارش هایی از داخل ارتش نشان می دهد که نگرانی فزاینده ای در میان مقامات ارشد وجود دارد. این روزنامه می افزاید که تاجران و شخصیت های امنیتی تایید کرده اند که برخی از نزدیکان مادورو از ترس هدف قرار گرفتن، تلفن ها و وسایل حمل و نقل خود را به طور مداوم تغییر می دهند، در حالی که برخی منابع اشاره کردند که دولت برای مهار فشار آمریکا پیش از این پیشنهاد داده است که قدرت را به طور موقت به دلسی رودریگز معاون رئیس جمهور، واگذار کند.
تحرکات اخیر نشان می دهد که واشنگتن همچنین یک «جنگ روانی» علیه دول ونزوئلا را به راه انداخته است، زیرا تصاویر بمب افکن های B-52 و کشتی های جنگی آمریکایی به طور گسترده در پلتفرم های رسانه های اجتماعی منتشر می شود، که به گفته تحلیلگران «نمایش قدرت عمدی» برای ایجاد وحشت در میان نخبگان ونزوئلا است. این روزنامه در ادامه می نویسد که اولویت کنونی، مجبور کردن مقامات ارشد دولت ونزوئلا به ترک پست خود است، که ترجیحاً از طریق استعفا یا واگذاری منظم قدرت باید صورت گیرد، اما این اقدام با تهدید آشکار مبنی بر اینکه اگر مادورو و دستیاران نزدیکش به قدرت بچسبند، ایالات متحده ممکن است از نیروی نظامی برای دستگیری یا کشتن آنها استفاده کند صورت می گیرد. این صحنه خالی از پیچیدگی نیست، زیرا مادورو همچنان از وفاداری بخش هایی از ارتش و شبه نظامیان وفادار برخوردار است که تعداد آنها حدود یک میلیون جنگجو تخمین زده می شود. ناظران هشدار می دهند که هرگونه اقدام مستقیم آمریکا ممکن است کشور را به جنگ داخلی بکشاند.
پایان دادن به میراث چاوز
به گزارش فایننشال تایمز، محافل تحقیقاتی آمریکا بر این باورند که ونزوئلا آزمونی برای جاه طلبی ترامپ در ترسیم مجدد نفوذ آمریکا در نیمکره غربی است. رایان برگ از مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی می گوید: «واضح است که این عملیات در حال تبدیل شدن به یک تلاش واقعی برای سوق دادن به فروپاشی یا تغییر رژیم است.» این روزنامه توضیح می دهد که ونزوئلا، که دارای بزرگترین ذخایر نفتی جهان به همراه منابع عظیم طلا، الماس و کولتان است، تا اواخر قرن گذشته یک متحد اصلی واشنگتن بود، قبل از اینکه از زمان هوگو چاوز به محور مسکو، پکن و تهران منتقل شود. امروز، بازگشت این کشور به مدار آمریکا بخشی از محاسبات اقتصادی و ژئوپلیتیکی ترامپ به نظر می رسد، به ویژه در سایه کمپین انتخابات ریاست جمهوری که او به دنبال دستیابی به یک دستاورد خارجی آشکار است.
آخرین فرصت
این روزنامه ادامه می دهد: در داخل ونزوئلا، اپوزیسیون، به رهبری ماریا کورینا ماچادو، برنده جایزه صلح نوبل، امیدوار است که فشار آمریکا فرصتی برای سرنگونی مادورو باشد که او را به سرقت انتخابات اخیر متهم می کند. منابع اپوزیسیون می گویند که ماچادو «منتظر لحظه مداخله قاطع برای به دست گرفتن قدرت با حمایت ارتش است.» این صحنه خالی از پیچیدگی نیست، زیرا مادورو همچنان از وفاداری بخش هایی از ارتش و شبه نظامیان وفادار برخوردار است که تعداد آنها حدود یک میلیون جنگجو تخمین زده می شود. ناظران هشدار می دهند که هرگونه اقدام مستقیم آمریکا ممکن است کشور را به جنگ داخلی بکشاند. این روزنامه در ادامه نوشت: با ادامه تجمع نظامی در دریای کارائیب، خطر وقوع درگیری یا حادثه ای که ممکن است باعث یک رویارویی ناخواسته شود، به ویژه با نزدیک شدن به فصل طوفان ها، افزایش می یابد. به گفته یکی از مشاوران سابق ترامپ، اگرچه ترامپ درباره «دموکراسی یا انتخابات» صحبت نمی کند، اما به خوبی می داند که چگونه هرگونه تشدید تنش را به یک نمایش رسانه ای تبدیل کند که به نفع تصویر و منافع کشورش باشد.
∎
پاسخ کاراکاس
در کاراکاس، رئیس جمهور ونزوئلا با یک چالش علنی پاسخ داد و دستور انجام مانورهای نظامی را صادر کرد و در سراسر کشور گشت و گذار کرد و نسبت به «حمله قریب الوقوع آمریکا» هشدار داد. این روزنامه توضیح می دهد، با این حال، گزارش هایی از داخل ارتش نشان می دهد که نگرانی فزاینده ای در میان مقامات ارشد وجود دارد. این روزنامه می افزاید که تاجران و شخصیت های امنیتی تایید کرده اند که برخی از نزدیکان مادورو از ترس هدف قرار گرفتن، تلفن ها و وسایل حمل و نقل خود را به طور مداوم تغییر می دهند، در حالی که برخی منابع اشاره کردند که دولت برای مهار فشار آمریکا پیش از این پیشنهاد داده است که قدرت را به طور موقت به دلسی رودریگز معاون رئیس جمهور، واگذار کند.
تحرکات اخیر نشان می دهد که واشنگتن همچنین یک «جنگ روانی» علیه دول ونزوئلا را به راه انداخته است، زیرا تصاویر بمب افکن های B-52 و کشتی های جنگی آمریکایی به طور گسترده در پلتفرم های رسانه های اجتماعی منتشر می شود، که به گفته تحلیلگران «نمایش قدرت عمدی» برای ایجاد وحشت در میان نخبگان ونزوئلا است. این روزنامه در ادامه می نویسد که اولویت کنونی، مجبور کردن مقامات ارشد دولت ونزوئلا به ترک پست خود است، که ترجیحاً از طریق استعفا یا واگذاری منظم قدرت باید صورت گیرد، اما این اقدام با تهدید آشکار مبنی بر اینکه اگر مادورو و دستیاران نزدیکش به قدرت بچسبند، ایالات متحده ممکن است از نیروی نظامی برای دستگیری یا کشتن آنها استفاده کند صورت می گیرد. این صحنه خالی از پیچیدگی نیست، زیرا مادورو همچنان از وفاداری بخش هایی از ارتش و شبه نظامیان وفادار برخوردار است که تعداد آنها حدود یک میلیون جنگجو تخمین زده می شود. ناظران هشدار می دهند که هرگونه اقدام مستقیم آمریکا ممکن است کشور را به جنگ داخلی بکشاند.
پایان دادن به میراث چاوز
به گزارش فایننشال تایمز، محافل تحقیقاتی آمریکا بر این باورند که ونزوئلا آزمونی برای جاه طلبی ترامپ در ترسیم مجدد نفوذ آمریکا در نیمکره غربی است. رایان برگ از مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی می گوید: «واضح است که این عملیات در حال تبدیل شدن به یک تلاش واقعی برای سوق دادن به فروپاشی یا تغییر رژیم است.» این روزنامه توضیح می دهد که ونزوئلا، که دارای بزرگترین ذخایر نفتی جهان به همراه منابع عظیم طلا، الماس و کولتان است، تا اواخر قرن گذشته یک متحد اصلی واشنگتن بود، قبل از اینکه از زمان هوگو چاوز به محور مسکو، پکن و تهران منتقل شود. امروز، بازگشت این کشور به مدار آمریکا بخشی از محاسبات اقتصادی و ژئوپلیتیکی ترامپ به نظر می رسد، به ویژه در سایه کمپین انتخابات ریاست جمهوری که او به دنبال دستیابی به یک دستاورد خارجی آشکار است.
آخرین فرصت
این روزنامه ادامه می دهد: در داخل ونزوئلا، اپوزیسیون، به رهبری ماریا کورینا ماچادو، برنده جایزه صلح نوبل، امیدوار است که فشار آمریکا فرصتی برای سرنگونی مادورو باشد که او را به سرقت انتخابات اخیر متهم می کند. منابع اپوزیسیون می گویند که ماچادو «منتظر لحظه مداخله قاطع برای به دست گرفتن قدرت با حمایت ارتش است.» این صحنه خالی از پیچیدگی نیست، زیرا مادورو همچنان از وفاداری بخش هایی از ارتش و شبه نظامیان وفادار برخوردار است که تعداد آنها حدود یک میلیون جنگجو تخمین زده می شود. ناظران هشدار می دهند که هرگونه اقدام مستقیم آمریکا ممکن است کشور را به جنگ داخلی بکشاند. این روزنامه در ادامه نوشت: با ادامه تجمع نظامی در دریای کارائیب، خطر وقوع درگیری یا حادثه ای که ممکن است باعث یک رویارویی ناخواسته شود، به ویژه با نزدیک شدن به فصل طوفان ها، افزایش می یابد. به گفته یکی از مشاوران سابق ترامپ، اگرچه ترامپ درباره «دموکراسی یا انتخابات» صحبت نمی کند، اما به خوبی می داند که چگونه هرگونه تشدید تنش را به یک نمایش رسانه ای تبدیل کند که به نفع تصویر و منافع کشورش باشد.