به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، فیلم سینمایی «مجنون» ساخته مهدی شامحمدی، گوشه‌ای از حماسه آفرینی شهیدان مهدی و مجید زین‌الدین در جزیره مجنون و عملیات بزرگ خیبر را قاب گرفته است در این اثر، محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج، سجاد بابایی، بهزاد خلج، شبنم قربانی، محمد رشنو، سید مهدی حسینی، افشین حسنلو، محمدرسول صفری و حسام منظور در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند. 

سیدمحمد مهدی حسینی درباره نقش خود در فیلم «مجنون» توضیح داد: من در این فیلم نقش فرمانده آموزش لشکر ۱۷ علی ابن ابی طالب (ع) را داشتم که فردی جدی و خشک و مسئولیت‌پذیر و آدمی واقعی به اسم «مهدی صباغ» است؛ ایشان در حقیقت جانباز و شهردار قزوین هستند. 

وی یادآور شد: تلاش کردیم که ایشان را از نزدیک ببینیم و صحبت کنیم، اما متاسفانه نشد؛ خوشبختانه صدای بیسیم زدن و گفت‌و‌گو و مصاحبه از ایشان زیاد بود و ما از همین مستندات برای شناخت ایشان استفاده کردیم. 

حسینی در پاسخ به این سوال که آیا برای این نقش و قصه، مطالعه‌ای ورای فیلمنامه داشته است بیان کرد: بله آنچه از فیلم و عکس در اینترنت و جا‌های دیگر بود را دیدم و تا حدی تاریخ جنگ را می‌دانستم، اما برای این فیلم باز هم خواندم و تلاش کردم تا اطلاعاتم را افزایش دهم. 

وی تصریح کرد: برخی فکر می‌کنند کسانی که کار جنگی انجام می‌دهند دستمزد‌هایی عجیب و غریب می‌گیرند. در صورتی که اصلا این گونه نیست و حتی در این مورد برعکس هم بود؛ چرا که این فیلم با بودجه‌ای کم ساخته شد و متناسب با این بودجهِ پایین دستمزد‌ها هم پایین بود. ولی شخصا همیشه دوست داشتم کار‌های دفاع مقدس انجام دهم چرا که از بچگی در فضای جنگ و دفاع و وطن پرستی بزرگ شده‌ام و این که حالا هم در چنین فیلمی بازی کرده‌ام و چنین تجربه‌ای را دارم مایه افتخار است. 

این بازیگر در پاسخ به این سوال که مهمترین چالش‌های ایفای این نقش را چه می‌داند، گفت: این فیلم چالش برانگیز و بازی در این نقش سخت بود. یکی از مهمترین چالش‌ها برای من این بود که نسبت به صدای بلند حساس هستم، اما برای ساعت‌ها در مجاورت انفجار و شلیک بودم که با روح و روان آدم بازی می‌کرد. از سوی دیگر ما حدود ۴ ماه خوزستان بودیم و تصمیم گرفتم که در این مدت کلا به تهران نیایم و فقط سه روز عید را که هیچ کس سر کار نبود برگشتم. 

وی تصریح کرد: این که در یک فیلم جنگی و جای آدم‌هایی بازی می‌کنید که همه چیزشان را بوسیده‌ و کنار گذاشته‌اند و به عملیاتی بی‌بازگشت (عملیات خیبر) رفته‌اند باید آن فضا را درک کنید. این که بخواهید بلافاصله بعد از پایان فیلمبرداری گوشی را از جیب درآورده و برای دوستانت سلفی بفرستید یا هر چند روز یک بار به تهران برگردید دیگر درکی از شرایط ندارید و این کار‌ها به مثابه دور شدن از آن فضاست و تو آن آدم نیستی که ۱۱ ماه به خانه نرفته تا عملیات لو نرود. 

حسینی اظهار کرد: دوسال پیش وقتی مردم این فیلم را در جشنواره دیدند بازخورد‌ها بسیار خوب بود و عمدتا از آن تعریف می‌کردند. گفتند این فیلم بسیار واقعی است و این گونه بازخورد دادند که تصور می‌کردیم «مجنون» مستند است و آن را دوست داشتیم. جالب بود که من از مخاطبانی بازخورد گرفتم که عمدتا طرفدار فیلم‌های میهنی و تولیداتی از این دست نیستند و اتفاقا تحت تاثیر روایت «مجنون» قرار گرفته‌اند.

این بازیگر در توضیح جمله‌ای که در این فیلم بیشترین تاثیر را بر او داشته و در ذهنش ثبت شده است، خاطرنشان کرد: دیالوگی هست که جمله‌ای منتسب به شهید مهدی زین‌الدین است. او می‌گوید «من اگر بتوانم یک متر از این جزیره را حتی با جنازه‌ام اشغال کنم از جایم تکان نمی‌خورم»؛ این جمله همیشه در ذهن من هست و این دقیقا دیالوگی بود که من در جنگ ۱۲ روزه خطاب به کسانی که می‌پرسیدند چرا تهران را ترک نمی‌کنی، گفتم. 

حسینی تاکید کرد: مهمترین شاخصه شهدا این بود که همه چیز را گذاشتند و رفتند. در نتیجه مهدی زین‌الدین و حسین فهمیده و دایی خودم که شهید شده است و دیگر عزیزان فرقی با هم ندارد. شهید زین‌الدین و یکی از دایی‌های من همزمان شهید شده‌اند و اساسا اینها برای من فرقی ندارند که بگویم مثلا یکی فرمانده بوده یا نبوده یا بچه مذهبی بوده یا نبوده و.. آن آزادگی برای من اهمیت دارد؛ چرا که بر این اساس جلو رفتند و امروز هم اگر بودند و چیزی خلاف تفکر اصیلشان بود در مقابلش می‌ایستادند. دامنه تفکر همه این آدم‌ها در همان «هیهات مِنا الذله، یا محال است تن به ذلت دهیم» توصیف می‌شود.