این نوع تنهایی که روان‌شناسان از آن به عنوان «تنهایی ادراک‌شده» یاد می‌کنند، نه به کمبود دوستان، بلکه به نبود پیوند عاطفی عمیق مربوط است.
کارشناسان می‌گویند حدود ۳ تا ۴ نفر از هر ۱۰ کودک ممکن است چنین احساسی را تجربه کنند. عواملی مانند اختلالات خانوادگی، افسردگی والدین، قلدری در مدرسه یا وابستگی به فضای مجازی از مهم‌ترین دلایل آن است.
تنهایی مداوم می‌تواند آثار عمیقی بر سلامت روان بگذارد؛ از افزایش خطر افسردگی و اضطراب گرفته تا شکل‌گیری احساس بی‌ارزشی و حتی افکار آسیب‌زا.
روان‌شناسان تأکید می‌کنند که شناسایی به‌موقع این کودکان و ایجاد پیوندهای اجتماعی واقعی در مدرسه و خانواده حیاتی است. نقش والدین و معلمان در شنیدن و درک احساسات کودک، کلیدی‌ترین گام برای پیشگیری از گسترش این انزواست.
به گفته یکی از پژوهشگران این حوزه:
«هیچ کودکی نباید در دنیای پرهیاهو، احساس سکوت و تنهایی کند؛ عشق و درک، بهترین پادزهر این زخم پنهان است.تنهایی در کودکی واقعیتی تلخ و نادیده‌گرفته‌شده است. بسیاری از کودکان، حتی در میان هم‌کلاسی‌ها و شلوغی زنگ تفریح، احساس می‌کنند کسی آن‌ها را درک نمی‌کند. این نوع تنهایی که روان‌شناسان از آن به عنوان «تنهایی ادراک‌شده» یاد می‌کنند، نه به کمبود دوستان، بلکه به نبود پیوند عاطفی عمیق مربوط است.
کارشناسان می‌گویند حدود ۳ تا ۴ نفر از هر ۱۰ کودک ممکن است چنین احساسی را تجربه کنند. عواملی مانند اختلالات خانوادگی، افسردگی والدین، قلدری در مدرسه یا وابستگی به فضای مجازی از مهم‌ترین دلایل آن است.
تنهایی مداوم می‌تواند آثار عمیقی بر سلامت روان بگذارد؛ از افزایش خطر افسردگی و اضطراب گرفته تا شکل‌گیری احساس بی‌ارزشی و حتی افکار آسیب‌زا.
روان‌شناسان تأکید می‌کنند که شناسایی به‌موقع این کودکان و ایجاد پیوندهای اجتماعی واقعی در مدرسه و خانواده حیاتی است. نقش والدین و معلمان در شنیدن و درک احساسات کودک، کلیدی‌ترین گام برای پیشگیری از گسترش این انزواست.
∎