به گزارش خبرگزاری آنا؛ «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که با شعار «نابودی کامل حماس» امید داشت بقای سیاسی خود را به طولانی شدن جنگ پیوند دهد، اکنون در مقابل واقعیتی انکارناپذیر قرار گرفته است: توافق برای آتش‌بس، که بیش از هر چیز از سوی افکار عمومی در اراضی اشغالی مطالبه شد، نه نجات‌بخش، بلکه حکم خروج فوری او از قدرت را صادر کرده است. 

داده‌های افکارسنجی‌های اخیر، به ویژه نتایج حاصل از رصدخانه‌های اراضی اشغالی از جمله موسسه به اصطلاح «دموکراسی برای اسرائیل» (IDI)، نشان می‌دهد که معادله آتش‌بس به طور کامل به ضرر نخست‌وزیر تغییر مسیر داده است.

نتایج آخرین نظرسنجی‌ها، تضاد فاحشی را میان ایدئولوژی جنگ‌طلبانه جناح‌های تندرو و واقع‌گرایی حاکم بر جامعه جعلی مستقر در اراضی اشغالی آشکار می‌سازد. در آستانه آتش بس، بیش از دو سوم (حدود ۶۶ درصد) از ساکنان اراضی اشغالی، بسته شدن پرونده جنگ غزه را ضروری می‌دانستند. از یک سو، این اجماع عمده، ریشه در نگرانی حیاتی بابت سرنوشت اسرای صهیونیست داشت؛ برگ برنده‌ای که حماس قدرتمندانه از آن جهت تحمیل آتش‌بس بر دشمن صهیونیستی استفاده کرد. اکثریت قاطع ساکنان اراضی اشغالی (اعم از یهودی و عرب)، حفظ جان صهیونیست‌های اسیر را بر ادامه عملیات ایدئولوژیک برای محقق ساختن اهداف نظامی غیرقابل دسترس، اولویت بخشیدند.

از همان هفته‌های گذشته مسجل بود که این تغییر رویکرد عمومی، ابزار اصلی نتانیاهو برای حفظ جایگاهش را خنثی کرده است. او دیگر نمی‌توانست با وعده دستاورد‌های نظامی بزرگ، نارضایتی عمومی از طولانی شدن جنگ را مدیریت کند؛ زیرا ساکنان اراضی اشغالی خودشان برای پایان دادن به آن، سیگنال روشنی ارسال کردند.

آتش‌بس غزه؛ حرکت جلاد به سوی سقوط نهایی

مهم‌ترین عاملی که طرح آتش‌بس را برای نتانیاهو به سم تبدیل می‌کند، پایان یافتن پوشش امنیتی ناشی از وضعیت جنگی است. زمانی که صدای انفجار‌ها فروکش کند، افکار عمومی بی‌درنگ تمرکز خود را به سمت مسئولیت اصلی فاجعه ۷ اکتبر (بر‌ای رژیم صهیونیستی) معطوف خواهد کرد. تشکیل کمیته تحقیق هفتم اکتبر به خودی خود می‌تواند تبدیل به پاشنه آشیل ماهوی نتانیاهو و کابینه کنونی رژیم صهیونیستی شود چنانچه در زمان جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶ میلادی نیز تشکیل کمیته بررسی جنگ با حزب الله، تبدیل به دستمایه‌ای برای خروج «ایهود اولمرت» نخست وزیر وقت رژیم اشغالگر قدس از قدرت شد. 

بر اساس ارزیابی‌های IDI، اکثریت مطلق ساکن در اراضی اشغالی (حدود ۶۶ درصد) معتقدند که نتانیاهو باید شخصاً بابت شکست‌های امنیتی و اطلاعاتی پیش از آن روز سهمگین پاسخگو باشد. این امر به دو بخش حیاتی تقسیم می‌شود که آینده سیاسی او را به طور کامل تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

فشار برای استعفای آنی

 نزدیک به نیمی از پاسخ‌دهندگان (۴۵ درصد)، بقای نتانیاهو در رأس کابینه را حتی حین جنگ ناممکن دانسته و خواستار کناره‌گیری فوری او بوده و هستند. درصد قابل توجهی دیگر نیز (قبل از انعقاد پیمان آتش بس) اعلام کردند هرچند استمرار رهبری او را تا آخرین لحظه جنگ تحمل می‌کنند، اما خروج او را بلافاصله پس از توقف رسمی درگیری‌ها قطعی می‌دانند.

در مجموع، بیش از ۶۴ درصد از ساکنان اراضی اشغالی، نتانیاهو را شایسته ماندن در قدرت نمی‌دانند. او با توقف جنگ، زمان‌بندی مورد نظر خود برای خریدن فرصت را از دست داده است؛ زیرا ساکنان اراضی اشغالی خواهان رسیدگی قضایی و سیاسی از همان لحظه توقف درگیری هستند.