تصور نزدیک شدن هواپیما به سیاه‌چاله می‌تواند دلهره‌آور باشد. اما چه سرنوشتی در انتظار آن خواهد بود و آیا چنین چیزی واقعاً ممکن است؟
سیاه‌چاله‌ها، پدیده‌های کیهانی اسرارآمیزی هستند که در فیلم‌های علمی تخیلی اغلب به عنوان دروازه‌ای به ابعاد دیگر تصویر می‌شوند. با این حال، حقیقت علمی پشت این اجرام آسمانی، بسیار پیچیده‌تر و ترسناک‌تر از هر تخیلی است. نیروی گرانش عظیم آن‌ها تأثیرات مخربی بر هر شیئی که به آن‌ها نزدیک شود، می‌گذارد.
برخلاف تصورات هالیوودی که سیاه‌چاله‌ها را اغلب تونل‌های زمانی یا ابعادی تاریک نشان می‌دهند، واقعیت نزدیک شدن هواپیما به سیاه‌چاله به جرم آن و فاصله بستگی دارد. نیروی گرانش فوق‌العاده سیاه‌چاله‌ها در فواصل بسیار زیاد نیز قابل حس است، اما میزان تأثیرگذاری آن بر مسیر یک شیء، مستقیماً با فاصله از سیاه چاله مرتبط است.
اولین نشانه‌های خطر: از مدار پایدار تا کره فوتون
هواپیمایی که به سیاه‌چاله نزدیک می‌شود، ابتدا کشش گرانشی را در مدار پایدار دایره‌ای درونی (ISCO) احساس خواهد کرد. CERN توضیح می‌دهد که در فاصله‌ای نزدیک‌تر از ISCO، هیچ مدار پایداری وجود ندارد؛ ذره‌ای که نزدیک‌تر باشد، به داخل سیاه‌چاله سقوط کرده یا به بیرون رانده می‌شود. اگر هواپیما سریع و دارای جرم بالا باشد، می‌تواند به سیاه‌چاله نزدیک‌تر شده و به کره فوتون برسد. این ناحیه‌ای است که گرانش چنان قوی است که نور در مداری ثابت گرفتار می‌شود. اما هنوز وارد منطقه خطر واقعی نشده‌ایم.
بیشتر بخوانید- برای اولین بار صدای خیره‌کننده یک سیاه‌چاله در فضا شنیده شد
- این سیاه‌چاله دوردست شبیه چشم سائورون از ارباب حلقه‌ها است
- بزرگترین سیاه چاله جهان هستی با ابعاد دیوانه‌وار کشف شد
- معمای جدید کیهان: دانشمندان سیاه‌چاله‌ای را پیدا کردند که وجودش غیرقابل توضیح است
ورود به افق رویداد و پدیده اسپاگتی‌سازی
حال فرض کنیم هواپیما مسیر خود را بدون کشیده شدن به داخل، به خوبی کنترل می‌کند و وارد کره فوتون می‌شود. در این مرحله، به افق رویداد نزدیک می‌شویم؛ نقطه‌ای که خلبان باید برگردد، وگرنه برای همیشه ناپدید خواهد شد. افق رویداد مرزی است که هیچ چیز نمی‌تواند از گرانش سیاه‌چاله فرار کند، مگر اینکه با سرعت نور حرکت کند. طبق نظریه نسبیت، سرعت نور حداکثر سرعت در جهان است و حتی اگر هواپیما بتواند به آن برسد، ساختارش متلاشی خواهد شد.
علت متلاشی شدن، تفاوت شدید کشش گرانشی بین بخش‌های نزدیک‌تر و دورتر هواپیما به سیاه‌چاله است. اما اگر برای کنجکاوی محض، فرض کنیم هواپیما افق رویداد را لمس کند، وحشت واقعی با پدیده اسپاگتی‌سازی آغاز می‌شود. ناسا توضیح می‌دهد که این اثر جسم را هر چه به سیاه‌چاله نزدیک‌تر می‌شود، بیشتر کشیده و شکلی بلند و باریک ایجاد می‌کند. کشش گرانشی آنقدر شدید است که می‌تواند ستارگان را «مثل یک خمیردندان فشرده» کند یا هواپیما را مانند یک پنکیک صاف کرده و به انفجاری حرارتی‌هسته‌ای منجر شود. در نهایت، این پایان خوبی برای یک سفر فضایی نخواهد بود.
∎