به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، حادثه‌ای که روز سه‌شنبه، هشتم مهرماه، در یکی از مدارس روستای سهرین از توابع شهرستان زنجان رخ داد، جامعه آموزشی کشور را در شوک فرو برد.
به گفته‌ی ابراهیم خسروشاهی، رئیس اورژانس پیش‌بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی زنجان، دانش‌آموز پسر ۱۴ ساله‌ای در مقطع متوسطه اول، بر اثر ایست قلبی در مدرسه جان خود را از دست داد.
وی توضیح داد: پس از اعلام حادثه، نیرو‌های اورژانس به محل اعزام شدند و مشاهده کردند که دانش‌آموز دچار کاهش سطح هوشیاری شده و علائم حیاتی ندارد. تلاش‌های تیم امدادی برای احیا بی‌نتیجه ماند و متأسفانه دانش‌آموز فوت کرد.
با این حال، ماجرا به همین‌جا ختم نشد. ساعاتی بعد، علیرضا منادی سفیدان، رئیس کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی، در نامه‌ای رسمی به علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش، از احتمال وقوع تنبیه بدنی و فشار جسمانی از سوی مسئولان مدرسه خبر داد و خواستار بررسی فوری موضوع و ارائه گزارش به مجلس شد.
در بخشی از این نامه آمده است: درگذشت دانش‌آموزی به نام نیما نجفی در اثر ایست قلبی ناشی از تنبیه بدنی و فشار جسمانی حادثه‌ای غم‌انگیز و غیرقابل قبول است. انتظار می‌رود وزارت آموزش و پرورش با بررسی دقیق ابعاد موضوع و گزارش نتیجه به کمیسیون، تدابیر لازم را برای جلوگیری از تکرار چنین رخداد‌های تلخی اتخاذ کند.
ابعاد پنهان یک تراژدی آموزشی
این حادثه، صرف‌نظر از علت نهایی آن، چه فیزیکی و چه روانی، پرسشی بنیادین را مطرح کرده است.
چرا مدرسه، که باید امن‌ترین محیط رشد کودک باشد، گاه به صحنه اضطراب و آسیب تبدیل می‌شود؟
کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند که بی‌توجهی به سلامت روان دانش‌آموزان، فشار‌های انضباطی غیرعلمی، و کمبود آموزش‌های روان‌شناختی برای معلمان از جمله عوامل زمینه‌ساز بروز چنین حوادثی است.
به گفته‌ی یکی از کارشناسان حوزه روان‌شناسی تربیتی، در مدارس ما هنوز مهارت‌های ارتباطی و کنترل هیجان به اندازه کافی آموزش داده نمی‌شود. هرگونه رفتار خشن یا فشار جسمی حتی اگر نیت آموزشی داشته باشد، می‌تواند برای یک نوجوان در سن بلوغ شوک عاطفی و فیزیولوژیک ایجاد کند.
استان زنجان سال تحصیلی جدید را با حضور بیش از ۲۳۱ هزار دانش‌آموز و ۱۳ هزار و ۸۰۰ نیروی فرهنگی در ۱۰ هزار کلاس درس آغاز کرده بود؛ اما فوت نیما نجفی در همان روز‌های ابتدایی سال تحصیلی، این فضای شور و شوق را به سوگی سنگین بدل کرد.
اکنون، افکار عمومی و فعالان حوزه آموزش در انتظار نتیجه بررسی رسمی وزارت آموزش و پرورش هستند.
بررسی دقیق دوربین‌های مدرسه، گزارش پزشکی قانونی و گفت‌و‌گو با شاهدان حادثه، می‌تواند تصویر روشنی از آنچه بر نیما گذشت ارائه دهد.
اما صرف‌نظر از نتیجه نهایی، این رویداد بار دیگر نشان داد که امنیت روانی و جسمی دانش‌آموزان باید در اولویت بی‌قید و شرط نظام آموزشی باشد. حادثه سهرین نه فقط یک تراژدی انسانی، بلکه هشداری جدی برای نظام تعلیم و تربیت است.
انتهای پیام/