به گزارش الف به نقل از sciencealert این یافته که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد، درک ما را از چگونگی تأثیر ساختار بیولوژیکی منحصر به فرد ما بر سلامتمان عمیق‌تر می‌کند.
احتمالاً نام گروه‌های خونی A، B، AB و O را شنیده‌اید که به نشانگرهای شیمیایی مختلفی که به عنوان آنتی‌ژن شناخته می‌شوند و روی سطح گلبول‌های قرمز خون ما یافت می‌شوند، اشاره دارند. حتی در بین این گروه‌های خونی اصلی، تغییرات ظریفی وجود دارد که ناشی از جهش در ژن‌های دخیل است.
محققان داده‌های ۴۸ مطالعه ژنتیکی را که شامل تقریباً ۱۷۰۰۰ بیمار سکته مغزی و نزدیک به ۶۰۰۰۰۰ فرد غیر سکته مغزی بود، تجزیه و تحلیل کردند. همه شرکت‌کنندگان بین ۱۸ تا ۵۹ سال سن داشتند. یافته‌های آنها رابطه روشنی بین ژن مسئول زیرگروه خونی A1 و سکته مغزی زودرس نشان داد.
یک جستجوی گسترده ژنومی، دو مکان را که به شدت با خطر ابتلا به سکته مغزی در سنین پایین‌تر مرتبط بودند، آشکار کرد. یکی از این مکان‌ها با محل قرارگیری ژن‌های گروه خونی مطابقت داشت. سپس، تجزیه و تحلیل دوم انواع خاصی از ژن‌های گروه خونی نشان داد افرادی که ژنوم آنها برای گونه‌ای از گروه خونی A کدگذاری شده بود، در مقایسه با جمعیتی از سایر گروه‌های خونی، ۱۶ درصد بیشتر احتمال ابتلا به سکته مغزی قبل از ۶۰ سالگی داشتند.
برای افرادی که ژن گروه خونی O1 را دارند، این خطر ۱۲ درصد کمتر بود.
با این حال، محققان خاطرنشان کردند که خطر سکته مغزی در افراد با گروه خونی A کم است، بنابراین نیازی به مراقبت یا غربالگری اضافی در این گروه نیست.
استیون کیتنر، نویسنده ارشد و متخصص مغز و اعصاب عروقی از دانشگاه مریلند، گفت: "ما هنوز نمی‌دانیم چرا." اما احتمالاً به عوامل لخته شدن خون مانند پلاکت‌ها و سلول‌هایی که رگ‌های خونی را می‌پوشانند و همچنین سایر پروتئین‌های در گردش خون مربوط می‌شود که همگی در ایجاد لخته‌های خون نقش دارند."
اگرچه یافته‌های این مطالعه ممکن است نگران‌کننده به نظر برسد - اینکه گروه خونی می‌تواند خطر سکته مغزی زودهنگام را تغییر دهد - بیایید این نتایج را در چارچوب قرار دهیم.
هر ساله در ایالات متحده، کمی کمتر از ۸۰۰۰۰۰ نفر دچار سکته مغزی می‌شوند. بیشتر این سکته‌ها - حدود سه نفر از هر چهار نفر - در افراد ۶۵ سال و بالاتر رخ می‌دهد و این خطرات پس از ۵۵ سالگی هر دهه دو برابر می‌شود.
همچنین، افراد مورد مطالعه در آمریکای شمالی، اروپا، ژاپن، پاکستان و استرالیا زندگی می‌کردند و افراد با تبار غیراروپایی تنها ۳۵ درصد از شرکت‌کنندگان را تشکیل می‌دادند. مطالعات آینده با نمونه‌ای متنوع‌تر می‌تواند به روشن شدن اهمیت نتایج کمک کند.
کیتنر گفت: "ما به وضوح به مطالعات پیگیری بیشتری برای روشن شدن مکانیسم‌های افزایش خطر سکته مغزی نیاز داریم."
یکی دیگر از یافته‌های کلیدی این مطالعه، مقایسه افرادی بود که قبل از ۶۰ سالگی دچار سکته مغزی شده بودند با افرادی که بعد از ۶۰ سالگی دچار سکته مغزی شده بودند.
برای این منظور، محققان از مجموعه داده‌هایی شامل حدود ۹۳۰۰ فرد بالای ۶۰ سال که دچار سکته مغزی شده بودند و حدود ۲۵۰۰۰ فرد بالای ۶۰ سال که سکته مغزی نکرده بودند، استفاده کردند.
آنها دریافتند که افزایش خطر سکته مغزی در گروه خونی A در گروه سکته مغزی دیررس ناچیز بود، که نشان می‌دهد سکته‌هایی که در اوایل زندگی اتفاق می‌افتند، ممکن است مکانیسم متفاوتی در مقایسه با سکته‌هایی که بعداً رخ می‌دهند، داشته باشند.
نویسندگان گفتند که سکته مغزی در افراد جوان‌تر کمتر به دلیل تجمع رسوبات چربی در شریان‌ها (فرآیندی به نام تصلب شرایین) و بیشتر به دلیل عواملی است که با تشکیل لخته مرتبط هستند.
این مطالعه همچنین نشان داد که افراد دارای گروه خونی B صرف نظر از سنشان، حدود ۱۱ درصد بیشتر در معرض سکته مغزی در مقایسه با گروه کنترل بدون سکته مغزی هستند.
مطالعات قبلی نشان می‌دهد که بخشی از ژنوم که گروه خونی را کد می‌کند، به نام «لوکوس ABO»، با کلسیفیکاسیون عروق کرونر، که جریان خون را محدود می‌کند، و حمله قلبی مرتبط است.
توالی ژنتیکی گروه‌های خونی A و B همچنین با خطر کمی بالاتر لخته شدن خون در رگ‌ها، به نام ترومبوز وریدی، مرتبط دانسته شده است.
این مقاله در مجله نورولوژی منتشر شده است.
نسخه قبلی این مقاله در سپتامبر 2022 منتشر شده است.