خبرگزاری حوزه | بگذارید بی‌پرده و از سر دلسوزی سخن بگوییم؛ زبانی که نه زبان تحلیل‌گر خشک است و نه ادعای مرجعیت دارد، بلکه صدای مردمی است که به شما پناه آورده‌اند.

شما همیشه پناهگاه بوده‌اید. وقتی شهر شلوغ می‌شود، وقتی بحث اعتقادات و اصول وسط می‌آید، چشم‌ها به دنبال عمامه‌هایی است که نشانه‌ی تقوا و علم است. این جایگاه، موهبت الهی و میراثی هزارساله است که هیچ کس نمی‌تواند منکر ارزش آن شود. شما سنگ بنای معرفت این جامعه‌اید و این یعنی مسئولیت سنگین‌تر از همیشه!

اما اعتراف کنیم، امروز حال «جبهه‌ی روایت» خوب نیست.

دشمن، میدان را خالی دیده و شروع به تزریق سم کرده است؛ شبهاتی که در فضای مجازی پخش می‌شود، جوان‌هایی را سرگردان کرده که سال‌هاست جز صدای شما نشنیده‌اند. حسرت نبودن شما در این نبردهای نفوذی، مثل حسرت دیدن فرمانده در خط مقدم حساس است.

ما نمی‌گوییم از درس و اجتهاد دست بکشید؛ اتفاقاً، همین علم و متانت شما در حوزه‌هاست که سرمایه‌ی ماست. اما مگر می‌شود سنگر فکری انقلاب را رها کرد؟ مگر می‌شود اجازه‌ی تحریف مسیر را داد؟

مردم، هنوز هم به کلام نافذ شما تشنه‌اند. به کلامی که از روی تکرار نباشد؛ کلامی که با درد امروز مردم آمیخته باشد. ما هنوز هم قوت شما را در تقوا و عمق دانش می‌بینیم و همین باعث می‌شود که این ندا را سر دهیم:

آقایان! برگردید به میدان تبیین. بلند شوید و با همان اسلحه‌ی نورانی کلامتان، این روایت‌های سمّی را خنثی کنید. قلب‌ها منتظر است تا دوباره صدای حق را از منبرهای اصلی بشنود. حضور شما، بهترین دفاع است از اصالت این مسیر.

بیایید حرف‌های ناگفته‌ی مردم را بشنوید و با پاسخ‌های مستحکم، شایعات را خنثی کنید. این دفاع از اصول است، دفاع از جوانی این ملت است.

زینب صفایی