به گزارش خبرگزاری ایمنا از مازندران، زمانی که در سال ۱۹۵۶ در ملبورن نخستین مدال المپیک بر گردن او آویخته شد، کمتر کسی تصور می‌کرد که آن روستازاده ساده و سخت‌کوش از شمال کشور، روزی به قله‌های افتخار ورزش جهان برسد و نامش در تاریخ کشتی جاودانه شود.
امامعلی حبیبی، فرزند خانواده‌ای کشاورز و زحمتکش در پنجم خرداد ۱۳۱۰ در روستای درزی‌کلای بابل، استان مازندران، چشم به جهان گشود، از همان سال‌های جوانی، سختی‌ها، تلاش‌ها و پشتکار بی‌وقفه‌اش در میادین محلی و ملی، او را به مسیر افتخارآفرینی در سطح جهانی رساند.
پس از فتح سکوی المپیک، او به قهرمانی‌هایش بسنده نکرد و راه پرشکوه خود را ادامه داد؛ طلای بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو، قهرمانی جهان ۱۹۵۹ تهران در برابر هزاران هوادار ایرانی، قهرمانی جهان ۱۹۶۱ یوکوهاما در ژاپن و قهرمانی جهان ۱۹۶۲ تولدو در آمریکا، همگی بر افتخاراتش افزوده شد.
حبیبی فقط یک کشتی‌گیر نبود؛ او نوآور و خالق فنونی تازه در کشتی نیز بود، دو فن مشهور «یک دست و یک پا» و «سر و ته یکی» به نام او ثبت شد که دومی حتی در جهان با عنوان «فن حبیبی» شناخته می‌شود، همین خلاقیت‌ها موجب شد تا او در تاریخ کشتی به‌عنوان یکی از سریع‌ترین و فنی‌ترین کشتی‌گیران جهان شناخته شود.
لقب «ببر مازندران» از همان سال‌ها بر سر زبان‌ها افتاد و هنوز هم با این عنوان یاد می‌شود، کشتی‌گیری که نه تنها الگویی برای ورزشکاران مازندران، بلکه برای ایران و جهان شد، شهرت و محبوبیت او تنها به قهرمانی‌های ورزشی محدود نماند، پهلوانی، جوانمردی و اخلاق والای او بود که نامش را در دل‌ها ماندگار کرد.
حبیبی در سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۶ از دنیای کشتی کناره گرفت و وارد عرصه سیاست و به‌عنوان نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی انتخاب شد، با این حال، عشق و خاطره او در ورزش و میان کشتی‌گیران همچنان زنده ماند، سرانجام در سال ۲۰۱۳ میلادی، اتحادیه جهانی کشتی به پاس خدمات و افتخارات بی‌نظیرش، او را به تالار مشاهیر کشتی جهان وارد کرد.
حبیبی، بهترین الگوی جوانان و کشتی‌گیران ایرانی
مراد محمدی، مدیر کمیته فنی هیئت کشتی مازندران و از پیشکسوتان این رشته که خود نیز از مدال‌آوران مسابقات جهانی، آسیایی و المپیک است، امامعلی حبیبی را بهترین الگوی جوانان امروز می‌داند و به خبرنگار ایمنا می‌گوید: هر چه از این کشتی‌گیر بااخلاق و مردم‌دار بگوییم کم است، چرا که او یک اسطوره ناب برای ورزش مازندران و ایران بود.
او می‌افزاید: اگرچه هم‌دوره‌ای حبیبی در کشتی نبودم، اما همواره او را الگوی خود می‌دانستم و از رفتار و منش پهلوانی‌اش درس می‌آموختم.
این پیشکسوت عرصه ورزش مازندران یادآور می‌شود: حبیبی در هر جایگاهی که قرار می‌گرفت، شأن و شخصیت خود را حفظ می‌کرد و تا حد امکان در خدمت کشتی مازندران بود.
محمدی تأکید می‌کند: در کنار شخصیت برجسته و مردمی او، امامعلی حبیبی تا آخرین لحظه عمر به کشتی عشق می‌ورزید و همواره با افتخار از ایرانی بودن خود سخن می‌گفت.
وی خاطرنشان می‌کند: تمام ویژگی‌های یک قهرمان واقعی را می‌توان در وجود او پیدا کرد، الگویی که الهام‌بخش بسیاری از جوانان و کشتی‌گیران بوده و خواهد بود.
ثبت فن حبیبی در جهان
سید علی‌اصغر حسینی از پیشکسوتان کشتی مازندران و نخستین مسئول هیئت کشتی شهرستان محمودآباد و هیئت کشتی ناشنوایان، امامعلی حبیبی را یکی از بزرگان کشتی جهان، ایران و مازندران معرفی می‌کند و به خبرنگار ایمنا می‌گوید: او از کشتی‌گیران تأثیرگذار تاریخ کشتی ایران بود و با خلاقیت خود دو فن نوین در این رشته ابداع کرد.
وی ادامه می‌دهد: دو فن مشهور یک دست و یک پا و سر و ته یکی به امضای او تبدیل و فن دوم حتی در سطح جهانی به نام فن حبیبی ثبت شد، همین ویژگی موجب شد تا او در تاریخ کشتی به‌عنوان یکی از سریع‌ترین و فنی‌ترین کشتی‌گیران جهان شناخته شود.
این پیشکسوت عرصه کشتی در مازندران می‌افزاید: پهلوانی و قهرمانی دو ویژگی بارز هر ورزشکار است و این خصوصیات در وجود امامعلی حبیبی به‌خوبی نمایان بود.
حسینی همچنین خاطرنشان می‌کند: برای پاسداشت و ارج نهادن به یک ورزشکار ملی، حمایت‌های مادی و معنوی و حفظ ارتباط با او ضروری است تا چنین چهره‌هایی هرگز از یاد و خاطره مردم استان و کشور فراموش نشوند.
به گزارش ایمنا، امامعلی حبیبی تنها یک قهرمان روی تشک کشتی نبود؛ او مظهر غیرت، تلاش، نوآوری و جوانمردی ایرانی بود که از دل یک روستا برخاست و نام ایران را در جهان طنین‌انداز کرد. امروز، سال‌ها پس از درخشش او در میادین جهانی، یاد و نامش همچنان الهام‌بخش نسل‌های تازه‌ای از ورزشکاران است. حبیبی نشان داد که افتخار حقیقی تنها در مدال‌ها و جام‌ها خلاصه نمی‌شود، بلکه در منش، اخلاق و خدمت به مردم معنا پیدا می‌کند؛ و به همین دلیل است که «ببر مازندران» نه‌تنها در تاریخ کشتی، بلکه در دل مردم ایران جاودانه خواهد ماند.