یک پژوهشگر حوزه یهودیت گفت: صهیونیست‌ها با استناد به مفهوم «سرزمین موعود» در تورات، تشکیل دولت یهودی در فلسطین را توجیه کرده‌اند، در حالیکه در طی تاریخ، هیچ حکومتی به نام «اسرائیل» وجود نداشته است.
ولی عبدی در گفت‌وگو با خبرنگار جماران، در تشریح ریشه‌های تاریخی تفکر صهیونیسم، اظهار کرد: واژه «صهیون» در تورات آمده و به مکانی در «اورشلیم» (واقع در «کنعان» آن زمان) اطلاق شده است که در زمان سلیمان، معبدی بر روی آن ساخته شده بود. یهودیان در زمان‌هایی موسوم به «دیاسپورا» (به معنای پراکندگی)، به تبعید فرستاده می‌شدند. یکی از این زمان‌ها، هنگام حمله «بخت‌النصر»، پادشاه امپراتوری بابل نو، بود که حدودا ۵۸۶ سال قبل از میلاد رخ داد. این پادشاه در آن سال به اورشلیم حمله و شهرهای یهودیان را نابود کرد و بسیاری از آنان را کشت یا به بابل تبعید کرد. این واقعه که منجر به تخریب معبد یهودیان شد، به «تخریب اول» موسوم است.
وی اضافه کرد: دومین مورد، سال ۷۰ میلادی با حمله رومیان به اورشلیم بود که مجددا به تخریب معبد یهودیان منجر شد و «تخریب دوم» نام گرفت و یهودیان دوباره به تبعید فرستاده شدند. از آن زمان تا سال ۱۹۴۸ که صهیونیست‌ها در فلسطین دولت تشکیل دادند، یهودیان در پراکندگی و تبعید به‌سرمی‌بردند و همیشه در نیایش‌ها و کتب مقدس خود از جمله تلمود، دعا می‌کردند که روزی به صهیون بازگردند. به عنوان مثال، یکی از بزرگان و فیسوفان یهودی قرون وسطی به نام «یهودا هلوی»، در اشعار خود مدام بر ستایش صهیون و امیدواری برای بازگشت به این مکان تاکید دارد. بنابراین، می‌توانیم بگوییم که اندیشه‌های دینی صهیونیسم، ریشه در تورات و تلمود دارد. حتی رفتارهایی که امروز از صهیونیست‌ها می‌بینیم نیز تا حد زیادی مطابق با تعالیم تورات است.
عضو هیأت علمی گروه ادیان و عرفان دانشگاه فردوسی با اشاره به تاریخ چهارهزار ساله یهودیان، بیان کرد: این قوم از همان ابتدا که وارد کنعان شدند تا به امروز، در سه مرحله به قدرت سیاسی رسیده اند و در سایر زمان‌ها، کنعان یا مستعمره کشورهای دیگر از جمله بابل، ایران، یونان، روم و... بود یا خود یهودیان به شکل قبیله‌ای بر آن حکومت می‌کردند. مرحله اول قدرت‌گیری آنان، موسوم به «دوره پادشاهان» است و افرادی به نام شائول، داوود و سلیمان و فرزندان آنان بر کنعان حکومت می‌کردند. این دوره از ۱۱۰۰ قبل از میلاد آغاز و در ۵۸۶ قبل از میلاد با حمله بخت‌النصر تمام شد. در این حدود ۵۰۰ سال نیز یهودیان رفتاری مانند همین چیزی که امروز از صهیونیست‌ها می‌بینیم را از خود بروز می‌دادند و اقدامات‌شان در تورات و در رساله‌های اول و دوم پادشاهان، اول و دوم سموئیل و اول و دوم تواریخ آمده است.
عبدی ادامه داد: به عنوان مثال، داود در حکومت ۴۰ ساله خود، تقریبا تمام قبایل بومی کنعانی را کشت. شائول به عنوان اولین پادشاه یهودیان نیز با کنعانیان در جنگ بود و بسیاری از آنان و به ویژه روسای قبایل را اسیر می‌کرد. در این میان، فردی به نام سموئیل نبی، از شائول عصبانی شد که چرا اسرا را نکشته است و می‌گوید این‌ها «عمالیقی» (به معنای غیریهودی) هستند و باید تمام آنان اعم از زن، کودک، اسرا و حتی چهارپایان‌شان را کشت و اشیاء متعلق به آنان را هم از بین برد. چون شائول از این دستور سرپیچی کرد، عزل شد و داوود به جای او نشست. بنابراین، وقتی یهودیان قدرت سیاسی را در دست می‌گیرند، به تمام دنیا غیر از خودشان به چشم عمالیقی نگاه می‌کنند که باید نابود شوند.
هر گاه یهودیان به قدرت رسیدند، دست به کشت و کشتار زدند
وی با بیان اینکه مرحله دوم قدرت سیاسی یهودیان، حدودا در سال ۱۴۰ پیش از میلاد آغاز شد و تا ۶۳ قبل از میلاد ادامه داشت، گفت: به آن دوره، سلسله «حشمونیان» یا «مکابیان» گفته می‌شود که جریانات مربوط به آنان، در رساله مکابیان آمده است. «مکاب» به معنای چکش است؛ یعنی مانند چکش بر سر غیریهودیان فرومی‌آمدند. نهایتا مرحله سوم قدرت سیاسی یهودیان نیز از سال ۱۹۴۸ آغاز شد و تا کنون در فلسطین اشغالی ادامه دارد و رفتارهای وحشیانه آنان را می‌بینیم.
این پژوهشگر حوزه یهودیت با اشاره به ویژگی خودبرتربیتی یهودیان و به خصوص صهیونیست‌ها، عنوان کرد: در تورات صراحتا نیامده که یهودیان قوم برتر هستند، اما در قسمت‌های کهن تورات مانند آیه ۷ فصل هفتم سِفر تثنیه، آیه ۱۹ فصل پنجم سِفر خروج و... یهودیان قوم «برگزیده» عنوان شده‌اند. حضرت ابراهیم(ع) که حدودا ۱۹۰۰ سال پیش از میلاد زندگی می‌کرد، اهل «حران» (منطقه‌ای در مرز سوریه و ترکیه کنونی) بود. طبق تورات، خداوند به ابراهیم(ع) دستور مهاجرت به کنعان (امروزه کنعان شامل سرزمین‌های فلسطین و اراضی اشغالی، بخش‌هایی از سوریه، لبنان و اردن و صحرای سینای مصر می‌شود) را می‌دهد و می‌گوید این منطقه را به او و فرزندانش بخشیده است و بر همین اساس، کنعان «سرزمین موعود یهودیان» نام می‌گیرد. سپس در زمان حضرت یوسف(ع)، یهودیان از کنعان به مصر مهاجرت کردند و ۴۰۰ سال بعد، توسط جانشین حضرت موسی(ع) به کنعان بازگردانده شدند و کشتارهای عظیمی به راه انداختند و این منطقه را به تصرف خود درآوردند و ۱۲ قبیله بنی‌اسرائیل، در کنعان مستقر شدند.
مهاجرانی که مهاجم شدند
عبدی ادامه داد: بنابراین در اصل، یهودیان در کنعان مهاجر بودند که رفته‌رفته به مهاجم تبدیل شدند. بحث برگزیدگی یهودیان نیز از همین جا نشات می‌گیرد که طبق تورات، ابراهیم و فرزندانش برای تسلط بر کنعان، توسط خداوند «انتخاب» شده‌اند. حتی در سفر تثنیه، خداوند خطاب به یهودیان گفته «اینکه شما را برگزیده‌ام، به سبب جمعیت زیادتان نیست؛ اتفاقا شما جمعیتی حداقلی هستید. من شما را برگزیدم چون دوستتان می‌دارم و می‌خواهم قسمی که با پدران‌تان (ابراهیم(ع)، اسحاق(ع) و یعقوب(ع)) بسته بودم و شما را از مصر خارج کردم، به شما یادآوری کنم». بنابراین، برگزیدگی قوم یهود در تورات آمده است.
وی اضافه کرد: در کتاب تلمود که تفسیر تورات به انضمام احادیث و روایات یهودیان است و بین سال‌های ۷۰ تا ۵۰۰ میلادی توسط ۱۵۰ یهودی نوشته شده، بحث‌های نژادی و برتر بودن خون یهودیان به شدت پررنگ می‌شود. حتی در تلمود آمده که غیریهودیان برای خدمت به یهودیان خلق شده‌اند. در تورات، چنین نگاه شدید نژادپرستانه‌ای مطرح نشده و تنها به برگزیدگی یهودیان اشاره شده است. امروز نیز صهیونیست‌ها با تکیه بر همین مبانی دینی‌شان، خود را نژاد برتر می‌دانند. البته در طی تاریخ، برخی افراد از بین خود یهودیان نیز چنین نگاهی را نقد کرده‌اند که «اسپینوزا» معروفترین آنان است و در کتابش تحت عنوان رساله الهیاتی-سیاسی، می‌گوید که یهودیان نه از نظر اخلاقی و نه از نظر خداپرستی، هیچ گونه برتری نسبت به سایر مردم ندارند.
عضو هیأت علمی گروه ادیان و عرفان دانشگاه فردوسی اظهار کرد: همان طور که گفته شد، خداوند در تورات، کنعان را به ابراهیم(ع) و فرزندانش بخشیده است و اکنون با توجه به همین موضوع، یهودیان کنعان را متعلق به خود می‌دانند. اما سوالی که پیش می‌آید این است که از کجا معلوم یهودیان کنونی، فرزندان ابراهیم(ع) هستند؟ از آن زمان چهار هزار سال گذشته و تنها در یک نمونه، طبق تورات، حضرت سلیمان(ع) هزار زن داشته که اکثرا هم غیریهودی بوده‌اند. آن قدر در این چهارهزار سال ازدواج‌های بین‌ادیانی انجام شده که با احتمال صفر درصد هم نمی‌توانیم بگوییم یهودیان امروز و افرادی نظیر نتانیاهو، خون حضرت ابراهیم(ع) را در رگ دارند.
در هیچ کجای تاریخ، حکومتی به نام «اسرائیل» وجود نداشته است
عبدی با بیان اینکه به لحاظ تاریخی نیز هیچ منطقه یا حکومتی به نام «اسرائیل» در کنعان وجود نداشته است، گفت: ۳۲۰۰ سال قبل که یهودیان از مصر به کنعان بازگشتند، ۱۰ قبیله آنان در شمال کنعان مستقر شدند و شهری به نام «سامره» را هم پایتخت اعلام کردند. حدودا ۵۰۰ سال بعد، آشوریان به این منطقه حمله و تمام ۱۰ قبیله را نابود کردند. همچنین دو قبیله دیگر یعنی یهودا و بنیامین که در جنوب کنعان مستقر شده بودند، پایتخت خود را شهری به نام یهودیه قرار دادند که آنان هم با حمله بخت‌النصر، کشته یا تبعید شدند. سال‌ها بعد کوروش، پادشاه ایرانی، یهودیان تبعیدی را آزاد کرد و به آنان اجازه داد که یا در بابل بمانند، یا به اورشلیم بازگشته و با حمایت کوروش معبد یهودیان را بازسازی کنند، یا وارد ایران و دربار هخامنشی شوند. به همین دلیل در رساله «اِشَعیا»، از کوروش به عنوان منجی یاد شده است.
وی افزود: در حدود سال‌های ۱۳۰ قبل از میلادی، رومی‌ها وارد کنعان و با قبیله‌ای به نام «فیلیسطینی‌ها» آشنا شدند که یکی از اقوام بومی کنعان بودند و طبق تورات، همواره با یهودیان در ستیز قرار داشتند. بر همین اساس، رومیان اسم کنعان را «فیلیسطین» نهادند که این نام در گذر زمان به «فلسطین» تبدیل شد. بنابراین، به لحاظ تاریخی، هیچ حکومتی به نام «اسرائیل» در منطقه کنعان وجود نداشت، تا سال ۱۹۴۸ که صهیونیست‌ها، فلسطین را تصاحب کردند و نام آن را «اسرائیل» گذاشتند و مانند دیگر یهودیان تاریخ، به کشت‌وکشتار پرداختند. اگرچه رژیم صهیونیستی مدعی برخوردی از یک دولت سکولار است، اما مبانی آن کاملا یهودی است و آزادی، امنیت و... را در وهله اول برای یهودیان می‌داند. قبل از سلطه صهیونیست‌ها در فلسطین، تنها ۵ درصد جمعیت بومی این منطقه یهودی بودند، تا اینکه صهیونیست‌ها آمدند و با مهاجرت یهودیان از دیگر کشورها به فلسطین، جمعیت یهودی این منطقه به بیش از ۹۰ درصد رسید.
این پژوهشگر حوزه یهودیت ادامه داد: امروز نیز رهبران صهیونیست تلویحا و تصریحا اعلام می‌کنند که در پی احیای کنعان قدیم و تصاحب تمام سرزمین‌های نیل تا فرات هستند. تئودور هرتزل، پایه‌گذاری جنبش سیاسی صهیونیسم، کتابی به نام «دولت یهودی» دارد که در آن، چند مکان را برای تشکیل کشور یهودی پیشنهاد داده بود. این پیشنهاد شامل آرژانتین، قبرس، اوگاندا و فلسطین بود که هم قدرت‌های بزرگ با سه مورد اول مخالفت کردند و هم خود یهودیان در این سه کشور احساس غربت داشتند و نهایتا دولت صهیونیستی در فلسطین تشکیل شد و در تمام ۷۷ سال گذشته، صهیونیست‌ها با رویای بازپس‌گیری کنعان قدیم یا همان چیزی که «سرزمین موعود» می‌نامند، در حال جنایت هستند.