به گزارش ایرنا، پس از اعتراضات گسترده کشورهای غربی علیه نسل‌کشی مردم غزه توسط ارتش رژیم صهیونیستی، کارشناسان و رسانه‌های عبری زبان نیز این اقدامات کشورهای غربی را بی پاسخ نگذاشته و در مقابل، جنایت‌های تاریخی کشورهای غربی علیه ملل مختلف جهان را به آنها یادآوری کردند تا اینگونه کنشگرانی که خود همگی بزرگترین ناقضان حقوق بشر و انسانیت در طول تاریخ هستند، دست به رسوا کردن یکدیگر بزنند.
در همین رابطه، آموس هاوسنر، کارشناس صهیونیست در مقاله‌ای در این رابطه نوشت:
اکنون، کشورهایی که در زمان جنگ جهانی دوم با امتناع از پذیرش یهودیان و با آگاهی روشن از سرنوشت مورد انتظار آنها، مسئول قتل عام آنها بودند، در حال حاضر با کشورهایی که در واقع مسئول این قتل‌عام‌ها بودند، متحد شده تا به اسرائیل بگویند چگونه بحران انسانی در غزه را مدیریت کند.
آنها از میان تمام بحران‌های انسانی در جهان، از جمله قتل عام اخیر دروزی‌ها در سوریه، ترجیح می‌دهند بر اسرائیل (و غزه) تمرکز کنند.
برای افشای ریاکاری شدید رفتار این کشورها، ارزش دارد که بر یکی از آنها تمرکز کنیم، اما همین امر در مورد بسیاری دیگر نیز صدق می‌کند.
وی در ادامه به اقدامات دولت‌های غربی در رابطه با عدم کمک به منظور جلوگیری از نسل‌کشی‌ها در طول تاریخ می‌پردازد:
کانادا کشوری بسیار دور از اسرائیل و مطمئناً از غزه است.
کانادا هیچ منفعت یا جایگاه مستقیمی در اینجا ندارد، اما دهانش به اندازه کافی باز است که در امور اسرائیل مداخله کند، و عده ای را عامل این وضعیت غزه مشخص کرده و آنها را نصیحت کند.
در کتابی که در سال ۱۹۸۲ با عنوان «هیچ چیز زیاد نیست» منتشر شد، نویسندگان ایروینگ آبلا و هارولد تروپر رویکرد مقامات کانادایی در طول هولوکاست را در قبال درخواست‌های یهودیانی که التماس می‌کردند به کانادا بیایند و جان خود را نجات دهند، مورد بحث قرار می‌دهند. دلایل امتناع آنها متنوع و متعدد است، از جمله نژادپرستی با پوشش ملی‌گرایی.
وی در ادامه مدعی شد: باید تأکید کرد که کانادایی‌ها نه تنها هیچ کاری برای جلوگیری از اقدام نازی‌ها برای نابودی یهودیان انجام ندادند، بلکه خودشان نیز از انجام هر کاری برای نجات یهودیان خودداری کردند.
اکنون همان کانادا تمایل دارد رفتاری که خود آن را در گذشته انجام نداد، به ما دیکته کند. ریاکاری وحشتناک دولت کانادا، رویکرد سران این کشور به اسرائیل را مشخص می‌کند.
این کارشناس صهیونیست سپس به فرانسه می‌پردازد: مسئله فرانسه بسیار بدتر است. کافی است به رژیم وحشی در طول هولوکاست اشاره کنیم که بر بخش بزرگی از فرانسه حکومت می‌کرد و در فرستادن یهودیان به کام مرگ بدون هیچ فشاری از سوی نازی‌ها عمل می‌کرد.
امانوئل مکرون، رئیس جمهور فعلی فرانسه، صریح‌ترین اظهارات در این مورد را بر زبان آورده است.
در سال ۲۰۱۷، او در مراسمی به مناسبت بزرگداشت تبعید ۱۳۱۵۲ یهودی از ورزشگاه ولودروم دیور در پاریس به اردوگاه‌های مرگ در ژوئیه ۱۹۴۲ سخنرانی کرد.
هاوسنر در ادامه گفت: مکرون در سخنرانی خود تأکید کرد که "حتی یک آلمانی هم در این امر شرکت نداشت" و افزود که "رژیم وقت فرانسه به تنهایی دستگیری و تبعید و را سازماندهی کرد و مرگ را برای همه رقم زد." البته این تنها یکی از اقدامات شرم‌آور فرانسه در آن زمان است.
همین مکرون اکنون در حال سازماندهی دستورالعمل‌هایی برای اسرائیل در مورد نحوه اقدام در غزه است، و نه تنها در زمینه بشردوستانه، بلکه در زمینه اقدامات سیاسی، مانند به رسمیت شناختن یک کشور فلسطینی، آنهم برخلاف نظر اسرائیل و بدون مشارکت آن صحبت می‌کند. به نظر می‌رسد که او خود را از تمایل فرانسه برای ترسیم مرزها، همانطور که در توافق سایکس-پیکو در سال ۱۹۱۶ انجام داد، که خاورمیانه را به حوزه‌های نفوذ بین ابرقدرت‌ها تقسیم کرد، رها نکرده است.
هاوسنر سپس به بریتانیا و همکاری کشورهای مذکور با آلمان اشاره می‌کند: بریتانیا، که اکنون توسط کی‌یر استارمر رهبری می‌شود، نیز همینطور رفتار کرده است. انگلیس در زمان جنگ جهانی دوم از پذیرش یهودیان اجتناب کرد و پناه داده به آنها اکراه داشت.و اکنون کانادا، فرانسه و بریتانیا در حال همکاری هستند. با چه کسی؟ با آلمانِ صدراعظم فریدریش مرتس، کشوری که حاکمان نازی آن با وحشیگری باورنکردنی، هولوکاست را علیه یهودیان مرتکب شدند.
وی در آخر افزود: این کشورها با یکدیگر در حال همکاری هستند تا به ما آموزش دهند چگونه باید نسبت به وضعیت غزه و بحران فعلی آن رفتار کنیم. خیر، به هیچ یک از این کشورها نباید هیچ جایگاهی برای ابراز نظر در مورد بحران‌های بشردوستانه‌ای که اسرائیل در آنها دخیل است، داده شود. این کشورها بهتر است به کار خودشان برسند و در این رابطه سکوت کنند.