اسماعیل آذر در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب ایرنا، درباره تاثیر سروده‌ها و پژوهش‌های سیمین بهبهانی در موضوع وزن شعر توضیح داد: سیمین بهبهانی در بحرهای (کیفیت وزنی یا آهنگی خاصّ برآمده از تکرار یا ترکیب یک یا چند پایۀ عروضی) خاصی شعر سرود که در ادبیات ما سابقه ندارند و اگر هم دارند سابقه آنها کم است. فرض کنید جایی سرود «شلوار تا خورده دارد مردی که یک پا ندارد/ خشم است و آتش نگاهش یعنی تماشا ندارد/ .../ تق تق کنان چوبدستش روی زمین می‌نهد مهر/ با آنکه ثبت حضورش حاجت به امضا ندارد/...»
هیچ جایی شاهکار ترکیبات در شعر را به قدرت آثار سیمین بهبهانی ندیدم
این استاد ادبیات فارسی با بیان اینکه سبک شعر بهبهانی تاثیرگذار بوده است، ادامه داد: شاعران دیگر به تقلید از سیمین بهبهانی در این وزن‌های پیچیده، شعر سرودند و تاثیر او بر شاعران بعد از خودش مشهود است.
او با بیان اینکه سیمین بهبهانی با ادبیات غرب آشنا بود، افزود: او زبان فرانسوی را به‌خوبی می‌دانست و آثاری را از این زبان به فارسی ترجمه کرده بود، این توانایی، در سرودن شعر کمکش می‌کرد؛ اما مسلم است در زبان فارسی از نظر قدرت تخیل و همنشینی واژگان در شعر به قول فردینان دو سوسور (زبان‌شناس و نشانه‌شناس سوئیسی) بی‌نظیر است، هیچ جایی شاهکار ترکیبات در شعر را به قدرت آثار سیمین بهبهانی ندیدم.
اسماعیل آذر استاد ادبیات فارسی
شعر سیمین بهبهانی خاص و ممتاز است
آذر با اشاره به اینکه شعرهای سیمین موزون و در عین حال با وزن کشیده هستند، افزود: وزن‌های کشیده و بلند را در شعر او بیش از وزن‌های کوتاه و مثنوی گونه می‌بینیم و مثلا «ستاره دیده فروبست و آرمید بیا/ شراب نور به رگ های شب دوید بیا/ ... / نیامدی که فلک خوشه خوشه پروین داشت/ کنون که دست سحر دانه دانه چید بیا/ ...» این وزن سنگین است. سخن من این است که اغلب غزل‌ها و شعرهای اجتماعی او با وزن‌های سنگین سروده شده است.
در شعرهای سیمین بهبهانی، تراوش‌های علمی و دانش و پختگی بیشتر از دیگر شاعران محسوس است
این پژوهشگر درباره شعرهای سیمین بهبهانی که با وزن سنگین سروده شده اند، توضیح داد: در بیشتر این شعر وزن‌ها با حروف اشباع شده (به حروفی گفته می‌شود که در اثر حرکت (فتحه، کسره، یا ضمه) کشیده خوانده می‌شوند) را بیشتر می‌بیند. فرض کنید حروف کشیده مانند «الف» و دو «واو» مانند «آغوش» چه صدای تاثیرگذاری کنار هم دارند این حروف کشیده در بیشتر شعرهای او دیده می‌شود؛ این سبک، شعر او را خاص و ممتاز کرده است.
او گفت: می‌توانیم اینطور حضور سیمین بهبهانی را در ادبیات نقش بزنیم؛ شاعری ممتاز که از نظر فرم و ساختار با تشبیه‌های نوین اگر چه سنت را حفظ کرده است؛ اما وقتی به غزل‌های او نگاه می‌کنید می‌بینید گویی همه نو و همه در روزگار معاصر و برای روزگار معاصر سروده شده است.
آذر با اشاره به شعرهای اجتماعی سیمین بهبهانی، بیان کرد: این شاعر در شعرهایش به نقد مسائل اجتماعی پرداخت. پروین اعتصامی هم همین کار را کرد و فروغ فرخزاد هم شعرهایی درباره مسائل اجتماعی زمان خود سرود. شعر پروین ساده و دوست‌داشتنی و نشانه تراوش ذوقی شاعر است، اما در شعرهای سیمین بهبهانی، تراوش‌های علمی و دانش و پختگی بیشتر محسوس است.
سیمین بهبهانی شاعر
سیمین بهبهانی در ۲۸ تیر ۱۳۰۶ خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود. پدرش عباس خلیلی شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه اقدام و مادرش فخر عضما ارغوان مسلط به زبان های عربی و فرانسه از زنان پیشرو زمانه خود بود. از ۱۴ سالگی شروع به سرودن شعر کرد و در دوره دبیرستان آشنایی و رفت و آمد خانوادگی با پروین اعتصامی باعث شد از او الهام بگیرد و فعالیت خود را ادامه دهد. بعد از پایان دوره دبیرستان رشته حقوق را برگزید و وارد دانشگاه تهران شد. مدتی نیز در اداره روزنامه امید ایران، پرواز و تهران مصور همکاری داشت.
بهبهانی از سنین نوجوانی سرودن شعر را آغاز کرد و با گذشت روزگار به قلمی روان و بیانی ناب رسید که هم با استقبال شعرا و منتقدان روبرو شد و هم توجه مردم معمولی را جلب کرد. در واقع بهبهانی در طول دوره شاعری اش، آرام آرام، از سنت های شعر گذشته فارسی فاصله گرفته و به نوآوری پرداخت. وی در مجموع هشت دفتر شعر مشتمل بر حدود ۶۰۰ غزل دارد، مجموعه اشعار وی به همراه ۲ کتاب دیگر یعنی «یاد بعضی نفرات» و مجموعه «داستان ها و یادنوشته ها» او به همت انتشارات نگاه در مجموعه آثار گردهم آمده که ماحصل نیم سده تلاش بهبهانی در عرصه زبان و ادبیات فارسی است. شهرت این غزل‌سرای چیره‌دست به دلیل خلق آثار بی‌بدیل سبب شد در خارج از ایران هم مطرح شود به گونه‌ای که غیر از دعوت به مجامع و نشست های ادبی و دریافت جوایزی متنوع، اشعاری از وی به زبان های مختلف از جمله انگلیسی، آلمانی، فرانسه و دانمارکی ترجمه شد. بهبهانی در ۱۳۷۸ خورشیدی موفق شد به خاطر فعالیت‌های بشر دوستان خود از سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی را دریافت کند.
اشعار سیمین گرچه در ابتدا اشعاری کلاسیک بودند اما به‌تدریج و با گذشت زمان به‌تدریج عنصر خیال نیز وارد آنها شد و این شاعر به‌خوبی از پس این آمیختگی برآمد و توانست به زیبایی هرچه‌تمام‌تر حس و حال اشعار را در کنار مفهوم و مضمون آنها به مخاطب منتقل کند. او شاعری توانا در حوزه شعر اجتماعی بود و تصویر بسیاری از مسایل و دغدغه‌های این حوزه در شعر او نمود دارد. با نگاهی دقیق به آثار او درمی‌یابیم که او هم در زمینه انتخاب موضوع و هم در نحوه بیان و پرورش آن موفق عمل کرده است. وی به شرح زندگی خود را در اثری به نام «با مادرم همراه» نوشته است.
او همواره دغدغه وطن داشت و در راستای پیشرفت آن می‌کوشید. این امر و فعالیت‌های متعدد او در این حوزه‌ها نیز بر گستردگی مخاطبان شعرش تاثیر مثبتی گذاشت. یکی از مشهورترین غزل‌های وی که در اسفند ۱۳۶۰ خورشیدی سروده شد، شعر دوباره می‌سازمت، وطن!
این غزل‌سرای نامدار به علت مشکلات تنفسی و قلبی در ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ خورشیدی در ۸۷ سالگی دیده از جهان فروبست و در بهشت زهرا در مقبره خانوادگیش به خاک سپرده شد.