شناسهٔ خبر: 74434680 - سرویس ورزشی
نسخه قابل چاپ منبع: برنا | لینک خبر

از لیموچی تا کریمی؛ تکرار سناریوی تلخ پارگی رباط صلیبی در سپاهان

مصدومیت رباط صلیبی محمد کریمی در دیدار با الدحیل، درست یک سال پس از آسیب مشابه مهدی لیموچی، زنگ خطر بزرگی را برای سپاهان به صدا درآورد. تکرار چنین اتفاقی، پرسش‌های جدی درباره کیفیت بدنسازی، فشار تمرینات، مدیریت زمان‌بندی بازی‌ها و حتی شرایط زمین را پیش روی باشگاه و کادر فنی قرار داده است. مصدومیت رباط صلیبی محمد کریمی در دیدار با الدحیل، درست یک سال پس از آسیب مشابه مهدی لیموچی، زنگ خطر بزرگی را برای سپاهان به صدا درآورد. تکرار چنین اتفاقی، پرسش‌های جدی درباره کیفیت بدنسازی، فشار تمرینات، مدیریت زمان‌بندی بازی‌ها و حتی شرایط زمین را پیش روی باشگاه و کادر فنی قرار داده است.

صاحب‌خبر -

به گزارش برنا از اصفهان، وقتی محمد کریمی، هافبک باهوش و محوری سپاهان در بازی حساس مقابل الدحیل زمین‌گیر شد، ناخودآگاه ذهن بسیاری از هواداران و کارشناسان یاد یک صحنه آشنا افتاد؛ رباط صلیبی پاره‌شده، صورت درهم‌رفته بازیکن و سکوت سنگینی که روی سکوها و کنار زمین حاکم می‌شود. این تصویر، برای هواداران سپاهان غریبه نبود. یک فصل قبل، مهدی لیموچی در لیگ برتر دقیقاً با شرایطی مشابه دچار پارگی رباط شد و ماه‌ها از میادین دور ماند. حالا تاریخ، با همان سناریو اما با بازیگری جدید، دوباره تکرار شده است.

 

چنین مصدومیت‌هایی معمولاً یک عامل واحد ندارند. رباط صلیبی، یکی از حساس‌ترین بخش‌های زانوست که تحت فشارهای ناگهانی، تغییر جهت‌های تند، فرود نامناسب بعد از پرش یا حتی ضربه غیرمستقیم می‌تواند آسیب ببیند. در فوتبال حرفه‌ای، وقتی دو بازیکن از یک تیم ظرف مدت کوتاهی دچار این آسیب می‌شوند، طبیعی است که نگاه‌ها به سمت دلایل ساختاری و فنی برود.

 

یکی از اولین فرضیه‌ها، بحث بدنسازی و آماده‌سازی جسمانی است. ضعف در تقویت عضلات چهارسر ران و همسترینگ، ناهماهنگی عضلانی یا عدم انعطاف کافی می‌تواند فشار بیشتری به رباط وارد کند. اگر برنامه بدنسازی تیم متناسب با حجم و شدت بازی‌ها نباشد، ریسک آسیب بالا می‌رود. فرضیه دوم، فشار بیش از حد در مقاطع خاص فصل است. برنامه‌ریزی فشرده، بازی‌های سنگین و استراحت ناکافی می‌تواند بدن بازیکن را به نقطه فرسودگی برساند.

 

نکته دیگر، نوع زمین تمرین و مسابقه است. تفاوت کیفیت چمن، سفتی یا ناهمواری آن و حتی تغییر ناگهانی بین زمین‌های مختلف، احتمال پیچ‌خوردگی یا فشار مضاعف را بالا می‌برد. تفاوت کیفیت چمن‌ها در لیگ ایران یا حتی تغییر ناگهانی از یک زمین نرم به زمین سفت‌تر مثل برخی ورزشگاه‌های آسیایی می‌تواند روی فشار واردشده به مفاصل تأثیر بگذارد. همچنین، زمان‌بندی بازگشت بازیکن مصدوم به تمرینات پرفشار هم اهمیت بالایی دارد؛ اگر بازیکن قبل از بازگشتِ کاملِ آمادگی بدنی، وارد فاز تمرینی یا مسابقه شود، احتمال مصدومیت مجدد یا آسیب تازه بیشتر خواهد بود.

 

در نهایت، این دو مصدومیت شبیه به هم برای سپاهان یک زنگ خطر است. چنین حوادثی را نمی‌توان فقط به بدشانسی نسبت داد. بازبینی در متد بدنسازی، روش‌های پیشگیری از آسیب، بررسی دقیق فشار مسابقات و حتی کنترل کیفیت زمین‌ها، همه باید در اولویت قرار گیرند. چون هر بار که یک بازیکن کلیدی با چنین آسیبی کنار می‌رود، نه‌تنها ترکیب تیم ضربه می‌خورد بلکه روند تاکتیکی و اهداف باشگاه هم تحت تأثیر جدی قرار می‌گیرد.