خبرگزاری حوزه | انسان‌ها … چون مراقبت‌های انبیا و اوصیا را ندارند و خودشان نیز درک یا قدرت و هنر حفظ این دو جهت ملکوتی و خُلقی را ندارند، در هر دو زمینه به راهنمایی طبیبان معنوی و ظاهری نیازمندند.
طبیبانِ جنبۀ ملکوتی، انبیا و اوصیا (علیهم‌السلام) هستند و کسانی که انحراف، سقوط و سیر قهقرایی را نمی‌پسندند، باید تعالیم آنان (علیهم‌السلام) را بپذیرند.
در جهت خلقی هم، هر چند طبیب کامل و حاذق، منحصر به انبیا و اوصیا (علیهم‌السلام) نیست؛ اما باید کسی طبیب شود که درد بیمار را در امور ظاهری و معنوی به درستی بشناسد؛ علل اصلی بیماری، ریشه‌ها، عوامل تشدید کننده، زمینۀ خلقی و خُلقی بیمار و سوابق سیر او در بستر هدایت خلقی یا میزان افراط و تفریط او و انحرافش از این مسیر را دقیقاً تشخیص دهد و با داروهای مناسب، آشنایی عمیق داشته باشد و طول زمانی و نحوۀ درمان معنوی و ظاهری را بداند و به امید شفا از ناحیۀ فاطر الخلایق، به معالجۀ بیمار بپردازد.
برشی از رسالۀ "قرآن و فطرت" تالیف حضرت آیة الله سعادت پرور (پهلوانی تهرانی)