به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از نمایشگاه بین‌المللی کتاب سئول، هر سال جایی است برای دیدن تازه‌ترین آثار ادبی و هنری، اما امسال یک کتاب کوچک توانست معنای تازه‌ای به طراحی و کارکرد کتاب ببخشد. «۲۳۹ کوه» کتابی جیبی، ضدآب، مجهز به قطب‌نما در نگاه نخست بیشتر به ابزاری برای سفر و کوهنوردی می‌ماند تا یک کتاب. همین ترکیب شگفت‌انگیز از کارکرد و زیبایی بود که آن را برنده جایزه بهترین طراحی کتاب در رقابت «بهترین کتاب کره جنوبی» کرد.

این راهنمای کوچک حاصل همکاری استودیوی طراحی OIMU و شرکت تولیدکننده تجهیزات کوهنوردی mt.d کشور کره جنوبی است؛ دو مجموعه‌ای که نگاهشان به طبیعت و فرهنگ در نقطه‌ای مشترک به هم رسید: مستندسازی و بزرگداشت کوه‌های کره جنوبی. در این کتاب ۲۳۹ کوه معرفی شده‌اند، همراه با نام، ارتفاع، موقعیت و گاه روایتی کوتاه از خاستگاه یا نمادشان. آنچه اهمیت دارد، نه انبوهی از اطلاعات، بلکه گزینش دقیق جزئیاتی است که خواننده در یک نگاه می‌تواند بفهمد و به خاطر بسپارد.

شین سو-هیون، بنیان‌گذار OIMU، در گفت‌وگویی توضیح داده است که هدفشان تنها ساختن یک کتاب نبود، بلکه خلق چیزی بود که «فراتر از قالب معمول» عمل کند؛ چیزی میان کتاب و ابزار، میان متن و شیء. همین فیزیکال بودن و کارکرد متفاوت بود که موجب شد داوران نمایشگاه کتاب سئول آن را به عنوان کتاب سال کره جنوبی انتخاب کردند.

«۲۳۹ کوه» تنها یک راهنمای جیبی نیست، بلکه تلاشی است برای بازاندیشی در ماهیت کتاب. کتابی که به‌جای نشستن روی قفسه، در کوله‌پشتی یا حتی در جیب کوهنورد جای می‌گیرد؛ کتابی که همراه می‌شود، به کار می‌آید و در عین حال فرهنگ و حافظه جمعی یک سرزمین را بازتاب می‌دهد.

در مراسم اهدای جوایز، شین سو-هیون در کنار مون جائه-این، رئیس‌جمهور پیشین کره جنوبی، و همسرش کیم جونگ-سوک ایستاد که به نظر کارشناسان تصویری نمادین از پیوند میان سیاست، فرهنگ و طراحی بود.

OIMU در سال‌های اخیر مجموعه‌ای از کتاب‌های جیبی منتشر کرده و «۲۳۹ کوه» بخشی از این مسیر است. آنچه این استودیو دنبال می‌کند، نه صرفاً طراحی اشیای زیبا، بلکه یافتن راهی برای «ترجمه احساسات و فرهنگ کره» به زبانی بصری و ملموس است.

شاید بتوان گفت راز موفقیت «۲۳۹ کوه» در همین جمع‌شدگی و فشردگی است: اینکه کوه‌ها به‌عنوان نماد عظمت، پایداری و گستردگی در قالبی کوچک، قابل لمس و شخصی بازآفرینی شده‌اند. کتابی که نشان می‌دهد گاهی بزرگ‌ترین چیزها را می‌توان در کوچک‌ترین فرم‌ها به دوش کشید.