به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، امروز (یکشنبه ۱۲ مرداد) در مراسم «خون‌شریکی» به مناسبت چهارمین سالگرد درگذشت محمدسرور رجایی، شاعر، نویسنده و فعال فرهنگی افغانستان، اظهار داشت: مجروح محمدسرور رجایی از شخصیت‌های کم‌نظیر در جامعه اسلامی به شمار می‌رود، زیرا وی انسانی دغدغه‌مند در حوزه اجتماعی و فرهنگی بود که همگان بر مجاهدت این فرد بزرگ شاهد بودند. ما برای زنده نگه‌داشتن نام این فرد بزرگ باید همواره تلاش کنیم.
وی افزود: بین ایران و افغانستان توسط استعمار مرزی در یک سده گذشته شکل گرفت، اما وقتی دم از خراسان فرهنگی و تمدنی می‌زنیم هیچ مرزی بین ایران و افغانستان وجود ندارد. سرزمین بلخ همواره مملو از عارفان، شاعران و اندیشمندان بزرگ بوده است.
حجت‌الاسلام خسروپناه بیان کرد: بسیاری از شخصیت‌های شهیر ایرانی و اسلامی، زاده خراسان بزرگ بوده‌اند و از دل این سرزمین بیرون آمده‌اند. چرا ما همواره بر دو قید ایرانی و اسلامی تأکید داریم؟ چون ایرانیان بر خلاف بسیاری از ملل دیگر از پیش از اسلام موحد بوده‌اند و این افتخار بزرگی برای ملت ایران است.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: ایرانیان همواره عارفان و فلاسفه بزرگی داشته‌اند که از تعقل و معنا توأمان برخوردار بوده‌اند، به‌قدری تکامل در این زمینه وجود دارد که سازهای موسیقی این منطقه بزرگ نیز تجلی عقلانیت و معنویت است. بنابراین ما اگر از این مرزهای جغرافیایی که با تلاش استعمار از ایران جدا شده‌اند بگذریم درمی‌یابیم که زبان، فرهنگ، نژاد و مذهب یکسان بین ایران و افغانستان وجود دارد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: به دلیل مصائب مردم این سرزمین و جنایاتی که روس‌ها و آمریکایی‌ها در این سرزمین مرتکب شده‌اند می‌بینم که ملت افغانستان که مهد تمدن، فرهنگ و هنر بود هم‌اکنون نیز از توسعه بازمانده است. امثال مرحوم محمدسرور رجایی از جمله کسانی بودند که می‌خواستند مردم را به این آگاهی‌ها برسانند.
حجت‌الاسلام خسروپناه بیان کرد: مرحوم رجایی کارهای بزرگی از جمله تأسیس خانه ادبیات افغانستان انجام داده است. خوب است ما فیلم سینمایی در خصوص زندگینامه این مرد بزرگ داشته باشیم تا نوجوانان ایرانی و افغانستانی ببینند هیچ مرز فرهنگی و زبانی بین دو ملت وجود ندارد.
وی افزود: نوجوانان و جوانانی که آینده‌سازان هر کشوری هستند، باید تاریخ و تمدن کشور خود را به‌خوبی بدانند، ما شخصیت بزرگی مانند خواجه نصیرالدین طوسی داریم که مغول‌ها با آن وحشی‌گری را تمدن‌سازی و رشد فرهنگی می‌رساند. بنابراین جوانان و نوجوانان باید به این‌دست موضوعات اشراف داشته باشند.
وی افزود: همان‌طور که در ایران اقوامی مانند کردها، لرها، آذری‌ها و بلوچ‌ها وجود دارند در افغانستان هم اقوام مختلفی وجود دارند، اما همه خود را ایرانی می‌دانند، دلیلی ندارد که گروهی مانند طالبان بر سر کار بیایند و همه گروه‌ها و اقوام و مذاهب را کنار بگذارند.
گفتنی است که محمدسَروَر رجایی (۱۳۴۷-۱۴۰۰ش) شاعر، نویسنده و فعال فرهنگی افغانستانی بود. وی در سال ۱۳۷۳ش، پس از حمله طالبان به ایران مهاجرت کرد و با نویسندگان و شاعران افغانستانی ارتباط گرفت که حاصل آن، تأسیس خانه ادبیات افغانستان در تهران بود. مسئولیت خانه ادبیات افغانستان و دفتر شعر و داستان افغانستان و همکاری در نشریات فرهنگی به‌عنوان سردبیر، مدیرمسئول و عضو هیئت تحریریه از دیگر فعالیت‌های فرهنگی او بوده است.
او چند کتاب در زمینه‌های شعر و داستان و خاطره نوشته است که برخی عبارت‌اند از: گل‌های باغ کابل (شعر کودکان)، در آغوش قلب‌ها (مجموعه شعر و خاطره)، از دشت لیلی تا جزیره مجنون (خاطرات رزمندگان افغانستانی در جنگ ایران و عراق) و گرگ‌های مهربان کوه تخت (داستان).
رجایی در ایران ازدواج کرد و در ۷ مرداد سال ۱۴۰۰ در تهران به‌دلیل ابتلا به ویروس کرونا فوت کرد و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.