به گزارش خبرگزاری ایمنا از زنجان، حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه امروز_ چهارشنبه هشتم مرداد_ در مراسم بزرگداشت روز زنجان اظهار کرد: زنجان به حکمت اشراق و سهروردی شهرت دارد.
وی با اشاره به اینکه حکمت اشراق از هزار سال گذشته همچنان مورد استفاده است، افزود: حکمت اشراق حاصل سال‌ها تلاش سهروردی در دوران حیات خود است.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به اینکه سهروردی تا ۳۰ سالگی با سفرهای متعدد و دیدارهای فراوان با اهل معرفت و عرفان، سلوک مستمری را تجربه کرد، گفت: این تجربیات حاصل شهود سهروردی بوده و همین امر موجب شکل‌گیری حکمت اشراق در ذهن وی شد.
وی با بیان اینکه روش‌شناسی منطقی مبتنی بر علم حضوری موجب شد که سهروردی علم حضوری را به علم حصولی تبدیل کند، اضافه کرد: این همان نوآوری است که او را به سمت حکمت اشراق سوق داد و در نهایت در ۳۳ سالگی، مکتب اشراق را تعریف و تدوین کرد.
خسروپناه حل تعارض بین ایرانیت و اسلامیت را از ویژگی مهم فلسفه سهروردی اعلام کرد و گفت: منظر شیخ اشراق حکمت قرآنی و خسروانی قابل جمع است.
وی حکمت اشراق را یک نظریه و مکتب بدیع و مبتکرانه دانست و افزود: این نوع از فلسفه با بهره‌گیری هوشمندانه از فلسفه، عرفان و کلام به چالش‌های فکری و فرهنگی دوران خود پاسخ داده است.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با ردّ ادعای التقاطی بودن مکتب اشراق افزود: هر اندیشمندی در عصر خود از صاحب‌نظران و متفکران بهره می‌برد، سهروردی نیز از این قاعده مستثنی نبود.
وی گفت: سهروردی با نگاهی درجه دوم به تمام مکاتب فکری زمان خود از جمله فلسفه، عرفان و کلام و با درک چالش‌های پیش روی این حوزه‌ها، مکتب اشراق را بنیان نهاد.
خسروپناه با اشاره به چالش‌های زمان حیات سهروردی بیان کرد: سهروردی با بهره‌گیری از حکمت خسروانی (ایرانی) و پیوند آن با حکمت قرآنی نشان داد که این دو می‌توانند در کنار هم قرار گرفته و هم‌افزایی داشته باشند.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به اینکه حکمت اشراق، حاصل تلفیق دانش پیشینیان، نور قرآن و کشف و شهود عرفانی سهروردی است، گفت: حکمت نور و نورالانوار، نتیجه این تلفیق ابتکاری است که هم از دانش دانشمندان بهره برده، هم از نور قرآن استفاده کرده است.
وی با اشاره به اینکه دستاورد این مکتب، حل چالش‌های فلسفی، کلامی، عرفانی و هویتی ایران و اسلام در زمان حیات سهروردی بود، گفت: این درک عمیق از مبانی دینی، در کنار تجربیات عرفانی و تسلط بر فلسفه، زمینه را برای خلق مکتبی بدیع و مستقل فراهم آورد.