رضا نیکنام روزنامه نگار دریادداشتی نوشت: غزه امروز به صحنه یکی از هولناک‌ترین فجایع انسانی قرن تبدیل شده است؛ جایی که کودکان بر اثر گرسنگی و تشنگی جان می‌بازند، بیمارستان‌ها بدون کمترین امکانات اولیه به حال خود رها شده‌اند و جامعه بین‌المللی در سکوتی مرگبار شاهد نابودی تدریجی یک ملت است. در این فرصت به تحلیل ابعاد مختلف این نسل‌کشی سیستماتیک، تلفات انسانی به‌ویژه در میان کودکان، و پیامدهای سکوت جهانی پرداختیم.
بر اساس گزارش‌های میدانی، بیش از ۷۰ کودک تنها بر اثر سوءتغذیه در غزه جان باخته‌اند. این رقم هر روز در حال افزایش است، به‌طوری که برخی منابع از شهادت ۷۶ کودک از مجموع ۸۶ قربانی گرسنگی خبر می‌دهند. وضعیت به حدی بحرانی است که از هر ۱۰ کودک در غزه، یک نفر از سوءتغذیه حاد رنج می‌برد.
داده‌های نهادهای حقوق بشری نشان می‌دهد از زمان آغاز جنگ تاکنون بیش از ۲۱۰۰ نوزاد و کودک زیر ۲ سال کشته شده‌اند. بسیاری از این نوزادان به دلیل کمبود اکسیژن، برق و مراقبت‌های پزشکی اولیه جان خود را از دست داده‌اند. مورد تکان‌دهنده، شهادت دوقلوهای ۴ روزه ابوالقصمان است که همراه با مادر و مادربزرگشان در بمباران آپارتمان مسکونی کشته شدند.
نخست‌وزیر فلسطین هشدار داده است که ۹۰۰ هزار کودک در غزه در معرض خطر گرسنگی و مرگ قرار دارند.گزارش‌ها حاکی است که ۱۰۰ درصد جمعیت غزه از سوءتغذیه رنج می‌برند بیش از ۹۵ درصد از جمعیت۶۰۰ هزار نفری که در سراسر جهان با گرسنگی فاجعه‌بار مواجه هستند، در غزه زندگی می‌کنند.
رژیم صهیونیستی با اعمال محاصره و محدود کردن شدید ورود کمک‌های بشردوستانه، به‌طور سیستماتیک از گرسنگی به عنوان سلاح استفاده می‌کند.مقامات این رژیم حتی ورود کمک‌ها را مشروط به آزادی زندانیان خود کرده‌اند. این محاصره باعث شده قیمت آرد به ۳۰۰۰ برابر قبل از جنگ افزایش یابد.
رژیم صهیونیستی با تخریب ۹۰ درصد نانوایی‌های غزه و از بین بردن مزارع حاصلخیز، هر امکان تولید غذا در داخل را نابود کرده است. همچنین با قطع سوخت، سیستم‌های آب و فاضلاب و بیمارستان‌ها را از کار انداخته است. اداره دفاع مدنی غزه هشدار داده که با پایان ذخایر سوخت، دیگر امکان نجات کسی از زیر آوارها وجود نخواهد داشت.
برخلاف ادعاهای تبلیغاتی، مقامات صهیونیست مانند یوآف گالانت و ایتامار بن گویر به‌صورت علنی هدف خود از محروم کردن مردم غزه از غذا را اعلام کرده‌اند. این اظهارات نشان می‌دهد گرسنگی در غزه نتیجه جانبی جنگ نیست، بلکه بخشی از یک استراتژی مرگبار مداوم است.
آمریکا با وتوی قطعنامه‌های شورای امنیت و حمایت همه‌جانبه نظامی و سیاسی از رژیم صهیونیستی، عملاً به شریک جنایت تبدیل شده است. سخنگوی وزارت امور خارجه ایران در این باره گفته است: «رژیم صهیونیستی با استفاده از تسلیحات ساخت غرب به کشتار ادامه می‌دهد؛ با همراهی غرب غزه را دچار قحطی و گرسنگی می‌کند.»
اگرچه آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، صراحتاً اعلام کرده که رژیم صهیونیستی عمداً فلسطینیان را گرسنه نگه می‌دارد و باید برای جنایات جنگی و نسل‌کشی پاسخگو باشد،اما این هشدارها تاکنون به اقدام عملی منجر نشده است. برنامه جهانی غذا نیز بارها درباره فروپاشی سیستم غذایی در غزه هشدار داده است.
سوءتغذیه شدید در دوران کودکی منجر به توقف رشد جسمی و مغزی، کاهش ظرفیت یادگیری و افزایش بیماری‌های مزمن در بزرگسالی خواهد شد. کارشناسان هشدار می‌دهند این وضعیت تأثیر منفی بر نرخ رشد جمعیت و ظرفیت باروری نسل‌های آینده غزه خواهد داشت.
با سقوط «نظم و قانون انسانی» در غزه ، جامعه فلسطینی در معرض فروپاشی کامل قرار دارد. تخریب زیرساخت‌ها، آوارگی گسترده و مرگ روزانه ده‌ها نفر، بنیان‌های اجتماعی را از بین برده است.
در صورت تداوم سکوت بین‌المللی، پیش‌بینی می‌شود مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی به‌زودی از تلفات حملات هوایی فراتر رود.گزارش‌ها حاکی است که مرگ بر اثر گرسنگی ممکن است به هزاران نفر در ماه‌های آینده برسد.
فشار فزاینده بر مردم غزه ممکن است به تشدید مقاومت و گسترش دامنه درگیری‌ها بین‌جامد. جنبش حماس صراحتاً اعلام کرده است که آنچه در غزه در جریان است، پاکسازی قومی سیستماتیک است که از کشتار، گرسنگی و تشنگی به عنوان ابزارهای نسل‌کشی استفاده می‌کند.
با افزایش فشار افکار عمومی جهانی، ممکن است برخی کشورها به اقدامات عملی مانند تحریم‌های شدیدتر یا حتی مداخله بشردوستانه روی آورند. اما تاکنون نشانه‌ای از چنین اراده‌ای دیده نشده است.
فاجعه غزه، آزمونی برای بیداری وجدان بشریت است. سکوت جامعه جهانی در برابر این نسل‌کشی، به‌ویژه در شرایطی که کودکان از گرسنگی می‌میرند، نشان‌دهنده بحرانی عمیق‌تر در نظام ارزشی حاکم بر روابط بین‌الملل است.
همان‌طور که جنبش حماس تأکید کرده، مرگ کودکان بر اثر گرسنگی «لکه‌ای ننگ بر پیشانی بشریت» است.
در پایان پرسش اساسی این است جهان تا چه زمانی می‌تواند در برابر مرگ کودکان بی‌دفاع سکوت کند؟ پاسخ به این پرسش سرنوشت مردم غزه و آینده نظم جهانی و اعتبار نهادهای بین‌المللی را تعیین خواهد کرد. زمان عمل اکنون است، قبل از آنکه غزه به‌طور کامل به «گورستان دسته‌جمعی کودکان» تبدیل شود.
انتهای پیام/