باشگاه خبرنگاران جوان - قدمت طب ایرانی به بیش از سه هزار سال بازمی‌گردد؛ مکتبی جامع که نگاهش به هستی، حکیمانه و سلامت‌محور است. برخلاف تصور رایج، پایه‌گذاری طب در یونان نیز تا حد زیادی از آموزه‌های ایرانیان بهره‌مند بوده است؛ موضوعی که حتی پژوهشگران غربی نیز به آن اذعان دارند. برای نمونه، نورمن هاوارد جونز در مجله سازمان جهانی بهداشت (۱۹۷۲) تأکید می‌کند که آثار ابن سینا، برای ۵۰۰ سال ستون فقرات آموزش پزشکی در اروپا بوده است.
نقش بی‌بدیل بزرگان طب ایرانی در تمدن بشری
نام‌هایی چون ابن‌سینا، رازی، اهوازی، جرجانی و عمادالدین شیرازی تنها بخشی از قله‌های بلند این دانش بومی هستند. این حکمای نام‌دار، قرن‌ها مرجع علمی دانشگاه‌های شرق و غرب بوده‌اند و میراث آنان امروز می‌تواند پایه‌ای محکم برای الگوی جدید طبابت جهانی باشد.
پیشگیری، قلب تپنده طب سنتی
محسن ناصری، عضو فرهنگستان علوم پزشکی، می‌گوید: «۸۰ درصد آموزه‌های طب سنتی ایران بر پیشگیری تمرکز دارد.» این نوع نگاه، یعنی جلوگیری از بیماری قبل از وقوع آن، حلقه گمشده بسیاری از نظام‌های سلامت امروزی است. با این حال، وی از کمبود پزشکان متخصص این حوزه ابراز نگرانی می‌کند؛ تاکنون تنها ۶۰۰ پزشک دوره تخصصی طب ایرانی را گذرانده‌اند که بسیاری از آن‌ها به مشاغل دیگر رفته‌اند.
طب تلفیقی؛ راهی برای کاهش هزینه‌ها و افزایش اثربخشی
دکتر سید مجید غضنفری از استانداردسازی داروهای گیاهی سخن می‌گوید و تأکید دارد که «تلفیق هوشمندانه طب ایرانی و رایج، هم نظام سلامت را اقتصادی‌تر می‌کند و هم به بیماران خدمات شخصی‌سازی‌شده‌تری ارائه می‌دهد.» کشورهای پیشرفته‌ای چون چین و آلمان نیز چنین رویکردی را در پیش گرفته‌اند.
مسیر علمی طب سنتی از دانشگاه تا سیاست‌گذاری
طب سنتی از سال ۱۳۸۶ به‌صورت رسمی وارد آموزش دانشگاهی شده، اما کارشناسان معتقدند که با وجود پیشرفت‌ها، هنوز جایگاه واقعی آن در ساختار سلامت کشور محقق نشده است. این موضوع نیازمند بازنگری در قوانین، سیاست‌گذاری‌ها و مسیرهای اجرایی است.
اقبال مردم، پشتوانه‌ای برای گسترش عالمانه طب سنتی
نفیسه حسینی‌یکتا، مدیرکل دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، بر استقبال عمومی مردم از طب سنتی تأکید دارد. به گفته او، هدف اصلی، استفاده علمی و منطقی از ظرفیت‌های این طب است؛ به‌ویژه در کنار روش‌های درمانی مدرن، برای دستیابی به سلامت پایدار در جامعه.
طب ایرانی، سرمایه‌ای ملی برای آینده‌ای جهانی
طب ایرانی با پشتوانه‌ای غنی، می‌تواند الگویی برای آینده نظام سلامت در جهان باشد؛ به‌شرط آنکه این میراث کهن، با زبان علم و در مسیر سیاست‌گذاری مدرن، بازتعریف و بکار گرفته شود. تلفیق حکمت دیرینه با فناوری نو، مسیر توسعه پایدار سلامت را هموار خواهد کرد.
منبع: مهر