به گزارش خبرنگار ایرنا ، روز عاشورا در این شهر حال و هوایی متفاوت داشت. نسیمی از حزن و ارادت روی کوچه‌ها و خیابان‌ها می‌وزید و از همان نخستین ساعات روز، نوای یا حسین (ع) بر دل‌ها حکمرانی می‌کرد. آسمان ری، شهر قبله تهران، باز هم گریست تا همدل با عاشقان عاشورا باشد.

از هر گوشه و محله، دسته‌های عزا یک به یک شکل گرفتند؛ صدای طبل و سنج و فریادهای «یا حسین، یا عباس» راه افتاد. مردان و زنان با لباس‌های سیاه، کودکان و نوجوانان با چشمانی اشکبار، شال‌های سبز و سیاه بسته بر دوش، به صف عزاداران پیوستند. مادران با کودکان کوچک بر آغوش، پیرمردان با عصا اما با دلی جوان، دختران و پسران نوجوان همگی یکصدا فریاد «لبیک یا حسین» سر دادند.

حرم مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) همچون نگینی در دل ری، مقصد همه این دسته‌ها بود؛ از فدائیان اسلام تا صفائیه، از دولت‌آباد تا امین‌آباد، از هر کوچه و خیابان، عزاداران آمدند تا در ظهر عاشورا گرد مضجع شریف سید الکریم جمع شوند و ارادت خود را به اباعبدالله الحسین(ع) و یارانش ابراز کنند.

در مسیرهای منتهی به حرم، زنجیرزنی و نوحه‌خوانی به اوج خود رسید؛ نوای زمزمه‌های «باز این چه شورش است» و مرثیه‌هایی که پیر و جوان زمزمه می‌کردند، فضای شهر را ملکوتی و عاشورایی‌تر ساخته بود.

هیئت‌های عزادار از سراسر شهرستان ری با پرچم‌ها و بیرق‌های مزین به نام حسین(ع) به سوی صحن‌های حرم آمدند. هر گروه با انسجامی مثال‌زدنی و با آدابی خاص، عزاداری می‌کرد و چهره‌های مردم سرشار از شور، عشق و اشک بود.

زنانی که همراه با دسته‌های مردان و جوانان، با شکوهی ویژه در مراسم زنجیرزنی حضور داشتند و کودکان کوچکی که در کنار پدران و مادران خود، نخستین تجربه عزاداری را با چشمان اشکبار در پناه گنبد طلایی حضرت عبدالعظیم(ع) در دل خود ثبت می‌کردند، مهر دیگری بر هویت حسینی این شهر زدند.

در ظهر عاشورا، لحظه اوج عزاداری رقم خورد. همه دسته‌ها با طنین ندای «یا حسین غریب مادر» در برابر حرم حضرت عبدالعظیم(ع) جمع شدند. فضا سراسر غم، عشق و حماسه بود؛ دست‌ها بر سر، دل‌ها شکسته و زمزمه عاشقانه مردم، نشان از عمق ارادت ایرانیان به اهل بیت(ع) داشت.

حضور نسل جدید و نوجوانان در صف اول سوگواری چهره‌ای متفاوت به عزاداری بخشیده بود؛ دختران و پسران جوان که با شور و نشاط، اما با حزن و احترام، عاشقانه در مراسم شرکت داشتند و پرچم‌دار تداوم راه سید الشهدا(ع) به شمار می‌آمدند.

امروز شهرری بار دیگر ثابت کرد چرا عنوان «کربلای ایران» را یدک می‌کشد؛ شهری که با حرم حضرت عبدالعظیم(ع) و مردمی ولایتمدار، هر سال در عاشورا حماسه ایمان و اشک و عشق را تکرار می‌کند. عاشورا در حرم سیدالکریم، چنان تابلوی عشق و وفاداری بر تارک تاریخ این سرزمین نقش بست، تا پیام مظلومیت و قیام حسین بن علی(ع) برای همیشه در جان مردم این دیار زنده بماند.

حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) بوده و در قرن سوم هجری زندگی می‌کرد. ایشان از شاگردان برجسته امامان معصوم (عل) به‌ویژه امام رضا (ع) و امام جواد (ع) بودند.

یکی از روایات معروف که از شیخ صدوق در کتاب ثواب الأعمال و عقاب الأعمال نقل شده است، در مورد زیارت حضرت عبدالعظیم (ع) از امام هادی (ع) نقل شده است. ایشان فرمودند: هر کس عبدالعظیم حسنی را که در شهر ری مدفون است زیارت کند، گویی امام حسین (علیه‌السلام) را در کربلا زیارت کرده است.
این حدیث.

این حدیث گواه اهمیت معنوی زیارت حضرت عبدالعظیم (ع) و جایگاه والای ایشان در نزد اهل بیت (علیهم‌السلام) است. ثواب زیارت امام حسین (ع) به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین عبادات و اعمال مستحب در فرهنگ شیعی شناخته می‌شود و این مقایسه از سوی امام هادی (ع) به‌خوبی نشان‌دهنده مقام حضرت عبدالعظیم (ع) است.

شهرستان ری به عنوان قبله تهران در جنوب پایتخت و حرم حضرت عبدالعظیم در آن واقع شده است.