روز هشتم جنگ را می‌توان از زاویه سانسور شدید ویرانی‌ها و خسارات مراکز نظامی رژیم صهیونی و درعین‌حال سرزدن و تماشا و تبلیغ حضور نتانیاهو از برخی از این مراکز مثل مؤسسه وایزمن تفسیر و تحلیل کرد. در سرمقاله‌های روز‌های پیش نوشتم که، چون امریکا و اسرائیل چندین پیش‌بینی و انتظار از «حمله برق‌آسا»ی روز اول داشتند و به هیچ‌یک نرسیدند، در روز‌های آینده در پروپاگاندای خود تغییراتی می‌دهند. اکنون باید رفتار این دو را از همین زاویه دید که پس از شکست در اهداف اولیه، دنبال توجیه هرگونه احتمال آینده هستند، چه حمله امریکا و چه پذیرش شکست (البته با ادبیات خودشان که معنای شکست ندهد). اگر فرض را بر حمله امریکا بگذاریم دقیقاً با محاسبه غلط روز اول همراه خواهد بود که به مراکز هسته‌ای و به‌ویژه فردو یا حتی برخی زیرساخت‌های دیگر حمله برق‌آسا کند و سپس از ایران بخواهد که تسلیم شود! اما در تحلیلی مطایبه‌آمیز باید گفت حتی از خود نخواهند پرسید وقتی فرضاً به قول خودشان با حمله به زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را از سلاح هسته‌ای دور کرده‌اید، دیگر وقت رفع تحریم‌ها و صلح و صفاست، نه چیز دیگر! می‌توان حدس زد که امریکا در محاسبه سود و زیان حمله به ایران، اگر زیان خود را کمتر از ایران بداند، حمله خواهد کرد. اما این چیزی نیست که با یک ماشین‌حساب ساده شدنی باشد. اگر جنگ‌های قبلی غرب آسیا و هر مداخله جنگی بعد از جنگ دوم برای امریکا منفعت و آبرویی داشت، این یکی هم دارد. وضعیت بسیار پیچیده منطقه بعد از حمله امریکا به این راحتی قابل‌تقلیل به اعداد و ارقام سود و زیان نیست.
می‌توان درباره هشت روز اول جنگ به قطعیات یقینی و عقلی حتی بدون توجه به شواهد تازه و فقط مبتنی بر شواهد و دلایل قدیمی رسید. قطعی عقلی اول آن است که امریکا دنبال یک جنگ طولانی و فرسایشی با ما نبود و اکنون به آن نقطه رسیده است و سردرگمی در اظهارات‌شان گواهی بر آن است. قطعاً مقاومت مردم ایران و افتادن ابتکار جنگ در دست نیروی مسلح ایران و برتری نسبی در تخریب‌های گسترده در مراکز نظامی و شبه‌نظامی رژیم، نقش اول را در تعیین سرنوشت جنگ دارد. از عوامل ممکن‌کردن جنگ فرسایشی، همبستگی ملی و مردمی بود. مقایسه کنید با فروپاشی جبهه داخلی رژیم که خود به آن اعتراف می‌کنند و فرار‌های دسته‌جمعی از زمین و دریا. مردم ایران یک شگفتی جهانی خلق کردند. چطور با چنان سابقه‌ای از مردم ایران در نیم قرن اخیر و قرن‌های گذشته، امریکا و رژیم صهیونی به چنین خطای راهبردی رسیدند؟! حمله امریکا به ایران این مقاومت ملی را به اسطوره‌سازی برای تاریخ و عبرت برای دشمنان ایران تبدیل خواهد کرد. ما نیم‌قرن است که با امریکا می‌جنگیم. جنگ اول ما برای براندازی رژیم شاه با امریکا بود. جنگ هشت‌ساله با امریکا بود. جنگ اقتصادی و تحریم‌ها با امریکا است. غول رسانه‌ای و تروریسم امریکایی نیم‌قرن است که بالای سر ماست. اکنون اگر خودش را علنی نشان دهد، نمی‌تواند از عواقب این آشکارسازی در امان بماند. سال‌ها پیش وقتی ایران در جنگ عراق آن مقاومت و پیروزی‌ها را از خود نشان داد، هنری کیسینجر گفته بود این یعنی «با یک انقلاب تازه هرگز وارد جنگ نشوید»! اکنون اگر او زنده بود شاید به بی‌خردان حاکم امریکا می‌گفت «با یک ملت امتحان‌پس‌داده در نیم‌قرن جنگ و مقاومت هرگز وارد جنگ نشوید»!
سردبیر