در این یادداشت آمده است:
برای سلامت روان و سازگاری بهتر در بحران به این موارد دقت کنید:
نشانههای استرس را در خود بشناسید؛ هر یک از ما به شکل متفاوتی به استرس و حوادث ناگوار واکنش نشان میدهیم. آگاهی به نشانههای جسمی و ذهنی اضطراب اولین قدم در مدیریت آن است. برای مثال تحریکپذیری، عصبانیت و از کوره در رفتن، بیخوابی و کابوس، ترس، خستگی، سر درد، عدم تمرکز، اسپاسم عضلانی، تپش قلب و حالت تهوع و سایر مشکلات گوارشی از علائم اضطراب است.
در شرایط بحرانی افراد واکنشهای متفاوتی مانند اضطراب، اشتغال ذهنی مکرر با مساله، سردرگمی و دوگانگی یا احساس کرختی دارند؛ به خاطر داشته باشید در بحرانها معمول اتفاقها غیر طبیعی هستند، اما اکثرا واکنشهای افراد طبیعی است.
به خودتان یا دیگران برچسب ضعیف بودن، یا غیر طبیعی بودن نزنید؛ کاری که شما انجام میدهید شجاعانه، ایثارگرانه و بسیار ارزشمند است. در محل کار، از روشهای ساده و قابل اجرا برای کاهش تنش و استرس مانند حرکات کششی و نرمش، چند دقیقه قدم زدن در فضای باز، تمرین تنفس عمیق، چند دقیقه گوش کردن به موسیقی آرامبخش یا نیایش کردن میتواند به کاهش تنش شما کمک کند.
سعی کنید لحظاتی هر چند کوتاه ذهنتان را از کار و یا نگرانیها دور کنید؛ وقتی کار نمیکنید و در خانه هستید، تا حد امکان برنامه معمول و روزمره قبلی خود را حفظ کنید. نقش خود را به عنوان عضوی از خانواده ایفا کنید، به سرگرمیها و علایق خود بپردازید، ورزش کنید و کارهایی را که برای شما آرامشبخش است در برنامه بگذارید.
فرهنگ حمایت و کار تیمی را در محل کار تقویت کنید؛ افرادی که با آنها کار میکنید را بشناسید. از آنها در مورد نگرانیهایشان سؤال کنید و اگر راحت بودید در مورد نگرانیهای خود نیز به آنها بگویید. صحبتهای خود را به موضوع بحران و کار محدود نکنید و در مورد موضوعات دیگر نیز صحبت کنید.
از یکدیگر حمایت کنید و حال هم را بپرسید؛ افراد معمولا هنگام استرس زیاد با خطاهای کوچک دیگران برخوردهای بیش از اندازه میکنند، به یکدیگر بازخورد مثبت بدهید و تلاش و جدیت افراد را تشویق کنید.
ضمن اینکه لازم است در جریان اطلاعات و اخبار روز باشید، مواجهه با اخبار به ویژه از منابع غیر موثق و در فضای مجازی را محدود کنید. چک کردن مکرر شبکههای مجازی میتواند استرس شما را بیشتر کرده و زمان استراحت شما را که برای بازیابی توان و انرژی نیاز دارید، محدود کند.
انتهای پیام