به گزارش ایکنا، آیت‌الله محمد عندلیب همدانی، استاد درس خارج حوزه قم در یادداشتی که در صفحه مجازی خود منتشر کرده درباره کرامت انسانی در منش امیرالمومنین(ع) آورده است؛
از دیدگاه امیر کرامت، انسان بما هو انسان دارای ارزش و حقوقی است و هرگز جرم مجرمان و کفر کافران موجب عدم رعایت حقوق اساسی هیچ انسانی نمی‌شود، نامه حضرت به مالک فقط یک شاهد بر این سیره مولاست آنجا که فرمود: «وَ أَشْعِرْ قَلْبَکَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِیَّةِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُمْ وَ اللُّطْفَ بِهِمْ وَ لَا تَکُونَنَّ عَلَیْهِمْ سَبُعاً ضَارِیاً تَغْتَنِمُ أَکْلَهُمْ فَإِنَّهُمْ صِنْفَانِ إِمَّا أَخٌ لَکَ فِی الدِّینِ وَ إِمَّا نَظِیرٌ لَکَ فِی الْخَلْقِ»
وقتی قاتل شقی او (لعنة الله علیه) آن جنایت بزرگ را انجام داد و دستگیر شد، امام کریم دستور به تهیه غذای خوب و نیز استراحتگاه مناسب برای او می‌دهد؛ «أطیبوا طعامه و ألینوا فراشه (انساب الأشراف، ج ۲ ص ۴۹۵)، «إِنَّهُ أَسِیرٌ فَأَحْسِنُوا نُزُلَهُ وَأَکْرِمُوا مَثْوَاهُ» (همان ص ۵۰۲)، «وأطعموه واسقوه وأحسنوا اساره (قرب الإسناد ۱۴۳).
حتی بر طبق گزارشی فرمود؛ از آب و غذای من به او بدهید: «أطعموه من طعامی وأسقوه من شرابی» (مناقب خوارزمی ص ۳۸۹) و نیز بر طبق گزارشی که علامه مجلسی آورده، فرمود او را اکرام کنید به همان آب و غذایی که خود مصرف می‌کنید (بحار الانوار ج ۴۲ ص ۲۸۹).
این إحسان و إکرام به قاتل جانی و نیز تفقد و جست‌و‌جو از حال او (فتوح ابن أعثم ج ۴ ص ۲۷۹) چراغ راه همیشه و همهٔ بشریت است و به ویژه چراغ راه حاکمان است که مبادا به نام مجازات مجرم، او را از حقوق انسانی محروم کنند؛ و مبادا به بهانه مجازات مجرمان ذره‌ای تخطی از قانون الهی کنند و عدالت را زیر پا بگذارند که خدای کریم فرمود: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا کونوا قَوّامینَ لِلَّهِ شُهَداءَ بِالقِسطِ ۖ وَلا یَجرِمَنَّکُم شَنَآنُ قَومٍ عَلىٰ أَلّا تَعدِلُوا ۚ اعدِلوا هُوَ أَقرَبُ لِلتَّقوىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعمَلونَ/ ۸ مائده
وظیفه هر حکومت و حاکمی که دم از مکتب علی(ع) می‌زند این است که حقوق انسانی همه شهروندان خویش را با هر مسلک و دین رعایت کند و به داد خواهی همگان حتی کفار توجه کند، چنانکه در این روایت شریفه به آن تصریح شده است:.. «عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَوْحَى إِلَى نَبِیٍّ مِنْ أَنْبِیَائِهِ فِی مَمْلَکَةِ جَبَّارٍ مِنَ الْجَبَّارِینَ أَنِ ائْتِ هَذَا الْجَبَّارَ فَقُلْ لَهُ إِنَّنِی لَمْ أَسْتَعْمِلْکَ عَلَى سَفْکِ الدِّمَاءِ وَ اتِّخَاذِ الْأَمْوَالِ وَ إِنَّمَا اسْتَعْمَلْتُکَ لِتَکُفَّ عَنِّی أَصْوَاتَ الْمَظْلُومِینَ فَإِنِّی لَمْ أَدَعْ ظُلَامَتَهُمْ وَ إِنْ کَانُوا کُفَّاراً» کافی ج ۲ ص ۳۳۳
انتهای پیام