ابزارهای وویجر از زمان پرتاب اولیه، ستارگان فضا بوده‌اند. دانشمندان می‌خواهند این وضعیت را تا حد امکان ادامه دهند.
مهندسان ناسا دو ابزار را خاموش می‌کنند تا فضاپیماهای دوقلو وویجر ۱ و وویجر ۲ بتوانند به کاوش در فضای خارج از مرزهای منظومه شمسی ادامه دهند.
به منظور صرفه جویی در انرژی و ادامه اکتشافات میان ستاره‌ای، مهندسان ماموریت در آزمایشگاه پیش رانش جت ناسا (JPL) در تاریخ ۲۵ فوریه، آزمایش سیستم پرتوهای کیهانی ابزارهای وویجر ۱ را غیرفعال کردند. در تاریخ ۲۴ مارس، آن‌ها ابزار ذرات باردار کم انرژی روی ابزارهای وویجر ۲ را هم خاموش خواهند کرد.
ابزارهای وویجر و ماموریت اکتشافی از چندین دهه پیش
وویجر ۱ و وویجر ۲ که در سال ۱۹۷۷ با همان مجموعه ده گانه ابزار پرتاب شدند، به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۸ به فضای میان ستاره‌ای رسیدند. جای تعجب نیست که این دو فضاپیما با منابع انرژی رو به کاهش کار می‌کنند. در نهایت، وویجر ۱ و وویجر ۲ مجموعا ۲۹ میلیارد مایل را پیموده‌اند تا به دورترین اشیا ساخته شده توسط انسان از زمین تبدیل شوند.
سوزان داد، مدیر پروژه وویجر در آزمایشگاه پیش رانش جت ناسا، در بیانیه‌ای گفت:
هر دو فضاپیمای وویجر از یک سامانه توان رادیو ایزوتوپی استفاده می‌کنند که برق را از گرمای ناشی از واپاشی ایزوتوپ رادیواکتیو پلوتونیوم تولید می‌کند.
این سامانه هر سال حدود ۴ وات از توان وویجر ۱ و وویجر ۲ را از دست می‌دهد. در دهه ۱۹۸۰ میلادی چندین ابزار علمی در هر دو فضاپیما خاموش شدند، زیرا ابزارهای وویجر بررسی خود از سیارات غول پیکر منظومه شمسی را تکمیل کرده بودند. این اقدام باعث شد طول عمر هر دو کاوشگر افزایش یابد.
زندگی فراتر از منظومه شمسی
برای حفظ این انرژی، اپراتورهای ناسا در اکتبر ۲۰۲۴ آزمایش علمی پلاسمای وویجر ۲ را خاموش کردند. این آزمایش را برای اندازه گیری میزان و جهت جریان پلاسمایی که از کنار فضاپیما عبور می‌کند طراحی کرده بود. با این حال، به دلیل جهت گیری وویجر ۲ نسبت به جریان پلاسما در خارج از منظومه شمسی، این ابزار در سال‌های پیش از خاموش شدن داده‌های محدودی جمع آوری می‌کرد.
ابزار علمی پلاسمای وویجر ۱ نیز در سال ۱۹۸۰ دچار نقص شد و در سال ۲۰۰۷ برای صرفه جویی در انرژی به طور کامل خاموش شد.
ناسا در اواخر ماه فوریه سامانه پرتوهای کیهانی وویجر ۱ را خاموش کرد. داده‌های جمع آوری شده از مجموعه سه تلسکوپ ابزارهای وویجر که برای مطالعه پرتوهای کیهانی طراحی شده بود، نقش اساسی در تعیین خروج وویجر ۱ از هلیوسفر (محدوده تاثیر گذاری خورشید در لبه منظومه شمسی) داشت.
در پایان ماه مارس، ابزار ذرات باردار کم‌انرژی وویجر ۲ نیز خاموش خواهد شد. وظیفه این ابزار اندازه گیری یون‌ها، الکترون‌ها و پرتوهای کیهانی منشا گرفته از منظومه شمسی و کهکشان ما است.
پاتریک کوئن، دانشمند برنامه Voyager، گفت:
داده‌های منحصر به فرد وویجرها
این واقعیت که فضاپیماهای وویجر تنها اشیا ساخت بشر هستند که به فضای میان ستاره‌ای رسیده‌اند، به این معناست که داده‌هایی که جمع آوری می‌کنند هم منحصر به فرد هستند. بنابراین، تصمیم به خاموش کردن هر یک از ابزارهای وویجر ۱ یا وویجر ۲ به سادگی گرفته نمی‌شود. خاموش کردن این دو ابزار پیش از آنکه ابزارهای بیشتری نیاز به خاموش شدن داشته باشند، باید یک سال دیگر به ماموریت اکتشافی هر دو فضاپیما اضافه کند.
هر دو فضاپیما در حال حاضر سه ابزار فعال دارند که این تعداد در سال ۲۰۲۶ به دو کاهش می‌یابد. دانشمندان امیدوارند که وویجر ۱ و وویجر ۲ بتوانند تا دهه ۲۰۳۰ حداقل یک ابزار علمی فعال را حفظ کنند. با این حال، شرایط غیرمنتظره ممکن است این برنامه‌ها را تغییر دهد.
لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه ابزارهای وویجر در JPL، گفت:
این خبر را ابتدا پایگاه Space.com منتشر کرده است.
در گجت نیوز بخوانید: فضاپیمای وویجر در جستجوی معنای جاودانگی فضاپیمای وویجر ۱ پس از ۴۷ سال، دوباره زنده شد! ناسا چگونه توانست فضاپیمای وویجر ۱ را از فاصله ۲۴ میلیارد کیلومتری تعمیر کند؟ ∎