شناسهٔ خبر: 71741292 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: ایمنا | لینک خبر

رئیس دفتر برنامه‌ریزی شهری و طرح‌های توسعه و عمران وزارت راه و شهرسازی:

برنامه جامع نباید تنها به‌عنوان یک سند راهبردی باقی بماند

رئیس دفتر برنامه‌ریزی شهری و طرح‌های توسعه و عمران وزارت راه و شهرسازی گفت: یکی از چالش‌های برنامه‌ریزی شهر اصفهان نقش کلیدی آن در سطح ملی و منطقه‌ای است، بنابراین برنامه جامع نباید تنها به‌عنوان یک سند راهبردی باقی بماند.

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرگزاری ایمنا، رامین ساعد در نشست «شهر آزمون» با محوریت برنامه جامع شهر اصفهان اظهار کرد: باید نگرش و روش‌شناسی جدیدی برای تهیه این برنامه شود تا پاسخگوی پیچیدگی‌های کنونی شهرها باشد.

وی با اشاره به تاریخچه ۶۰ ساله طرح‌های جامع شهری افزود: شهرهای ما از ساختاری ساده به سیستم‌های پیچیده تبدیل شده‌اند؛ در این روند گذار، بعضی مسائل گذشته تغییر ماهیت داده و بعضی دیگر به چالش‌های بغرنج تبدیل شده است؛ برنامه‌ریزی شهری باید از این پیچیدگی‌ها عقب نماند و به‌جای روش‌های سنتی با نگرشی نوین و انعطاف‌پذیر تدوین شود.

رئیس دفتر برنامه‌ریزی شهری و طرح‌های توسعه و عمران وزارت راه و شهرسازی گفت: در تجربه‌های گذشته به‌دلیل نبود هماهنگی میان نظام برنامه‌ریزی و واقعیت‌های شهری، مسائل انباشته و رفع نشده‌ای ایجاد شده است، به همین دلیل شورای عالی شهرسازی و معماری به این نتیجه رسید که رویکرد جدیدی برای تهیه برنامه‌های جامع در پیش گرفته شود که در آن شهر به‌عنوان یک سیستم پویا و در حال تغییر دیده شود.

ساعد بیان کرد: برنامه جامع جدید باید رویکردی زمینه‌گرا و واقع‌بینانه داشته باشد و تحلیل دقیقی از شرایط موجود شهر ارائه دهد.؛ انعطاف‌پذیری این برنامه ضروری است و باید واقعیت‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی را در نظر بگیرد تا امکان اجرایی‌شدن آن در سطح شهر فراهم شود؛ صرف ارائه تحلیل‌های گذشته کافی نیست، بلکه لازم است آینده شهر به‌صورت دقیق ترسیم شده و راهبردهای عملیاتی مشخصی برای تحقق آن تدوین شود.

وی خاطرنشان کرد: با توجه به محدودیت منابع و نیازهای نامحدود شهری، این برنامه باید بر اولویت‌بندی مسائل تمرکز داشته باشد و متناسب با ظرفیت‌های مدیریت شهری و منابع مالی، راهکارهای عملیاتی ارائه کند؛ تخصیص منابع باید بر اساس میزان اهمیت و تأثیرگذاری مسائل صورت گیرد تا بهره‌وری بالاتری در اجرای پروژه‌های شهری ایجاد شود.

رئیس دفتر برنامه‌ریزی شهری و طرح‌های توسعه و عمران وزارت راه و شهرسازی گفت: علاوه بر این برنامه‌ریزی نباید تنها بر پایه تصمیم‌گیری مدیران و نخبگان باشد، بلکه باید با مشارکت گسترده شهروندان تدوین شود، در این راستا لازم است تمام اقشار جامعه در فرایند تصمیم‌گیری حضور داشته باشند و این مشارکت به یک اقدام مقطعی محدود نشود، بلکه در طول اجرای برنامه به‌عنوان یک فرایند مستمر ادامه پیدا کند؛ شوراهای راهبری و کمیته‌های تخصصی نیز باید بازخوردهای مداوم از جامعه دریافت کنند و برنامه‌ها را متناسب با نیازهای جدید تطبیق دهند.

ساعد با بیان اینکه یکی از چالش‌های مهم در برنامه‌ریزی شهری این است که اصفهان تنها یک شهر نیست، بلکه در تقسیم کار منطقه‌ای و ملی نقش کلیدی دارد، بنابراین برنامه جامع اصفهان نباید تنها محدود به مرزهای شهری باشد و به تأثیرات و تعاملات آن با شهرها و مناطق اطراف نیز توجه کند، تصریح کرد: این شهر با برخورداری از موقعیت استراتژیک، زیرساخت‌های صنعتی و اقتصادی و جایگاه فرهنگی خود، تأثیر گسترده‌ای بر توسعه منطقه‌ای دارد، از این‌رو برنامه‌ریزی شهری آن باید به‌گونه‌ای تدوین شود که هماهنگ با تحولات ملی و منطقه‌ای باشد و بتواند نقش پیشروی خود را در سطح کشور حفظ کند.

وی تاکید کرد: برنامه جامع نباید تنها به‌عنوان یک سند راهبردی باقی بماند، بلکه باید سازوکاری مشخص برای اجرا داشته باشد؛ این برنامه باید به تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری برسد و تمام نهادهای ذی‌ربط شهری در روند اجرای آن نقش داشته باشند؛ برای جلوگیری از توقف یا کندی اجرای برنامه ضروری است که تمام اقدامات به‌صورت مرحله‌بندی‌شده تدوین شود تا گام‌های اجرایی مشخص و قابل پیگیری باشد.

رئیس دفتر برنامه‌ریزی شهری و طرح‌های توسعه و عمران وزارت راه و شهرسازی گفت: نظارت مستمر بر اجرای برنامه از طریق شوراهای راهبری و نهادهای واسط میان دولت و مردم اهمیت ویژه‌ای دارد؛ این نظارت باید پویا و مبتنی بر شاخص‌های عملکردی باشد تا بتوان میزان پیشرفت برنامه را سنجید و در صورت لزوم اصلاحات لازم را در آن اعمال کرد؛ پایش و ارزیابی مستمر می‌تواند از تبدیل‌شدن برنامه جامع به یک سند غیرعملیاتی جلوگیری کند و زمینه را برای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری فراهم سازد.

ساعد خاطرنشان کرد: برنامه جامع نباید یک سند ایستا و بسته باشد، بلکه باید قابلیت تطبیق با شرایط جدید و تغییرات اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی را داشته باشد تا بتواند به‌عنوان یک ابزار کارآمد در مدیریت شهری مورد استفاده قرار گیرد.