یکی از چالش‌های بزرگ سیستم‌های نظارتی، ناتوانی در تشخیص دقیق رفتار‌های خشونت‌آمیز در مکان‌های مختلف است. روش‌های قبلی معمولاً یا فقط روی تصویر تمرکز داشتند یا فقط روی صدا، و این باعث افزایش خطای شناسایی می‌شد. ایده ما این بود که یک سیستم ترکیبی طراحی کنیم که همزمان از داده‌های تصویری و صوتی برای تحلیل خشونت استفاده کند و حتی وقایعی که به‌صورت غیرهمزمان رخ داده‌اند، مانند پرسه‌زدن افراد مشکوک را هم در نظر بگیرد.

محمد زوار مبدع این دستگاه به خبرنگار آنا گفت:‌ این دستگاه قادر است خشونت را بر اساس تصویر و صدا به‌صورت همزمان و غیرهمزمان تشخیص دهد. ویژگی منحصر‌به‌فرد آن این است که علاوه بر تشخیص رفتار‌های خشونت‌آمیز واضح مثل ضرب و شتم، به نشانه‌های پیش از وقوع خشونت مانند پرسه‌زدن فرد مظنون، نوع اسلحه به‌کار رفته، شدت صدا و محتوای گفتاری توجه می‌کند. در نهایت، سیستم شدت خشونت را در سه سطح متوسط، زیاد و بسیار زیاد رتبه‌بندی کرده و هشدار‌های لازم را صادر می‌کند.

این فناوری برای مراکز عمومی، اماکن پرتردد، سازمان‌های امنیتی، فروشگاه‌ها، مترو، فرودگاه‌ها، مراکز آموزشی و بیمارستان‌ها کاربرد دارد و به طور کلی، هر مکانی که به نظارت امنیتی و پیشگیری از درگیری و خشونت نیاز دارد، می‌تواند از این سیستم استفاده کند.

همچنین این فناوری قابل توسعه و تجاری‌سازی است و می‌توان آن را در مقیاس گسترده به کار گرفت. هدف ما همکاری با نهاد‌های امنیتی و صنعتی برای پیاده‌سازی این سیستم در مقیاس شهری و ملی است تا بتوان از آن برای افزایش ایمنی جامعه استفاده کرد.

زوار گفت: ما برنامه‌های گسترده‌ای برای توسعه این فناوری داریم. چشم‌انداز آینده این سیستم، ایجاد یک شبکه نظارتی هوشمند و یکپارچه در سطح شهر‌ها و سازمان‌ها است که بتواند به‌صورت بلادرنگ خشونت و رفتار‌های پرخطر را شناسایی و پیشگیری کند. افزودن تحلیل بیومتریک، ادغام با سامانه‌های کنترل دسترسی و امنیت شهری، امکان اتصال به سیستم‌های مدیریت ترافیک، دوربین‌های شهری و مراکز پلیس برای واکنش سریع‌تر و تشخیص خشونت‌های گروهی و تحلیل احساسات چهره، بخشی از اقدامات پیش روی ما برای توسعه این فناوری خواهد بود.

یکی از چالش‌های اساسی کشور در این مسیر، فقدان زیرساخت‌های داده‌ای استاندارد و دسترسی محدود به پایگاه‌های داده بزرگ برای آموزش الگوریتم‌های هوش مصنوعی است. در بسیاری از کشورها، بخش دولتی و خصوصی برای جمع‌آوری و پردازش داده‌ها همکاری می‌کنند و حاکمیت، نقش تسهیل‌گر را در دسترسی پژوهشگران و شرکت‌های دانش‌بنیان به داده‌های کلان ایفا می‌کند. اما در ایران، همچنان قوانین و سیاست‌های داده‌محور نیاز به بازنگری جدی دارند.