منوچهر والی‌زاده دوبلور باسابقه و مطرح امروز چهارشنبه اول اسفندماه پس از دو هفته بستری بودن در آی سی یو در بیمارستان درگذشت. این خبر را فرشید شکیبا مدیر دوبلاژ تلویزیون در صفحه اجتماعی خود قرار داده است.
منوچهر والی‌زاده به عنوان بازیگر، در فیلم و سریال‌های مختلفی حضور داشت و در مقام مجری، هم در رادیو و هم در تلویزیون برنامه‌هایی را اجرا کرد. او نقش‌های به یادماندنی را دوبله کرده است که بیشتر با صداپیشگی شخصیت کارتونی لوک خوش‌شانس شناخته می‌شود.
همچنین صداپیشگی نقش مایکل اسکافیلد در مجموعه تلویزیونی «فرار از زندان» و گویندگی به جای بازیگرانی چون تام هنکس، جان تراولتا، تام کروز، هریسون فورد، نیکلاس کیج، جیسون استاتهام، جیم کری، ویل اسمیت، ادی مورفی، رابرت واگنر و الویس پریسلی از جمله نقش‌های اوست.
درخشش ستاره‌ای در هنر ایران
منوچهر والی‌زاده در ۴ تیر سال ۱۳۱۹ در محله لاله‌زار، تهران متولد شد. او در سال‌های ۱۳۳۸–۱۳۳۷ از دوران دبیرستان بعد از چند تئاتر آماتوری به تئاتر تهران راه یافت و در یک نمایشنامه به کارگردانی خانم مورین نقش کوتاهی به عهده گرفت و پس از آشنایی با منصور متین که از هنرمندان تئاتر و دوبلاژ فیلم بود به استودیوی شاهین فیلم در خیابان بهار برای دوبله دعوت شد و کم کم شروعی برای کارهای جدی ایشان بود. پس از همکاری در چند فیلم کوتاه نزد او به علی کسمایی معرفی شد و چندین سال در خدمت او کارآموز بود و بعد از مدتی در فیلم «دختر بنفشه فروش» نقش اول فیلم «هل فرر» را به عهده گرفت. در سال ۱۳۴۰ از طریق تاجی احمدی به امین امینی معرفی شد. اولین تجربه بازیگری او در سینما با بازی در فیلم خداداد (۱۳۴۱) بوده و تا سال ۱۳۵۷–۱۳۵۶ نزدیک به ۱۸ فیلم سینمایی بازی کرد. وی در پرونده هنری خود آثار درخشانی را ثبت کرده است و از جمله هنرمندان مطرح در زمینه صدا پیشگی و بازیگری بوده است.
وی در فیلم‌های گل گمشده (۱۳۴۱) و فرشته‌ای در خانه من (۱۳۴۲) با بهروز وثوقی و فیلم‌های حریص (۱۳۵۲) و هیولا (۱۳۵۵) با رضا بیک ایمانوردی هم‌بازی بوده است، او همچنین در فیلم‌های حرمت رفیق (۱۳۵۶) و با عشق مردن (۱۳۵۷) در کنار همکار صداپیشه او حسین عرفانی که به عنوان نامداران دوبله ایران شناخته می‌شود به هنرپیشگی پرداخت. حرفه اصلی والی‌زاده دوبلاژ می‌باشد.
دوبلوری که عاشق سیب بود
والی زاده که پدر یک دختر و یک پسر است، در یکی از مصاحبه هایش گفته بود: «دخترم به همراه فرزندان دوست‌داشتنی‌اش در کانادا زندگی می‌کند. پسرم مجید هم دارای تحصیلات معماری و در تهران مشغول کار است.» او در ادامه به اوقات فراغت روزانه‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید: «بیشتر اوقاتم را صرف مطالعه کتاب و همچنین خواندن روزنامه می‌کنم. به علاقه‌مندان کتاب توصیه می‌کنم کتاب «دوریان گری» را حتما بخوانند، آن‌قدر ترجمه‌اش خوب است که وقتی خواندم فقط تصویر در ذهنم مجسم می‌شد.»
توصیه‌های والی‌زاده پایان‌بخش گفت‌وگویش بوده که گفته: «اول بگویم که در زندگی هیچ چیزی بهتر از صداقت، راستی و درستی نیست. نکته دیگر این که از دوران جوانی‌ام هر روز صبح تا نرمش نکنم از خانه بیرون نمی‌روم و به همه افراد، به‌خصوص همسن و سالانم توصیه می‌کنم نرمش کنند. صبح‌ها به‌صورت ناشتا و بعد از مسواک‌زدن هم یک عدد سیب بخورند، چون بدن‌شان را سالم نگه می‌دارد. ۴۰ سال است که مرتب هر روز صبح سیب می‌خورم.»
