پونه شیرازی: مسخره‌کردن از آن دست رفتارهای ناخوشایندی است که از دوران ابتدایی و میان همکلاسی‌ها با هدف کسب تأیید همسالان یا برای تقویت عزت نفس خود با تاکید بر کاستی‌ها یا تفاوت‌های دیگران اتفاق می‌افتد.متاسفانه ریشه این رفتارها از خانواده شکل می‌گیرد و به نوعی الگوبرداری از رفتارهای‌والدین است.
کودکان زودتر از آنچه تصورش را می‌کنید می‌فهمند که کلمات،قدرت زیادی دارند. وقتی خانواده، همسالان، خواهر و برادر یا برنامه‌های تلویزیونی محبوب کودک، تمسخر، تحقیر و بی‌احترامی را به عنوان رفتاری طبیعی و قابل قبول نشان دهند، تعجبی ندارد که در دوران مدرسه هم کودک درباره ویژگی‌های ظاهری همسالان خود براحتی صحبت و حتی تمسخر کند.
دکتر علی نیک جو، روان‌پزشک و روانکاو با تاکید براینکه حرفها و اظهارنظرهایی که درباره ظاهر یا میزان هوش یا کم‌هوشی کودکان بعنوان پدر و مادر ، اولیای مدرسه ، عمه، خاله، عمو یا دایی می‌کنیم در آینده و سرنوشت‌شان تاثیر می‌گذارد، می‌گوید: بسیار مهم است که پدر و مادر و یا اولیای مدرسه به بچه‌ها یاد دهند که به هیچ عنوان حق ندارند درباره وضعیت ظاهری همکلاسی‌ها چه در تایید یا رد آنها اظهارنظر کنند.
وی تاکید می‌کند: این مسایل جزء مهارت‌های مهم زندگی است که باید به کودکان آموزش داده شود.