به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ روزنامه «نیویورک تایمز» تأکید می‌کند که آوارگی فلسطینیان از کرانه باختری بالاترین میزان از زمان اشغال این منطقه توسط «رژیم اسرائیل» در سال ۱۹۶۷ است و به آوارگی تقریباً ۴۰ هزار فلسطینی اشاره دارد.
آوارگی فلسطینیان از کرانه باختری: بیشترین میزان از سال ۱۹۶۷
روزنامه «نیویورک تایمز» آمریکا به نقل از پژوهشگران و تاریخ‌نگاران تأکید کرد که آوارگی کنونی فلسطینیان از کرانه باختری بالاترین میزان از زمان اشغال این منطقه توسط «رژیم اسرائیل» در سال ۱۹۶۷ است و به آوارگی حدود ۴۰ هزار فلسطینی اشاره کرد، پس از آن که ارتش رژیم اسرائیل ماه گذشته عملیات وسیعی را در کرانه باختری آغاز کرد.
این روزنامه اشاره کرد که «عملیات‌های اسرائیلی در سه منطقه از شمال کرانه باختری هزاران نفر از ساکنان را مجبور کرده تا به خانه‌های دوستان و بستگان خود پناه ببرند یا در سالن‌های عروسی، مدارس، مساجد، ساختمان‌های شهری و حتی در اصطبل‌های مزرعه چادر بزنند.»
به گفته این روزنامه، «فلسطینیان نگرانند که این عملیات تلاشی پنهانی برای آواره کردن دائمی فلسطینیان از خانه‌هایشان و تحمیل کنترل بیشتر بر مناطقی باشد که تحت مدیریت تشکیلات خودگردان فلسطین است.»
وضعیت آوارگان پس از عملیات و تخریب زیرساخت‌ها
این روزنامه اضافه کرد: «در حالی که تقریباً ۳ هزار نفر به خانه‌های خود بازگشته‌اند، بیشتر آنها هنوز پس از بیش از سه هفته بدون پناهگاه هستند و این آوارگی بیشتر از آوارگی مشابهی است که در جریان یک عملیات اسرائیلی در کرانه باختری در سال ۲۰۰۲ رخ داد.»
همانطور که در سال ۲۰۰۲ رخ داد، به گفته این روزنامه، برخی از آوارگان در این عملیات جدید خانه‌ای برای بازگشت نخواهند داشت، زیرا نیروهای نظامی رژِم صهیونیستی ده‌ها ساختمان را تخریب و جاده‌ها، لوله‌های آب و خطوط برق را نابود کردند تا آنچه را که ادعا می‌کنند تله‌هایی برای مسلحان بوده است، از بین ببرند.
دفتر هماهنگی امور انسان‌دوستانه سازمان ملل متحد تأکید کرد که سیستم‌های آب و فاضلاب در چهار محله پرجمعیت شهری، که به نام «کمپ‌های پناهندگان» شناخته می‌شوند، نابود شده و تأکید کرد که بخشی از زیرساخت‌های آب به دلیل آلودگی با فاضلاب مسموم شده است.
نگرانی‌ها از تغییرات سیاسی و جمعیتی در منطقه
مها نصار، مورخ فلسطینی-آمریکایی در دانشگاه آریزونا به روزنامه گفت: «آنچه این لحظه را بی‌سابقه می‌سازد، تنها حجم آوارگی نیست، بلکه همچنین گفتمانی است که به طور فزاینده‌ای در حال عادی‌سازی ایده آوارگی اجباری دائمی است.»
وی تأکید کرد که این امر «افزایش شدیدی در درگیری‌های طولانی‌مدت است که تهدید می‌کند چشم‌انداز سیاسی و جمعیتی منطقه را به طور اساسی تغییر دهد.»