سر آیزاک نیوتن، دانشمند برجسته‌ای که قوانین حرکت و جاذبه را مطرح کرد، پیش‌بینی کرده که جهان در سال ۲۰۶۰ به پایان خواهد رسید. او این پیش‌بینی را بیش از ۳۰۰ سال پیش، در بالای صفحه‌ای که شامل محاسبات ریاضی بود، نوشته بود.
به گزارش روزیاتو، نیوتن تحت تأثیر باورهای مذهبی‌اش، به ویژه تفسیر پروتستانی خود از کتاب مقدس مسیحیان و وقایع تاریخی مرتبط به این نتیجه رسیده بود که پایان جهان با نبرد «آرماگدون» همراه خواهد بود. این جنگ که در آخرین فصل کتاب مکاشفه به آن اشاره شده، تقابل نیروهای خیر به رهبری خدا، با نیروهای شر تحت فرمان پادشاهان زمین خواهد بود. بر اساس آموزه‌های دینی، این نبرد پایان دوران کنونی را رقم خواهد زد و آغازگر دوره‌ای تازه از صلح الهی خواهد بود.
نیوتن با استفاده از محاسبات ریاضی و بررسی تاریخ‌های ذکرشده در کتاب مقدس، تلاش کرد که زمان دقیق این رخداد را تعیین کند. او روزهایی که در متن مقدس آمده بودند را به‌عنوان سال در نظر گرفت و از این طریق به نتیجه رسید. او باور داشت که دوره‌ای ۱.۲۶۰ساله نشان‌دهنده فاصله زمانی انحراف کلیسا از مسیر اصلی و ظهور مذاهب تثلیثی فاسد به‌ویژه کاتولیک‌ها است که برخی از پروتستان‌ها آن را بدعت‌آمیز می‌دانستند.
نیوتن برای مشخص کردن زمان آغاز این دوره، تاریخ‌های مختلف را بررسی کرد و به این نتیجه رسید که این روند از سال ۸۰۰ میلادی، یعنی زمان تأسیس امپراتوری مقدس روم آغاز شده است. او با اضافه کردن ۱.۲۶۰ سال به این تاریخ، به سال ۲۰۶۰ میلادی رسید.
نیوتن در نامه‌ای که در سال ۱۷۰۴ نوشته، توضیح داده که «زمان، زمان‌ها و نصف زمان» برابر با ۴۲ ماه، ۱.۲۶۰ روز یا سه سال و نیم است که با محاسبه هر ماه ۳۰ روز و هر سال ۱۲ ماه به دست می‌آید. او همچنین نوشته که «اگر این ۱.۲۶۰ روز را معادل ۱.۲۶۰ سال بگیریم و آن را از زمان تسلط کامل بر سه پادشاه در سال ۸۰۰ میلادی محاسبه کنیم، پایان آن در سال ۲۰۶۰ میلادی خواهد بود. شاید این زمان دیرتر باشد، اما دلیلی برای وقوع آن در زمانی زودتر نمی‌بینم».
استیون دی. اسنوبلن، استاد تاریخ علم، توضیح داده که نیوتن برای این پیش‌بینی از محاسبات پیچیده ریاضی مانند حساب دیفرانسیل و انتگرال که خود ابداع کرده بود، استفاده نکرد، بلکه از محاسبات ساده‌ای بهره برد که حتی یک کودک نیز می‌توانست انجام دهد.
نیوتن در محاسباتش به اعداد ۱۲۶۰.۱۲۹۰، ۱۳۳۵ و ۲۳۰۰ که در کتاب دانیال و مکاشفه آمده‌اند، استناد کرد. این اعداد در متون مقدس به پایان و آغاز دوره‌های خاصی اشاره دارند. او اما این اعداد را نه به‌عنوان روز، بلکه به‌عنوان سال در نظر گرفت و از روش تفسیر «هر روز برابر با یک سال» استفاده کرد؛ روشی که برخی از مفسران کتاب مقدس برای درک پیشگویی‌های مذهبی به کار می‌برند.
در کتاب مکاشفه آمده که پس از این دوره، مسیح و مقدسین در زمین ظاهر خواهند شد و پادشاهی خدا را برای هزار سال در جهان برقرار خواهند کرد.
نیوتن همچنین معتقد بود که در این دوران، شاخه‌های منحرف‌شده مسیحیت سقوط خواهند کرد و آموزه‌های حقیقی انجیل بار دیگر به‌طور آزادانه و آشکار منتشر خواهند شد.
با این حال، نیوتن در مورد تعیین تاریخ‌های پیشگویی بسیار محتاط بود و نگران بود که اگر پیش‌بینی‌های انسانی اشتباه از آب درآیند، اعتبار کتاب مقدس خدشه‌دار شود. او حتی نسبت به پیش‌بینی پایان جهان در سال ۲۰۶۰ تردید داشت و نوشت: «ممکن است دیرتر رخ دهد، اما دلیلی نمی‌بینم که زودتر اتفاق بیفتد».
در نوشته‌ای دیگر که به سال ۲۰۶۰ اشاره دارد، نیوتن بیان کرده بود که هدفش از ذکر این تاریخ، «جلوگیری از حدس‌های عجولانه و بی‌پایه‌واساس» است، زیرا بسیاری از افراد با پیش‌بینی‌های اشتباه خود، باعث بی‌اعتبار شدن پیشگویی‌های دینی شده‌اند. او همچنین گفته است:
مسیح مانند دزدی در شب خواهد آمد و ما از زمان و لحظه‌ای که خدا مقرر کرده، اطلاعی نداریم.
شاید امروزه عجیب به نظر برسد که یک دانشمند برجسته چنین درگیر پیشگویی‌های مذهبی باشد.
اما اسنوبلن توضیح داده که «نیوتن یک دانشمند به معنای مدرن نبوده، بلکه یک فیلسوف طبیعی بوده است.»
فلسفه طبیعی که از قرون وسطی تا قرن هجدهم رواج داشت، تنها محدود به مطالعه طبیعت نبود، بلکه بررسی تجلی خدا در پدیده‌های طبیعی را نیز شامل می‌شد. برای نیوتن، هیچ مرز مشخصی میان علم و دین وجود نداشت. او در طول تمام عمر خود تلاش کرد که «حقیقت الهی» را کشف کند؛ چه از طریق مطالعه طبیعت و چه از طریق بررسی کتاب مقدس.