به گزارش خبرنگار معارف ایرنا کتاب انسان تراز در فرهنگ انتظار که مجموعه ای از مقالات در حوزه تربیت مهدوی است، همزمان با نیمه شعبان و سالروز ولادت حضرت مهدی(عج) از سوی واحد پژوهش موعود عصر(عج) تدوین و ویرایش شد و از سوی موسسه موعود عصر(عج) در ۳۰۲ صفحه منتشر شده است.
مهدویت در آینه تربیت به قلم اعظم زرقانی، ضرورت تربیت مهدوی کودکان بر اساس آموزه های دینی مهدویت نوشته داود داداش زاده و حسین جلالی نوبری، راهکارهای تربیتی زمینه ساز ظهور برگرفته از احادیث به قلم علی‌نقی فقیهی، رضا جعفری هرندی و حسن نجفی و مروری بر نقش مادران در تربیت نسل منتظر نوشته سیدحسن حسینی‌پور اردکانی از مقالاتی است که در این کتاب آمده است.
گفتارهایی در زمینه تشکیل خانواده مهدوی نوشته مهدی نیلی‌پور، رسالت نظام تعلیم و تربیت در شکل دهی جامعه مهدوی به قلم معصومه صمدی، ظلم و ظلم‌پذیری و پیامدهای آن در سبک زندگی نوشته روح الله محمدی و سهراب مروتی، اخلاق معاشرت در حکومت مهدوی با محوریت دو مولفه تربیت اخلاقی و عدالت ورزی به قلم مسلم محمدی و آسیب شناسی تربیت مهدوی نوشته خسرو باقری از دیگر مقالاتی است که در کتاب انسان تراز در فرهنگ انتظار به چاپ رسیده است.
اسماعیل شفیعی سروستانی مدیر مسئول موسسه فرهنگی هنری موعود عصر(عج) در مقدمه کتاب نوشت: تربیت مهدوی، تربیت نسل منتظر، تربیت ولایی و هر عنوان دیگری که مترادف این عبارات مطرح شود، ذهن و زبان جمعی از مربیان، معلمان، جامعه شناسان، مبلغان دینی و مذهبی را به خود درگیر کرده و هر گروه از منظر دریافت خویش از انسان، مذهب و مهدویت به شرح و تفصیل پرداخته و مجموعه ای از بایدها و نبایدها را مطرح می کند و دست آخر، نسخه ای پیچیده و وجدان خویش را راحت می سازد که ادای تکلیف کرده است و بقیه مردم در پی آن نسخه ها باید روانه شوند و دوای درد خود بیابند.
وی افزود: آیا نباید قبل از کسب و درک تعریفی حقیقی از انسان، درباره حکمت خلق عالم و آدم، نقشه کلی الهی در جعل دین و انزال کتب و ارسال انبیاء سخن گفت و از ماموریت آن کس که بار تکلیف تحقق آن نقشه و به سرانجام رساندن منظور نظر خالق حکیم را بر دوش دارد، سوال کرد؟
به اعتقاد شفیعی سروستانی، تربیت مهدوی یعنی تربیت انسان مطابق خاستگاه حضرت مهدی اروحنا له الفداء؛ تربیت انسان برای همراهی و یاری حضرت حجة الله، امام مبین و بقیة الله، در امر مهم محقق شدن نقشه کلی الهی و خلافت حضرت انسان کامل و میراث‌بران صالح بر گستره ارض و سماء؛ تربیت انسان برای آن که با گذر از منِ نفسانی و تعلقات این جهانی، از زمان و مکان فانی خلاص و به زمان باقی برسد؛ تربیت انسان برای شناخت نفس خودش، برای شناخت رب الارباب خودش؛ تربیت انسان برای تقرب به مراتب عالی حضور و شهود بر آستان حضرت حق؛ تربیت انسان برای آن که به هویت و حقیقت وجودی خودش برسد و از زنجیر و محبَس هوی و هواجس (وسوسه های شیطانی) رها شود. (صفحه ۱۰)