به گزارش «راهبرد معاصر»؛ یک‌هزار و 400 سال است زمزمه‌ نامی آسمانی، در گوش جان بشریت طنین انداز است. مهدی موعود، امام زمان (عج) آخرین منجی و خورشید تابانِ عدل و داد، همان نامی است که در عمق قلب تاریخ همچون ستاره ای درخشان، نویدبخش رهایی و رستگاری است. 

ولادت این آخرین منجی عالم بشریت، نه تنها جشن تولد انسان، بلکه تجدید میثاقی با امید، عدالت و آرمانشهری در انتظار شکفتن است.

می گویند در نیمه شعبان و ولادت فرخنده نجات دهنده زمین و زمینیان، آسمان ها به زمین نزدیک تر می شوند

نیمه شعبان سال ۲۵۵ بزرگمردی از نسل آفتاب در خانه امام حسن عسکری (ع) و نرجس خاتون متولد شد؛ مردی که قرار است نجات بخش بشریت باشد. ولادتی که کلام، در برابر عظمتش ناتوان و لال مانده است، زیرا این ولادت نقطه عطف بزرگ تاریخ بشریت خواهد بود و کل تاریخ را از آغاز تا انتهای آن متحول خواهد ساخت.

آغاز شادی جهانی

آغاز میلاد منجی در نیمه شعبان هر سال آغاز شور و شعف شیعیان دنیاست؛ شور و شعفی که امروز به همه مردم دنیا چه مسلمان و غیر مسلمان تسری یافته است و حالا همه در انتظار آمدن آن روز چشم به راه دوخته اند.

اما چگونه می توان آن شور و شوقی را که با آمدنش در جهان جاری می شود، وصف کرد؟ چگونه می توان نور الهی را که در وجودش نهفته و زمین تشنه‌ آن است، به تصویر کشید؟ سخن در این باره، چون رودخانه ای خروشان است که از سرچشمه‌ بیکران عشق سرچشمه می گیرد و به سوی دریای بی کران امید سرازیر می شود. 

می گویند در نیمه شعبان و ولادت فرخنده نجات دهنده زمین و زمینیان، آسمان ها به زمین نزدیک تر می شوند و فرشتگان دعای دعاکنندگان را زودتر به مقصد می رسانند.

زمین در انتظار قدم های موکب امید است و هوای دل ها عطر عشق می گیرد و قلب ها در نوای صلوات می تپند. این ولادت نه تنها جشنی برای شیعیان و مؤمنان، بلکه جشن تمام انسانیت است. 

ظهور مهدی موعود (عج)، پیدایش امیدی جهانی است که تمام بشریت را دربرمی گیرد. هر فرد روی زمین، چه مؤمن و چه کافر، در عمق وجودش تشنه‌ عدالت و آرامش است؛ عدالتی که جز با آمدنش محقق نمی‌شود. او که قرار است سیاه ترین شب ها را به روشن ترین صبح‌ها تبدیل کند و از میان خاکستر ناامیدی، گلشن امید برافراشته کند؛ مهدی موعود(عج) قرار است فریادی علیه ستمگری، پرچمداری برای عدالت و پناهی برای مستضعفان و محرومان دنیا باشد.

آرمانشهری در خواب و بیداری تاریخ

در خواب و بیداری تاریخ، تصویری عجیب از جهانی آرمانی وجود دارد؛ جهانی که در آن داد حاکم، عدالت برپاست و آرامش و امنیت بر تمام زمین حکمرانی می کند. این تصویری است که در قلب و ذهن همه ما وجود دارد و ظهور مهدی موعود این تصویر را از رؤیا خارج و آن را به واقعیت تبدیل می کند. 

رسیدن به این آرمان بزرگ نیازمند آمادگی است. آمادگی نه تنها در لحظه‌ ظهور، بلکه پیش از آن. این آمادگی ابعاد متعددی از معنوی، فکری، عملی و اجتماعی دارد. جامعه اسلامی بایستی با تقویت ایمان و تقوا، تلاش برای بهبود اخلاق فردی و اجتماعی، مبارزه با ظلم و ستم و حمایت از مستضعفان خود را برای ظهور عظیم آماده کند.

ولادت حضرت مهدی(عج)، نه تنها مناسبتی مذهبی، بلکه بیدارباش برای تمام بشریت است. بیدارباشی برای اینکه از خواب غفلت بیدار شویم و برای رسیدن به آرمان‌های الهی تلاش کنیم. این ولادت فرصتی برای بازنگری در رفتار و عملکرد خود و تلاش برای بهبود آن است. با عمل به دستورات دینی، می‌توانیم زمینه‌ ظهور منجی را فراهم و نسل‌های آینده را از برکات عظیم آن بهره مند سازیم.

در خواب و بیداری تاریخ، تصویری عجیب از جهانی آرمانی وجود دارد؛ جهانی که در آن داد حاکم، عدالت برپاست و آرامش و امنیت بر تمام زمین حکمرانی می کند

ستاره ای برای نشان دادن راه بشریت

در تاریخ بشریت نام مهدی موعود، همچون ستاره ای شمالی است که راه را به ما نشان می دهد. او رهبر و پیشوای تمام انسانیت و ظهورش به معنای پایان ظلم و ستم و آغازگر عصر عدالت است.

این ولادت، آغاز است؛ آغاز راهی طولانی و پرفراز و نشیب. راهی که از میان کوهستان‌های مشکلات و دره‌ موانع می گذرد و به دشتی سرسبز و پر از آرامش منتهی می شود. ما مسافران این راه هستیم، مسافران راهی که به سوی آرمانشهر مهدوی می رود تا صلح جهانی در زمین گسترده شود و دیگر هیچ ظلمی، مظلومی را به فریاد نکشاند.